λογιστική prosvasis : τεύχος 406

Αγαπητοί φίλοι,
Επειδή μαθαίνω ότι δεν είστε καλά παιδιά και αντί να δουλεύετε σιωπηλά τολμάτε να αναρωτιέστε σε ποιον και γιατί πρέπει να κάνετε παρακράτηση, αποφάσισα να σχολιάσω κι εγώ τα επίμαχα άρθρα 61, 62 και 64 (αλλά και 35, 38) του νέου ΚΦΕ (Ν.4172/2013), που ως γνωστόν ισχύει από 1.1.2014.

Όπως θα διαπιστώσετε, από αυτά συνάγεται ευθέως ότι:
Το λογισμικό πλέον στην Ελλάδα δεν αποτελεί προϊόν ή εμπόρευμα ούτε καν παροχή υπηρεσίας (custom made software), αλλά ιδιότυπη πνευματική ιδιοκτησία (!!), για την οποία καταβάλλονται όχι αμοιβές κάποιου είδους, αλλά δικαιώματα (royalties)!!!

«Άρθρο 38
Δικαιώματα (royalties)
1. Ο όρος “δικαιώματα” σημαίνει το εισόδημα που αποκτάται ως αντάλλαγμα για τη χρήση ή το δικαίωμα χρήσης, των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί λογοτεχνικού, καλλιτεχνικού ή επιστημονικού έργου, συμπεριλαμβανομένων των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών ταινιών, μαγνητοταινιών για ραδιοφωνικές εκπομπές και αναπαραγωγής βιντεοκασετών, λογισμικού για εμπορική εκμετάλλευση ή προσωπική χρήση, διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, εμπορικών σημάτων, προνομίων, σχεδίων ή υποδειγμάτων, σχεδιαγραμμάτων, απόρρητων χημικών τύπων ή μεθόδων κατεργασίας ή σε αντάλλαγμα πληροφοριών που αφορούν βιομηχανική, εμπορική ή επιστημονική πείρα, οι πληρωμές για τη χρήση βιομηχανικού, εμπορικού ή επιστημονικού εξοπλισμού, για τη χρήση τεχνικών μεθόδων παραγωγής, τεχνικής ή τεχνολογικής βοήθειας, τεχνογνωσίας (knowhow), αποτελεσμάτων ερευνών, αναδημοσίευσης άρθρων και μελετών, καθώς και οι πληρωμές για συμβουλευτικές υπηρεσίες που παρέχονται ηλεκτρονικά μέσω δικτύων πληροφορικής σε βάση δεδομένων επίλυσης προβλημάτων, την ηλεκτρονική λήψη (downloading) λογισμικού ηλεκτρονικού υπολογιστή, ακόμα και στην περίπτωση που τα εν λόγω προϊόντα αποκτώνται για προσωπική ή επαγγελματική χρήση του αγοραστή, την εκμίσθωση βιομηχανικού, εμπορικού ή επιστημονικού εξοπλισμού και εμπορευματοκιβωτίων και λοιπών συναφών δικαιωμάτων.»

Όταν καταβάλλονται ποσά για τα δικαιώματα αυτά (αγορά λογισμικού) από επιτηδευματίες, φυσικά ή νομικά πρόσωπα, οφείλεται παρακράτηση φόρου (20%) ο οποίος πρέπει εντός διμήνου να αποδοθεί στη ΔΟΥ του επιτηδευματία. Π.Χ. εάν εγώ, ως λογιστής, αγοράσω ένα Office από το «Πλαίσιο», ασχέτως αν αυτό προορίζεται για επαγγελματική ή προσωπική χρήση, θα πρέπει να παρακρατήσω το 20% της αξίας του, το οποίο και θα αποδώσω εντός διμήνου στη ΔΟΥ ΜΟΥ, ως προκαταβολή φόρου του «Πλαισίου» (!!).
Η υποχρέωση παρακράτησης αφορά τυπικά και πληρωμές σε νομικά πρόσωπα με έδρα στο εξωτερικό, αν και στην περίπτωση αυτή το ποσοστό καθορίζεται από την διμερή Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας. Στις συμβάσεις αυτές βέβαια η περιγραφή των δικαιωμάτων δεν είναι αυτή του άρθρου 38, αλλά του τυπικού υποδείγματος του ΟΟΣΑ, το οποίο (ναι, σωστά καταλάβατε) δεν περιλαμβάνει μεταξύ των δικαιωμάτων το λογισμικό ούτε βέβαια την ενοικίαση εξοπλισμού (!!). Μπράβο παιδιά, όχι κι άσχημα.

