Ας πάμε σε δύο παραδείγματα από τα εκατοντάδες (ή χιλιάδες) τέτοια θέματα που σήμερα παρουσιάζονται στο «Πρώτο Θέμα» και μάλιστα το ένα δεν έχει προκύψει από το… σύνηθες, που είναι η χαώδης κατάσταση του Ελληνικού Δημοσίου, αλλά μάλλον από την εξίσου χαώδη γραφειοκρατία της Ε.Ε.
Λοιπόν, διαβάζουμε ότι η Ευρώπη, η Ε.Ε., συζητάει την επιβολή φορολογίας 2 ή και 3 ευρώ σε κάθε πακέτο με προϊόντα αξίας κάτω των 150 ευρώ που παραγγέλνεται και έρχεται ηλεκτρονικά εντός των χωρών-μελών από την Κίνα.
Τι συμβαίνει σήμερα: περίπου 4,5 δισεκατομμύρια παραγγελίες (πακέτα) προϊόντων αξίας κάτω των 150 ευρώ έκαστο, κυρίως από την κινεζική εταιρεία ΤΕΜU (διαθέτει σχεδόν τα πάντα) ή τη Shein (φτηνά και μοντέρνα ρούχα αλά Zara), έρχονται μέσω courier από την Κίνα στην Ευρώπη χωρίς κανέναν δασμό. Ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Λόγω των ειδικών οικονομικών συνθηκών που επικρατούν στην Κίνα, και πέραν του ΦΠΑ (φτηνά εργατικά, μαζική παραγωγή πρώτων υλών κ.λπ.), τα προϊόντα αυτά είναι πολύ φτηνότερα από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά και φυσικά έχουν τσακίσει κυριολεκτικά τις μικρομεσαίες, αλλά και τις μεγάλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Μόνο στην Ελλάδα, λένε οι δικοί μας έμποροι και επιχειρηματίες, κάθε μέρα έρχονται 50 χιλιάδες πακέτα με προϊόντα από την Κίνα.
Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τι συμβαίνει. Σύμφωνα με τον Κώστα Γεράρδο, διευθύνοντα σύμβουλο της ΠΛΑΙΣΙΟ και πρόεδρο του ΣΕΛΠΕ, κάθε βδομάδα οι παραγγελίες από την Κίνα προς την Ελλάδα φτάνουν τα 9 εκατ. ευρώ, ήτοι περί το μισό δισ. ετησίως.
Θα πείτε, αυτό είναι το ελεύθερο εμπόριο και η παγκοσμιοποίηση, να λειτουργεί ο ανταγωνισμός και να μπορούμε να αγοράσουμε όποτε θέλουμε και ό,τι θέλουμε πιο φτηνά. Μόνο που στην Κίνα δεν λειτουργεί καθόλου ο ελεύθερος ανταγωνισμός, αλλά η… δικτατορία του προλεταριάτου, που λέει ο λόγος, άρα οι συνθήκες δεν είναι διόλου ίδιες με τις υπόλοιπες χώρες. Επίσης, ό,τι παράγουν και εξάγουν οι ευρωπαϊκές χώρες στην Κίνα έχει δασμούς, και αφού οι Κινέζοι δεν αγοράζουν προϊόντα κάτω των 150 ευρώ ανά παραγγελία από εμάς, δεν έχουμε να πουλήσουμε και τέτοια προϊόντα στους Κινέζους.
Τώρα, βέβαια, όλα αυτά τα οποία συζητούνται έρχονται σε μια περίοδο που ο Τραμπ ανακοινώνει κάθε μέρα και μια τρέλα, από δασμούς 50% στην Ευρώπη έως τον αποκλεισμό των ξένων φοιτητών από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Αλλά, αλήθεια, εφόσον αφήνεις τους Κινέζους να διαλύουν τον κανονικό και υγιή ανταγωνισμό στην Ευρώπη, εις βάρος, φυσικά, όχι μόνο των επιχειρήσεων, αλλά των ίδιων των εργαζομένων και των κρατών-μελών, με την αποφυγή φόρων, νομίζω ότι δεν χρειαζόταν να βρεθεί στον δρόμο μας ο Τραμπ.
Το δεύτερο παράδειγμα είναι αμιγώς ελληνικό και αφορά την απόφαση της κυβέρνησης να διαλύσει ουσιαστικά την εστία των σκανδάλων που λέγεται ΟΠΕΚΕΠΕ και να αναθέσει την πληρωμή των αγροτικών επιδοτήσεων στην ΑΑΔΕ.
Ερώτημα ένα και μοναδικό λοιπόν, γιατί έπρεπε να φτάσει ο κόμπος στο χτένι και να εκτεθεί η χώρα στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Εισαγγελία με όλα αυτά τα απίθανα σκάνδαλα για να δώσει η κυβέρνηση σε μια πολύ καλά οργανωμένη (και δίχως θέματα διαφθοράς) Ανεξάρτητη Αρχή τη διανομή ευρωπαϊκών επιχορηγήσεων;
Η χώρα έχει στην καθημερινότητά της πολλά παρόμοια ζητήματα, και εφόσον η κυβέρνηση έχει την πρόθεση να τα επιλύσει χωρίς να χρειάζεται να παρέμβουν παμπάλαιοι, φθαρμένοι και διεφθαρμένοι μηχανισμοί, μπορεί να το κάνει. Βοηθάει ιδιαίτερα -και θα συμβάλει ακόμα περισσότερο- η ψηφιοποίηση υπηρεσιών του κράτους.
Θα ήταν επίσης πολύ χρήσιμο να βρεθεί ένας τρόπος σοβαρού ελέγχου της διανομής και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κονδυλίων, από τα ΕΣΠΑ μέχρι τα τεράστια ποσά που δίδονται από το Ταμείο Ανάκαμψης. Γιατί, δυστυχώς, ακούγεται απολύτως «λογικό», αν και δεν θα έπρεπε, ότι εκεί βρίσκονται πολλές νέες εστίες διαφθοράς.