Μετά από 14 χρόνια, ο Olivier Rousteing που αναδιαμόρφωσε τον ιστορικό οίκο Balmain στην ψηφιακή εποχή αποχωρεί κλείνοντας ένα κεφάλαιο δημιουργίας και προσωπικής εξέλιξης.
Στον κόσμο της μόδας, όπου η εικόνα είναι νόμισμα και η αφήγηση στρατηγική, ο Olivier Rousteing αποφάσισε να κάνει κάτι ριζικά διαφορετικό: να είναι αληθινός. Ο πρώην επικεφαλής σχεδιαστής του οίκου Balmain, ο άνθρωπος που έβαλε τα hashtags στο DNA της παριζιάνικης πολυτέλειας, δημιούργησε τον δικό του «στρατό Balmain», μια ομάδα διασημοτήτων όπως η Kim Kardashian, η Gigi Hadid και η Kendall Jenner, που μέσα από τα social media συνέβαλαν στη διαμόρφωση της νέας εικόνας του οίκου.
Τέλος εποχής για τον Balmain
Μετά από δεκατέσσερα χρόνια στο τιμόνι, ο Olivier Rousteing ανακοίνωσε χθες πως αποχωρεί από τον ιστορικό οίκο, κλείνοντας ένα κεφάλαιο που καθόρισε τη σύγχρονη γαλλική μόδα. Σε ανακοίνωσή του, ο οίκος εξέφρασε «βαθιά ευγνωμοσύνη για τη σημαντική συνεισφορά του στην ιστορία του οίκου», προσθέτοντας ότι «μια νέα δημιουργική δομή θα ανακοινωθεί εν ευθέτω χρόνω».
Ο ίδιος ο Rousteing επιβεβαίωσε την αποχώρησή του μέσα από ένα προσωπικό μήνυμα στο Instagram: «Σήμερα σηματοδοτείται το τέλος της εποχής μου στον οίκο Balmain. Πριν από δεκαέξι χρόνια ξεκίνησα αυτή την περιπέτεια χωρίς να ξέρω τι θα φέρει το μέλλον. Τι απίστευτη ιστορία! Μια ιστορία αγάπης, μια ιστορία ζωής.»
Στο ίδιο μήνυμα, ευχαρίστησε τους συνεργάτες του, την οικογένεια που επέλεξε και τον όμιλο Mayhoola για τη στήριξη: «Έφτασα στα 24 μου με μάτια ορθάνοιχτα και αποφασιστικότητα να επιμείνω. Σήμερα φεύγω με τα μάτια εξίσου ανοιχτά, ανοιχτά στο μέλλον και στις όμορφες περιπέτειες που έρχονται». Η αποχώρησή του, όπως επιβεβαιώθηκε από τον οίκο, έγινε «κατόπιν αμοιβαίας συμφωνίας».
Ο Rousteing, γεννημένος το 1985, υιοθετήθηκε από μια γαλλική οικογένεια στο Μπορντό και μεγάλωσε χωρίς να γνωρίζει τίποτα για τους βιολογικούς του γονείς, μια υπόθεση που τον συνόδευε ως τα τριάντα του. Όταν σε ηλικία 24 ετών, διορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου Balmain, έγινε ο νεότερος σχεδιαστής που ανέλαβε τη μεγαλύτερη θέση σε γαλλικό οίκο, μετά τον Yves Saint Laurent.
Ο Rousteing σπούδασε στο ESMOD στο Παρίσι πριν ενταχθεί στον οίκο Roberto Cavalli, όπου τελικά ηγήθηκε του τμήματος γυναικείας ένδυσης. Εντάχθηκε στον οίκο Balmain το 2009, υπό τη διεύθυνση του Christophe Decarnin, τον οποίο διαδέχθηκε δύο χρόνια αργότερ, ξεπερνώντας ακόμη και τη 14ετή θητεία του Alber Elbaz, στον οίκο Lanvin. Ο ίδιος το αντιμετώπισε με δόση χιούμορ και στοχασμού: «Όταν ξεκίνησα, ήμουν το νέο παιδί. Τώρα, είμαι ο τελευταίος που έμεινε», έχει πει.
Η λάμψη του Balmain στην εποχή Rousteing
Υπό τη διεύθυνση του Rousteing, ο οίκος Balmain μετατράπηκε σε παγκόσμιο σύμβολο δυναμικής πολυτέλειας, ταυτισμένο με το power dressing, τα εκτυφλωτικά κεντημένα κρύσταλλα και τις γλυπτικές σιλουέτες που φόρεσαν, μεταξύ πολλών άλλων, η Beyoncé, η Rihanna και η Kim Kardashian. Η επιρροή του έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της μόδας: αναβίωσε τη σειρά υψηλής ραπτικής του οίκου Balmain, μετά από 16 χρόνια παύσης, έχει σχεδιάσει κοστούμια για την όπερα του Παρισιού και έχει συνεργαστεί με μερικά από τα πιο ισχυρά ονόματα της σύγχρονης ποπ κουλτούρας. Παράλληλα, έγινε και ο «ψηφιακός» εκπρόσωπος μιας νέας γενιάς: το Instagram του, με εκατομμύρια followers, ήταν και εξακολουθεί να είναι μια βιτρίνα επιτυχίας, φίλων-celebrities και τέλειων selfies. Μόνο που πίσω από τα φλας, υπήρχε ένα κενό. «Είχα γίνει καρικατούρα του εαυτού μου», παραδέχεται στο ντοκιμαντέρ Wonder Boy, της Anissa Bonnefont. «Η εικόνα μου ήταν η άμυνά μου». Έτσι, όταν η Bonnefont τον ρώτησε αν ήθελε να ψάξει τους βιολογικούς του γονείς, εκείνος είπε ναι.
