To protothema.gr βρίσκεται στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά. Ένα σύμβολο που δεν στέκεται για να επιδειχθεί, αλλά για να υπενθυμίσει. Και σήμερα, στέκεται απέναντι σε μια απειλή που δεν φοράει ρούχα στρατιωτικά, αλλά φέρει υπογραφές και διοικητικές σφραγίδες.
Μπαίνοντας στο προαύλιο της Μονής, η πρώτη αίσθηση είναι σωματική. Δεν είναι κάτι που βλέπεις – είναι κάτι που σε διαπερνά. Οι τοίχοι της σε στένεψαν. Το πάχος τους είναι τέτοιο που νιώθεις ότι δεν μπήκες σε έναν χώρο, αλλά σε έναν άλλον χρόνο. Το φως εκεί μέσα φιλτράρεται αλλιώς. Δεν χτυπά επιθετικά. Γλιστράει επάνω σε αγιογραφίες, πέφτει διακριτικά σε γωνίες, στέκει σιωπηλά πάνω σε παλιά ξύλα, σε μαυρισμένες από το λιβάνι πέτρες, σε πόρτες που άνοιξαν πρώτη φορά επί Ιουστινιανού και δεν έκλεισαν ποτέ.
Οι άνθρωποι της Μονής κινούνται αθόρυβα. Δεν σου μιλούν αν δεν τους ρωτήσεις. Και όταν μιλούν, είναι σαν να σέρνουν μαζί τους κάτι βαθύτερο από λέξεις. Μια παρακαταθήκη. Ένας νεαρός ποτίζει τα παρτέρια με ιβίσκους και βασιλικούς που μοιάζουν θαύμα μέσα στην έρημο. Ένας ηλικιωμένος σκουπίζει το λιθόστρωτο με μια σκούπα χειροποίητη. Ένας τρίτος κρατά ένα βιβλίο που χρειάστηκαν πέντε αιώνες για να φτάσει ως εδώ. Κανείς τους δεν φαίνεται να βιάζεται. Κι όμως όλοι είναι απολύτως παρόντες. Υπηρετούν, δεν απλώς ζουν.
Μέσα στο καθολικό, το παλαιότερο ψηφιδωτό της ανατολικής Εκκλησίας σού κόβει την ανάσα. Η Μεταμόρφωση του Χριστού δεν είναι εκεί για να σε θαμπώσει. Είναι για να σε θυμίσει. Ποιος είσαι, ποιον κόσμο υπηρετείς. Πιο δίπλα, στη βιβλιοθήκη, η σκόνη είναι πιο παλιά από το μελάνι. Ο Σιναϊτικός Κώδικας δεν φυλάσσεται σε κάποιο υπόγειο θησαυροφυλάκιο – είναι ζωντανός. Ανοιχτός. Κι απέναντί του, η περίφημη «Αχτιναμέ», η επιστολή που φέρεται να υπέγραψε ο ίδιος ο Μωάμεθ, διαβεβαιώνοντας ότι οι άνθρωποι αυτής της Μονής θα είναι για πάντα προστατευμένοι ακόμα και από τη βία του κράτους. Αυτή η διαβεβαίωση μοιάζει να κλονίστηκε τώρα. Όχι από επιδρομείς ή πολέμους, αλλά από ένα δικαστικό έγγραφο.
«Δεν χρειάζεται να σε διώξουν. Αρκεί να μην σου ανανεώσουν τη βίζα»
Το Εφετείο Ισμαηλίας, στην καρδιά της Αιγύπτου, έβγαλε μία απόφαση η οποία προκάλεσε διπλωματική κινητοποίηση. Αν και οι αρχικές πληροφορίες μιλούσαν για δήμευση της Μονής και μετατροπής της σε μουσείο και έξωση των μοναχών, οι διαβεβαιώσεις της αιγυπτιακής κυβέρνησης προκάλεσαν στην Αθήνα μία κάποια ικανοποίηση η οποία ωστόσο δεν είναι αρκετή αφού ακόμη δεν έχει υπάρξει διμερής συμφωνία, ούτε έχει γίνει σαφές το τι ακριβώς καθορίζει η συγκεκριμένη δικαστική απόφαση.
Όσοι μιλούν, το κάνουν ψύχραιμα. Αλλά πίσω από τη φωνή τους υπάρχει ένας κόμπος. «Δεν χρειάζεται να σε διώξουν. Αρκεί να μην σου ανανεώσουν τη βίζα», λέει ένας από αυτούς. Πολλοί μένουν με περιορισμένης διάρκειας άδεια παραμονής – εννέα μήνες. Τίποτα δεν τους διαβεβαιώνει ότι σε εννέα μήνες θα μπορούν να επιστρέψουν. Δεν υπάρχει εκκένωση με τη βία. Υπάρχει φθορά μέσω νόμου.
Στο παρασκήνιο, η ένταση ανεβαίνει. Στην Αθήνα, οι διπλωματικοί κύκλοι κινητοποιούνται. Οι εκκλησιαστικές αρχές ανησυχούν. Όλα αυτά, ενώ μόλις πριν λίγες εβδομάδες, ο πρόεδρος της Αιγύπτου είχε βρεθεί στην Αθήνα και είχε διαβεβαιώσει –δημόσια και κατηγορηματικά– ότι το ειδικό καθεστώς της Μονής Σινά δεν πρόκειται να αλλάξει.
Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr