Στις 5 Μαρτίου, λίγο μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έκανε ένα λάθος – το οποίο όμως δεν ήταν ακριβώς λάθος: “Η ΕΕ πρέπει να μειώσει την εξάρτησή της από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα”, έγραψε στο Twitter η πρόεδρος της Επιτροπής της ΕΕ, ανησυχώντας μήπως η Ρωσία θα έκλεινε τη στρόφιγγα του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, επιδοκιμάζοντας την Ισπανία “ως πρωτοπόρο, με υψηλό ποσοστό ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και δυναμικής σε υγροποιημένο φυσικό αέριο”.
Το πρόβλημα ωστόσο έχει ως εξής: το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) αντλείται από το έδαφος και στο τέλος καίγεται, με καταστροφικές επιπτώσεις για το περιβάλλον. Η φον ντερ Λάιεν γνωρίζει βέβαια και αυτή το συγκεκριμένο πρόβλημα. Ωστόσο η πρωτοπόρος του Green Deal στην Ευρώπη, το οποίο στοχεύει στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, εξακολουθεί να συγχέει το ζήτημα του LNG με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες.
Αυτή η σύγχυση θα μπορούσε ωστόσο να αποβεί μοιραία για την Ευρώπη, τόσο από οικονομικής άποψης, όσο και από οικολογικής. Κι αυτό διότι οι υποδομές, στις οποίες η Ευρώπη επενδύει τώρα δισεκατομμύρια, ενδέχεται να περάσουν σε αχρηστία ή να ακριβύνουν, αν η ΕΕ δεν θέλει να επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την υπάρχουσα κλιματική κρίση.
Το LNG σε άνθιση – με το κόστος στο ζενίθ
Ο μεγαλύτερος καταναλωτής φυσικού αερίου στην Ευρώπη είναι η Γερμανία. Ακολουθούν η Ιταλία, η Ολλανδία, η Σλοβακία και η Γαλλία, σύμφωνα με τη Eurostat. Συγκεκριμένα, οι χώρες αυτές προσπαθούν να αντικαταστήσουν τις εισαγωγές φυσικού αερίου από τη Ρωσία με προμήθειες από αλλού.
Τεράστια ποσά κρατικών κονδυλίων ρέουν για την ώρα σε τερματικούς σταθμούς LNG, όπου το υγροποιημένο αέριο, σε κατάσταση ψύξης, εκφορτώνεται και θερμαίνεται, έως ότου διοχετευθεί στα δίκτυα – σε αέρια πλέον μορφή. Και για την ώρα οι τερματικοί σταθμοί είναι ελάχιστοι και βρίσκονται κυρίως στη Βόρεια και τη Βαλτική Θάλασσα.
Διαβάστε τη συνέχεια στην DW