Θέλω να ελπίζω, πως αυτή τη φορά, θα σπάσει ο διάολος το πόδι του και η πολυτονισμένη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κίνα, θα φέρει χειροπιαστά δείγματα επενδυτικής εμπιστοσύνης στη χώρα μας.
Εδώ και δεκαετίες, σχεδόν όλοι οι πρωθυπουργοί κατά τη διάρκεια της θητείας τους, πραγματοποίησαν τουλάχιστον ένα ταξίδι έκαστος, στο Πεκίνο και στο τέλος, αυτό που προέκυπτε ήταν κάποιες τουριστικές φωτογραφίες από ένα περίπατο στο Σινικό τείχος.
Ανάλογες επισκέψεις πραγματοποιούνταν διαχρονικά και στις Αραβικές χώρες προς άγραν πετροδολαρίων που γαρνίρονταν μόνιμα με τις -και καλά- παραδοσιακές φιλικές σχέσεις της Ελλάδος με τον Αραβικό κόσμο.
Και όσο είδατε εσείς Αραβικές επενδύσεις στην Ελλάδα άλλο τόσο τις είδαμε κι εμείς.
Ξέρω , ο αντίλογος είναι πως οι επενδύσεις δεν έρχονται από τη μια στιγμή στην άλλη επειδή οι αρχηγοί κρατών υπογράφουν κάποια πρωτόκολλα συνεργασιών.
Η εμπιστοσύνη κτίζεται λιθάρι-λιθάρι και αφού εμπεδωθεί η αλληλοκατανόηση πολιτείας και επενδυτών.
Κι αυτό είναι το κομβικό σημείο όπου δοκιμάζεται χρόνια τώρα, η σοβαρότητα του Ελληνικού κράτους και η οποία εξοντώνει όλες τις καλές προθέσεις των κυβερνητών.
Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα μια και μιλάμε για Κινέζους ,είναι η επένδυση της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά, η οποία πέραν της απίστευτης ταλαιπωρίας που υπέστη από τους συνδικαλιστές, είχε βρεθεί τότε, αντιμέτωπη και με την απειλή του ΠΑΣΟΚ που ήταν στην αντιπολίτευση, ότι μόλις αναλάμβανε την εξουσία θα … ακύρωνε τη συμφωνία του Καραμανλή, όπως επίσης θα έπαιρνε πίσω τον ΟΤΕ από τους Γερμανούς.
Η απειλή δεν πραγματοποιήθηκε τελικά, γιατί στο μεταξύ οι πούροι σοσιαλιστές του Γιώργου, είχαν σοβαρότερα πράγματα να κάνουν, όπως να μας βάλλουν στο ΔΝΤ.
Μέχρι τώρα όμως οι Κινέζοι , αλλά και όλοι οι ξένοι επενδυτές, το πρώτο πράγμα που θέλουν να εξασφαλίσουν είναι ότι το Ελληνικό κράτος έχει συνέχεια και πως οι κυβερνήσεις που διαδέχονται στην εξουσία , θα τιμούν τις συμφωνίες των προκατόχων τους με τους ξένους που εμπιστεύτηκαν τα κεφάλαια τους στην Ελλάδα.
Μήπως όμως και τα σημερινά κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν συνεχίζουν το ίδιο τροπάρι της ακύρωσης και της αντιστροφής όποιων πωλήσεων κρατικής περιουσίας πραγματοποιηθεί;
Επομένως το μεγάλο στοίχημα του κάθε Σαμαρά, είναι να πείσει πρωτίστως τους συνομιλητές του, ότι στη χώρα μας έχουν αλλάξει τα πράγματα και πως όλο το πολιτικό τόξο, επιθυμεί και στηρίζει τις επενδύσεις στη χώρα μας, καθώς έγινε αντιληπτό απ’ όλους πως αν θέλουμε να ελπίζουμε σε ανάκαμψη της οικονομίας και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, πρέπει κι εμείς να προσφέρουμε τουλάχιστον όσα προσφέρουν και οι ανταγωνίστριες χώρες στους επενδυτές.
Διαφορετικά, απλά θα προστεθούν μερικές ακόμα φωτογραφίες με κόκκινα χαλιά, αγήματα και μπάντες στο άλμπουμ της ιστορίας.
