Απέναντι στον θάνατο (των άλλων) η ύβρις έχει πολλές μορφές να εκδηλωθεί, ειδικά σε περιπτώσεις που εμπλέκεται και η πολιτική. Δύο είναι οι συνηθέστερες, η τυμβωρυχία και η αμεριμνησία – η αδιαφορία αποκλείεται εξ ορισμού, διότι δεν μπορεί να δεχθεί κανείς ότι υπάρχουν πολιτικοί που δεν νοιάζονται.

Με μία σειρά επιχειρημάτων, με τα οποία οι κυβερνώντες προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν το πώς το δεύτερο κύμα πανδημίας μας πήρε και μας σήκωσε, να έχουν καταπέσει, είτε από την τραγική πραγματική πραγματικότητα, είτε δια της γελοιοποίησης (και των επιχειρημάτων και όσων τα διατυπώνουν), ένα καινούργιο «θεώρημα/αξίωση» άρχισε να κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες: «μην ασκείτε κριτική, είναι ώρα πολέμου, θα λύσουμε τους όποιους πολιτικούς λογαριασμούς αργότερα».

Η πανδημία στην οποία έχουμε μπλέξει δοκιμάζει πολλά: από τις αντοχές ενός οργανισμού μέχρι εκείνες ενός συστήματος Υγείας. Από τη συνοχή μίας κοινωνίας έως τις ικανότητες του πολιτικού συστήματος να ανταποκριθεί στις προκλήσεις. Δοκιμάζει τον ανθρωπισμό μας και την αντίληψη για την αξία της ζωής, αλλά και την προσήλωση στη Δημοκρατία και την διαφύλαξη των δικαιωμάτων και των ελευθεριών.

Καμία φορά αυτά που λες είναι χειρότερα από αυτά που κάνεις. Κυρίως αυτά που λες για να δικαιολογήσεις αυτά που κάνεις ή δεν κάνεις.

Το να δώσεις μία μάχη και να μην την κερδίσεις είναι αποδεκτό, κατανοητό και έχει ένα νόημα. Το να μην δώσεις τη μάχη καν, είτε από ανικανότητα, είτε από λανθασμένες πολιτικές επιλογές ή και ιδεοληψίες, είναι ασυγχώρητο. Ιδίως όταν η χαμένη (μη) μάχη κοστίζει ζωές.

Στις 30 Σεπτεμβρίου ο Σωτήρης Τσιόδρας έδινε τα εύσημα στη Θεσσαλονίκη για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, εκτιμώντας ότι «πήρε το μάθημά της και πάει καλά».

Όταν προ ημερών o Σωτήρης Τσιόδρας ουσιαστικά προέβλεπε το τέλος της πανδημίας με μόνο δύο τρόπους (εμβόλιο ή ανοησία της αγέλης), κάποιοι αδιαφόρησαν αμήχανοι να καταλάβουν τι ακριβώς εννοεί και ορισμένοι τον επέκριναν, θεωρώντας μάλλον ότι στην πραγματικότητα πετάει λευκή πετσέτα απέναντι στον κορονοϊό

Για μία σοβαρή εθνική στρατηγική

Η Χρυσή Αυγή είναι (ήταν πλέον) εγκληματική οργάνωση. Δολοφόνησε, ξυλοκόπησε, τρομοκράτησε, διέσπειρε το μίσος, έδρασε ως ναζιστικό και φασιστικό κόμμα. Και τώρα οι ένοχοι παίρνουν την άγουσα για τη φυλακή – όπως ακριβώς τους πρέπει.

Πρώτη προϋπόθεση σήμερα για να συνεχίσουμε ως ευνομούμενη Πολιτεία και στοιχειωδώς ευαίσθητη και συνεκτική κοινωνία είναι να καταδικαστεί η Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση. Ακριβώς όπως έδρασε δηλαδή τα χρόνια της αποκρουστικής αναλαμπής της, αν όχι και νωρίτερα βέβαια, έστω και στο κοινωνικό περιθώριο τότε.