«Άρθρο 62
Πληρωμές υποκείμενες σε παρακράτηση
1. Οι ακόλουθες πληρωμές υπόκειται σε παρακράτηση φόρου:
α) μερίσματα,
β) τόκοι,
γ) δικαιώματα (royalties),
δ) αμοιβές για τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές υπηρεσίες και άλλες αμοιβές για παρόμοιες υπηρεσίες, ανεξαρτήτως εάν έχουν παρασχεθεί στην Ελλάδα, όταν ο λήπτης της αμοιβής είναι φυσικό πρόσωπο,
ε) το ασφάλισμα που καταβάλλεται εφάπαξ ή με τη μορφή περιοδικά καταβαλλόμενης παροχής στο πλαίσιο ομαδικών ασφαλιστηρίων συνταξιοδοτικών συμβολαίων,
στ) η υπεραξία που αποκτά φυσικό πρόσωπο από μεταβίβαση ακίνητης περιουσίας σύμφωνα με το άρθρο 41.
2. Τα νομικά πρόσωπα και οι νομικές οντότητες που έχουν τη φορολογική κατοικία τους στην Ελλάδα και λαμβάνουν αμοιβές για τις υπηρεσίες που αναφέρονται στην περίπτωση δ’ της παραγράφου 1 δεν υπόκεινται σε παρακράτηση φόρου, με την επιφύλαξη της παραγράφου 2 του άρθρου 64.
3. Κάθε νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα που δεν έχει τη φορολογική κατοικία του στην Ελλάδα και λαμβάνει αμοιβές για τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές υπηρεσίες ή και αμοιβές για παρόμοιες υπηρεσίες υπόκειται σε παρακράτηση φόρου. Το ως άνω νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα ή το φυσικό πρόσωπο που ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα μπορεί να επιλέξει να φορολογηθεί για το εισόδημα από δικαιώματα και τις αμοιβές για τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές ή παρόμοιες υπηρεσίες σύμφωνα με το καθεστώς που ισχύει για τους φορολογικούς κατοίκους που λαμβάνουν τέτοιες αμοιβές και να πιστώσει τον παρακρατηθέντα φόρο έναντι του οφειλόμενου φόρου εισοδήματος.
4. Το φυσικό πρόσωπο που αποκτά υπεραξία από τη μεταβίβαση ακίνητης περιουσίας σύμφωνα με το άρθρο 41 καταβάλλει στο συμβολαιογράφο κατά την υπογραφή του συμβολαίου μεταβίβασης το ποσό του φόρου που αντιστοιχεί στην υπεραξία σύμφωνα με το άρθρο 43.»

Πάντως και για τους προγραμματιστές «ελευθέρας βοσκής» έχει κάτι ο μπαχτσές: Τα έσοδα από τα προγράμματα που πουλάνε θα φορολογούνται μαζί με τα έσοδα από ακίνητα. Επιτέλους, κάποιος κατάλαβε ότι ο ελληνικός κώδικας λογισμικού είναι «βράχος».

«Άρθρο 35
Εισόδημα από κεφάλαιο
Το εισόδημα από κεφάλαιο περιλαμβάνει το εισόδημα που αποκτά ένα φυσικό πρόσωπο και προκύπτει στο φορολογικό έτος σε μετρητά ή σε είδος με τη μορφή μερισμάτων, τόκων, δικαιωμάτων, καθώς και το εισόδημα από ακίνητη περιουσία.»

Επειδή αντιλαμβάνεσθε ότι, πέραν του αστείου του πράγματος, η εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου θα αποτελούσε το τέλος όλων των εταιρειών που παράγουν και διαθέτουν λογισμικό στην Ελλάδα, θα θέλαμε, όταν τεθεί το πρόβλημα, από το ΣΕΠΕ (Σύνδεσμο Εταιρειών Πληροφορικής Ελλάδος) ή όποιον άλλο επαγγελματικό φορέα, να έχετε διαμορφώσει άποψη επί του προβλήματος. Ελπίζω (αν και δεν το πιστεύω) το περίφημο Υπουργείο μας να έχει την κοινή λογική να αλλάξει άμεσα τα παραπάνω άρθρα, όχι μόνο για το λογισμικό (ελληνιστί software) αλλά και για όλα τ’ άλλα επαγγέλματα που με αυτό τον τρόπο τσουβαλιάζονται στον Καιάδα.

Ας δείξουμε μια φορά ότι μπορεί να είμαστε χαμένοι στη μετάφραση, όχι όμως και στη χαζομάρα…

Χ. Τσοχαντάρης