Η ώρα της αλήθειας έφθασε. Η κυβέρνηση έφθασε στο σημείο όπου καλείται να απαντήσει στο αρχικό και θεμελιώδες ερώτημα: υποχώρηση ή ρήξη;
Τρεις μήνες προσπάθησε με την “δημιουργική ασάφεια” και παίζοντας το γεωπολιτικό χαρτί να πιέσει να περάσουν κρίσιμες γραμμές της με στόχο έναν επίπονο αλλά αναγκαίο συμβιβασμό που δεν θα θέτει σε κίνδυνο τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
Τα μηνύματα απ’ το εξωτερικό όμως δεν αφήνουν περιθώρια: ως την Κυριακή πρέπει να υπάρξει συμφωνία ειδάλλως τα λεφτά τελειώνουν και παράλληλα η ΕΚΤ απειλεί να κλείσει και άλλο την κάνουλα της ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες στις 6 Μαϊου αυξάνοντας το “κούρεμα” στα εχέγγυα που δέχεται, γράφει σήμερα το Bloomberg επικαλούμενο δύο πηγές.
“Απίθανο να υπάρξει συμφωνία εάν η ελληνική κυβέρνηση δεν συμφωνήσει σε μέτρα που θα έχουν πολιτικό κόστος”, έλεγε χθες στο Reuters Ευρωπαίος αξιωματούχος δείχνοντας κυρίως το ασφαλιστικό.
Μέχρι χθες το βράδυ απ’ το υπουργείο Οικονομικών διέρρεε ότι στις συζητήσεις που ξεκινούν σήμερα στο Brussels Group θα επιχειρηθούν κάποιου είδους υποχωρήσεις με το σταγονόμετρο σε εργασιακά, ασφαλιστικό και ιδιωτικοποιήσεις, μαζί με το πολυνομοσχέδιο, για να κλείσει η συμφωνία αλλά και να αποτραπεί κόψιμο συντάξεων, μισθών και για απελευθέρωση απολύσεων.
Ξαφνικά τα μεσάνυχτα με επίσημη ανακοίνωση το ίδιο το υπουργείο δηλώνει ότι οι “κόκκινες γραμμές’ εξακολουθούν να υπάρχουν και δεν τίθεται θέμα υποχώρησης της κυβέρνησης. Προφανώς ζύγισαν εκ νέου τα πράγματα μετά τις διαφαινόμενες αντιδράσεις που προετοιμάζονται στο εσωτερικό της κυβέρνησης και καθ υπόδειξη του Μαξίμου προχώρησαν στη διάψευση…
Σε αυτό το πλαίσιο διόλου τυχαία κρίνεται και η επιλογή του Παναγιώτη Λαφαζάνη να μιλήσει τώρα και με άρθρο του στο Crash να απορρίψει τα του έντιμου συμβιβασμού που στο κάτω κάτω θα “ξεφτιλίσει” την κυβέρνησης της Αριστεράς. Μία θέση όμως που ενισχύεται με δικαιολογίες του τύπου “παραπλανηθήκαμε απ’ τους εταίρους” που είπε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην συνέντευξη του στο Νίκο Χατζηνικολάου την περασμένη Δευτέρα.
Ακόμα και εάν είναι έτσι… η “δημιουργική ασάφεια” δεν ήταν το βασικό εργαλείο της ελληνικής πλευράς; ..Με “δημιουργική ασάφεια” μίλησαν και οι άλλοι και στο τέλος επικράτησε αλαλούμ με μοναδικό θύμα όμως την ελληνική οικονομία!
Τρεις μήνες μετά όμως και με το χρόνο να μετρά αντίστροφα για τα ταμειακά διαθέσιμα υπάρχει χώρος μόνο για “σαφήνεια” και “συγκεκριμένες δράσεις. Και ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει πλέον να αποφασίσει που θέλει να οδηγήσει τη χώρα με βάση τα έως τώρα δεδομένα που έχει…
Ναι, το δημοψήφισμα θα είναι για τον ίδιο μία λύση: θα του δώσει λίγο χρόνο ακόμη και προπάντων θα τον βοηθήσει να κρατήσει υπό έλεγχο τους “αντιφρονούντες” και να αποποιηθεί την όποια ευθύνη επιλογής για το μέλλον της χώρας επιτρέποντας του να επενδύσει στο πολιτικό του μέλλον μετά τη νέα αλλαγή που σίγουρα θα υπάρξει στον πολιτικό χάρτη.
Για τη χώρα όμως; Υπάρχει σχέδιο ή θα βουλιάξουμε πάλι στην κρίση. Γιατί μη γελιόμαστε… το δημοψήφισμα με βάση τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις θα δώσει πράσινο φως σε μία συμφωνία που ένα μεγάλος μέρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα θέλει. Γιατί όπως και να τεθεί το ερώτημα, το πραγματικό δίλημμα θα είναι “ευρώ ή δραχμή”. Επομένως το δίλημμα είναι η επόμενη μέρα και γι αυτή ο κ. Τσίπρας πρέπει να έχει από σήμερα κιόλας απαντήσεις…