Ας μιλήσουμε καθαρά. Οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές δεν πήγαν καλά. Φιλότιμη προσπάθεια, για την ακρίβεια η πρώτη ειλικρινής προσπάθεια που έγινε απο το 2010, αλλά χωρις το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
Ας ξεκινήσω με μια διαπίστωση.Απλή, όσο ο ήλιος που ανατέλλει κάθε πρωί: πριν τρία χρόνια οι Ευρωπαίοι εταίροι - τρομάρα τους -, ή για την ακρίβεια οι ηγεσίες των ισχυρότερων από αυτούς, μας απειλούσαν με... εκδίωξη από το ευρώ.
Από τη στιγμή που ο Τσίπρας ξεκαθάρισε, εδώ και δύο χρόνια ότι δεν τίθεται θέμα εξόδου από το ευρώ και υποσχέθηκε προεκλογικά ότι "θα διαπραγματευτεί με ασφάλεια" το πλαίσιο ήταν συγκεκρριμένο και περιορισμένο.
«Αμετακίνητη στην άποψη ότι το δημοσιονομικό κενό του ελληνικού προγράμματος θα ανέλθει το 2015 στα 2 δισ. ευρώ παραμένει η τρόικα, όπως έχει καταδειχθεί από τις επικοινωνίες που έχουν στελέχη του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ με στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου τους Κράτους τα τελευταία 24ωρα»
Είναι εντυπωσιακά τα αντανακλαστικά που επιδεικνύει ο Σαμαράς σε ορισμένες «περίεργες» στιγμές:
Η διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές ειναι στο πιο κρίσιμο σημείο, με την ελληνικη αντιπροσωπεία να επιδεικνύει στοιχεια ρεαλισμού και διάθεση συμβιβασμού, λαμβάνοντας υπόψη τη λαϊκή εντολή της 25ης Γενάρη.
Και ξαφνικά, λέει, άρχισαν να μας υποστηρίζουν πολλοί στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Έχω δει να συγκροτούνται στη χώρα μας δεκάδες κυβερνήσεις, είτε μετά από εκλογές, είτε μετά από ανασχηματισμό.
ΦΟΡΤΩΣΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