Το Wonder Boy δεν είναι το αναμενόμενο ντοκιμαντέρ μόδας. Παρότι βλέπουμε τον Rousteing στο ατελιέ του να επιβλέπει fittings, να κατευθύνει την ομάδα του και να περπατά με αέρα σταρ στο φινάλε των επιδείξεων, η κάμερα δεν τον ακολουθεί σαν είδωλο, αλλά σαν άνθρωπο. Τον παρακολουθεί στο διαμέρισμά του στο Παρίσι, να τρώει δημητριακά μόνος του στο μεγάλο τραπέζι, να επισκέπτεται τους θετούς παππούδες του στο Μπορντό, να συγκινείται μπροστά σε έναν ψυχολόγο, καθώς ανοίγει ο φάκελος της υιοθεσίας του.
Η αποκάλυψη είναι οδυνηρή. Μαθαίνει ότι η μητέρα του ήταν Σομαλή, μόλις 15 ετών όταν τον γέννησε και ο πατέρας του από την Αιθιοπία. «Πάντα πίστευα πως ήμουν μιγάς. Όμως είμαι μαύρος. Είμαι Αφροαμερικανός», λέει. Η στιγμή είναι συγκλονιστική όχι μόνο για εκείνον, αλλά και για όποιον αντιλαμβάνεται πόσο βαθιά μπορεί να φτάσει το ζήτημα της ταυτότητας, ειδικά σε μια χώρα όπως η Γαλλία, που, όπως λέει η Bonnefont, «το ποιος είσαι καθορίζεται από το από πού έρχεσαι».
Ο Rousteing δεν ζήτησε οίκτο. Το αντίθετο: ήθελε να αποδείξει ότι «μπορείς να έχεις το όνειρο, χωρίς να είσαι τέλειος». Με τη δύναμη της εικόνας που ο ίδιος κάποτε χρησιμοποίησε ως πανοπλία, επιχειρεί τώρα να δώσει φωνή σε μια γενιά που παλεύει να καταλάβει τον εαυτό της. Η προσωπική του ιστορία συνδέεται με το ευρύτερο ζήτημα της διαφορετικότητας στη γαλλική κοινωνία, με τις σιωπές γύρω από την υιοθεσία, με την ανάγκη να επαναπροσδιοριστεί το τι σημαίνει επιτυχία.
Ο διευθύνων σύμβουλος του οίκου Balmain, Massimo Piombini, το έθεσε απλά: «Αυτός ο τύπος, παιδί δύο διαφορετικών πολιτισμών, ομοφυλόφιλος και ορφανός, δεν ξεκίνησε από το μηδέν. Ξεκίνησε από το μείον δέκα». Κι όμως, μέσα σε μια δεκαετία, ο Rousteing κατάφερε να αναστήσει τον Balmain, να προσελκύσει ένα νέο κοινό, να συνδέσει τη μόδα με τη μαζική κουλτούρα και να γίνει πρόσωπο της σύγχρονης εποχής.
Η ήρεμη πλευρά της επιτυχίας
Το τίμημα, βέβαια, είναι η μοναξιά. «Η μόδα μού έδωσε το όνειρο, αλλά υπάρχει πάντα ένα τίμημα», λεχει πει ο σχεδιαστής. «Εμπιστεύεσαι λιγότερο τους ανθρώπους. Και όταν η πρώτη σου αγάπη, η μητέρα σου, σε έχει εγκαταλείψει, είναι δύσκολο». Η ιστορία του Rousteing δεν έχει χαρούμενο τέλος. Παρότι οι κοινωνικές υπηρεσίες εντόπισαν τη μητέρα του, δεν μπόρεσαν να αποκαλύψουν το όνομά της. Του πρότειναν να της γράψει ένα γράμμα, για να αποφασίσει εκείνη αν θέλει να τον γνωρίσει. Εκείνος ακόμα διστάζει. Όπως έχει δηλώσει σε μεταγενέστερες συνεντεύξεις, δεν υπήρξε ποτέ επικοινωνία μεταξύ τους, καθώς προτίμησε να σεβαστεί τη σιωπή της και να επικεντρωθεί στη δική του πορεία αυτογνωσίας.
Ο Olivier Rousteing αποχωρεί από τον Balmain, αφήνοντας πίσω του μια εποχή λαμπερής δημιουργίας και εξωστρέφειας. Την ίδια στιγμή, μοιάζει να αφήνει πίσω του και το προσωπείο που τον προστάτεψε, αποδεχόμενος τον εαυτό του με μια νέα, ήσυχη βεβαιότητα. Μια επιστροφή σε μια πιο ανθρώπινη, αυθεντική εκδοχή του ίδιου. Ίσως αυτή να είναι η αληθινή ελευθερία: όχι η επανεφεύρεση, αλλά η συμφιλίωση· να μπορείς να σταθείς απέναντι στον κόσμο χωρίς φίλτρα, απλώς όπως είσαι.
Eξωτερική φωτογραφία: Getty Images / Ideal Image