Πριν από χιλιάδες χρόνια, όταν οι πάγοι έλιωναν και η στάθμη των θαλασσών ανέβαινε, μια παγωμένη έκταση στη βορειοανατολική ακτή των ΗΠΑ μεταμορφώθηκε σε θάλασσα. Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, η διεθνής αποστολή Expedition 501 επέστρεψε στην περιοχή και, πραγματοποιώντας γεωτρήσεις κάτω από τα αλμυρά νερά κοντά στο Κέιπ Κοντ, αποκάλυψε έναν τεράστιο κρυφό υδροφορέα που εκτείνεται από το Νιου Τζέρσεϊ έως το Μέιν.
Πρόκειται για ένα από τα γνωστά αποθέματα γλυκού νερού που βρίσκονται σε ρηχά αλμυρά νερά παγκοσμίως και τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στο μέλλον για να καλύψουν την ολοένα αυξανόμενη δίψα του πλανήτη, σύμφωνα με τον Μπράντον Ντάγκαν, συν-επικεφαλής επιστήμονα της αποστολής.
«Οφείλουμε να εξετάσουμε κάθε πιθανότητα εντοπισμού περισσότερου νερού. Αναζητήσαμε πόσιμο νερό σε ένα από τα τελευταία μέρη που θα περίμενε κανείς στη Γη», δήλωσε ο Ντάγκαν, γεωφυσικός και υδρολόγος στο Colorado School of Mines.
Στους επόμενους μήνες, η ομάδα θα αναλύσει σχεδόν 50.000 λίτρα νερού σε εργαστήρια διεθνώς, ώστε να εντοπίσει την προέλευση του υδροφόρου ορίζοντα — αν δηλαδή προέρχεται από παγετώνες, υπόγεια υδατικά συστήματα ή συνδυασμό.
Η ανάγκη για γλυκό νερό εντείνεται. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, σε πέντε χρόνια η παγκόσμια ζήτηση θα ξεπεράσει την προσφορά κατά 40%. Η άνοδος της θάλασσας απειλεί τις παράκτιες πηγές, ενώ τα κέντρα δεδομένων της τεχνητής νοημοσύνης καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες. Η εμπειρία του Κέιπ Τάουν το 2018, που κινδύνευσε να στερέψει, δείχνει τη σημασία αυτών των αποθεμάτων. Ενδείξεις για παρόμοιους υδροφόρους έχουν βρεθεί στον Καναδά, στη Χαβάη και στην Ινδονησία.
Η αποστολή Expedition 501, προϋπολογισμού 25 εκατ. δολαρίων, με συμμετοχή επιστημόνων από 12 χώρες, στηρίζεται από το National Science Foundation των ΗΠΑ και το European Consortium for Ocean Research Drilling. Υπολογίζεται ότι το απόθεμα θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες μιας μεγαλούπολης σαν τη Νέα Υόρκη για 800 χρόνια. Η γεώτρηση αποκάλυψε γλυκό νερό σε μεγαλύτερα βάθη από ό,τι αναμενόταν, υποδηλώνοντας ακόμη μεγαλύτερο όγκο.
Το πλοίο Liftboat Robert εργάστηκε τρεις μήνες, διαπερνώντας τον θαλάσσιο πυθμένα σε βάθος έως 400 μέτρα. Η έρευνα βασίστηκε σε χαρτογράφηση του 2015 από τα Woods Hole και Lamont-Doherty, που είχαν εντοπίσει ένα «τεράστιο υποθαλάσσιο σύστημα» συγκρίσιμο με τον υδροφόρο ορίζοντα Ogallala.
Στα πρώτα δείγματα εντοπίστηκε αλατότητα μόλις 4‰, έναντι μέσου όρου 35‰ στους ωκεανούς. Καθώς η γεώτρηση προχωρούσε ανοιχτά, βρέθηκαν δείγματα με αλατότητα 1‰ ή και χαμηλότερη, που θεωρητικά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πόσιμα.
Η ηλικία του νερού είναι κρίσιμη. Αν προέρχεται από παγετώνες, τότε είναι πεπερασμένο· αν όμως συνδέεται ακόμη με επίγειες πηγές, τότε μπορεί να ανανεώνεται έστω και αργά. Ταυτόχρονα, τίθενται ζητήματα διαχείρισης: ποιος θα ελέγχει την εκμετάλλευση, πώς θα αποφευχθεί ρύπανση, και αν θα είναι οικονομικότερα βιώσιμο σε σχέση με την αφαλάτωση.
«Η άντληση θα είχε σίγουρα απρόβλεπτες συνέπειες», προειδοποιεί ο Ντάγκαν, υπογραμμίζοντας ότι χρειάζεται προσοχή πριν από οποιαδήποτε εμπορική χρήση.
Επόμενος στόχος της ομάδας είναι να αναλύσει το νερό σε βάθος: μικροβιακή ζωή, θρεπτικά συστατικά, υποπροϊόντα και πιθανές τοξικότητες. «Είναι ένα εντελώς νέο περιβάλλον», δηλώνει η Τζοσλίν ΝτιΡουτζιέρο του Πανεπιστημίου Johns Hopkins. Μετά από έξι μήνες ερευνών, οι ομάδες θα συναντηθούν στη Γερμανία για να καθορίσουν την ηλικία και την προέλευση του υδροφορέα.
Διαβάστε ακόμη
Wood & Company: Πώς το χρέος οδεύει στο 100% του ΑΕΠ – Τι σημαίνει (πίνακας + γραφήματα)
Αποκλιμακώνεται η δικαστική κόντρα Χάρη Καρώνη με τη JP Morgan για τη Viva
Οι 4 ουρανοξύστες που θα σπάσουν όλα τα ρεκόρ – Ο ένας θα φτάσει τα 2000 μέτρα
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα