O Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, είναι ένας μετριοπαθής και από τους λίγους πραγματικούς φίλους της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Ο πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρώην πρόεδρος του Eurogroup έζησε από κοντά και συνδιαμόρφωσε όλες τις πολιτικές και τα μέτρα που βύθισαν τους Έλληνες στην ανέχεια, τα τελευταία 4 χρόνια. Έρχεται τώρα ως υποψήφιος πρόεδρος της Κομισιόν με το Λαϊκό κόμμα να μας αποκαλύψει ότι : “Αν κάναμε αυτές τις μεταρρυθμίσεις της Ελλάδας σε Γερμανία ή Γαλλία, θα γινόταν εξέγερση”!
Η διαπίστωση αυτή που έρχεται εκ των υστέρων, προφανώς δεν μπορεί να δώσει άφεση αμαρτιών σε όλους αυτούς που συναποφάσισαν την πιο βίαιη φτωχοποίηση ενός λαού και μιας χώρας που όμοια της δεν είδαμε πουθενά. Τότε μιλούσαμε για τιμωρητική διάθεση των Ευρωπαίων και προτεσταντικές λογικές αλλά το αντεπιχείρημα τους ήταν ή αποδέχεστε τις μεταρρυθμίσεις ή στο καλό και να μας γράφετε.
Μετά την ομολογία Γιούνκερ δεν ξέρω αν οι Βορειοευρωπαικοί λαοί είναι πιο επαναστάτες ή απλά εμείς είμαστε αθεράπευτα ραγιάδες και υποστηρικτές του δόγματος σφάξε με αγά μου να αγιάσω!
Και όλα αυτά που ακούμε τώρα, από Μερκελ και διάφορους άλλους αξιωματούχους που “θαυμάζουν” τη δύναμη του ελληνικού λαού που με τις θυσίες του κατάφερε να γλιτώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία, σα δούλεμα κανονικό μου ακούγεται.
Κανείς δεν μας ρώτησε, κανείς δεν έλαβε υπόψη του τις δυσκολίες και τα βάσανα με τα οποία μας επιδαψίλευσαν στο όνομα των μεταρρυθμίσεων τους, όπως κανείς δεν μας ρωτάει αν αντέχουμε συνέχιση όλων αυτών των μέτρων.
Η υποκριτική συμπόνοια και η δήθεν κατανόηση των δυσκολιών του πληθυσμού ( μόνο τα κλάματα δεν έβαλε όταν τα έλεγε πρόσφατα στην Αθήνα η Μέρκελ) αποκαλύπτονται με την ανακοίνωση της ίδιας της καγκελαρίας που προηγήθηκε της επίσκεψης και έκανε λόγο για ανάγκη συνέχισης των μέτρων λιτότητας.
Επομένως όταν λες ότι αναγνωρίζεις την υπομονή και τις θυσίες ενός λαού δεν συνεχίζεις τη δοκιμασία λες και ψάχνεις τα έσχατα όρια στα οποία ακόμα και ένας …Ελληνας, εξεγείρεται!
Και να σκεφτεί κανείς ότι στην παρούσα συγκυρία όλοι οι Ευρωπαίοι νοιάζονται άλλος λίγο, άλλος περισσότερο, για τις Ευρωεκλογές και αφήνουν κάποια περιθώρια για μια ελαστικότερη αντιμετώπιση των οικονομικών στα πλαίσια της δήθεν ευρωπαϊκής συνοχής.
Κι όμως όσο κι αν μας …συμπονούν, το κόλλημα με τη λιτότητα και τις υποχρεώσεις μας, κόλλημα ενώ για τις δικές τους δεσμεύσεις για ελάφρυνση του χρέους εφόσον πετύχουμε τους στόχους τους, προσεχώς και βλέπουμε.
Τούτων δοθέντων, καθίσταται σαφές πως οι 2-3 καλές ειδήσεις που ακούσαμε το τελευταίο διάστημα θα είναι ανάμνηση για πολλούς μήνες ακόμα, καθώς θα είμαστε υποχρεωμένοι να τηρούμε απαρέγκλιτα τους όρους και τα μέτρα λιτότητας αφού η φυλακή των μνημονίων είναι…υψίστης ασφαλείας!
Μπορεί να συνεχίσουν να μας παινεύουν αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα επιτρέψουν να θιχτούν στο ελάχιστο τα συμφέροντα τους και οι στόχοι τους για μια Ευρώπη δύο ή και τριών ταχυτήτων στην οποία ο λόγος του πλούσιου Βορρά θα είναι νόμος για τον Νότο. Τα δε περί συνοχής και αλληλεγγύης της Ευρώπης, απλές ιδεαλιστικές διαλέξεις σε διάφορα for a.