Σε μία κίνηση που αναζωπυρώνει έναν παλιό, αλλά ιδιαίτερα φορτισμένο, διάλογο, η ιταλική κυβέρνηση εισήγαγε στο νομοσχέδιο του 2026 μια σύντομη τροπολογία — ικανή όμως να πυροδοτήσει νέες εντάσεις για το ποιος τελικά ελέγχει τα τεράστια αποθέματα χρυσού της χώρας. Η αλλαγή αυτή φέρνει ξανά στο προσκήνιο το ερώτημα: αν τα «κοίτασμα» των 2.452 τόνων χρυσού ανήκει στο κράτος ή στην Τράπεζα της Ιταλίας (Banca d’Italia).
Για πάνω από μισό αιώνα, η Τράπεζα διευθύνει και «κατέχει» τα επίσημα αποθέματα. Ωστόσο, το προτεινόμενο άρθρο στο ιταλικό κοινοβούλιο διεκδικεί τον χρυσό στο όνομα του «λαού και του κράτους», μετατοπίζοντας την νομική και πολιτική ευθύνη από την κεντρική τράπεζα στο κράτος.
Τι προβλέπει η τροπολογία και γιατί προκαλεί αντιδράσεις
Η τροπολογία, σύμφωνα με το euronews, δηλώνει ρητά ότι τα αποθέματα χρυσού, συνολικής αξίας που φτάνει τα 300 δισεκατομμύρια δολάρια, ανήκουν στο κράτος — όχι στην Βanca d’Italia. Στην πράξη, αυτό ανοίγει το δρόμο για πιθανή χρήση του χρυσού ως εγγύηση για δανεισμό, ή και για ενδεχόμενη πώλησή του, αν κριθεί αναγκαίο.
Italy, whose sovereign assets from bonds to banks have so often been the subject of market crises in recent years, is currently enjoying a windfall as the central bank’s vast gold reserves track record-high prices https://t.co/T6000BFU36
— Reuters (@Reuters) October 15, 2025
Αν και οι υποστηρικτές της εξασφαλίζουν πως δεν υπάρχει άμεσο σχέδιο ρευστοποίησης, η πρόθεση να μεταφερθεί η κυριότητα προκαλεί αντιδράσεις. Εκτός από την προφανή πολιτική σκοπιμότητα, αντιτίθενται και θεσμικοί παράγοντες που επισημαίνουν ότι τέτοια κίνηση θα έθετε σε κίνδυνο την ανεξαρτησία της Τράπεζας και θα συγκρούονταν με το ρυθμιστικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).
Ο χρυσός ως μοχλός πίεσης – και ως ασπίδα σταθερότητας
Η Ιταλία δεν είναι τυχαία στην εγχώρια αλλά και παγκόσμια ειδησεογραφία: τα αποθέματα της χώρας αποτελούν την τρίτη μεγαλύτερη κρατική «χύτρα» χρυσού στον κόσμο, πίσω μόνο από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία. Η αξία τους – πάνω από 13% του ΑΕΠ — τα καθιστά κρίσιμη «ασφαλή θύρα» αλλά και «όπλο» σε περιόδους κρίσης.
Για χρόνια, η Τράπεζα της Ιταλίας υποστήριζε ότι ο χρυσός χρησιμεύει ως εγγύηση για νομισματική σταθερότητα και χρηματοπιστωτική αξιοπιστία· προτάσεις για ρευστοποίησή του απορρίπτονταν ως επικίνδυνες. Η νέα κυβερνητική πρόταση φέρνει στο τραπέζι την πιθανότητα επανεξέτασης αυτής της ισορροπίας — με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα δημόσια οικονομικά και την εμπιστοσύνη στην ΕΚΤ.
Τι σημαίνουν τα ψηφίσματα για το μέλλον της Ιταλίας
Αν η τροπολογία περάσει, ανοίγει ένας νέος γύρος πολιτικής και οικονομικής διαπραγμάτευσης. Κάθε μελλοντική κρίση, χρέους ή αγοράς, θα έχει ως «δίδυμο» σενάριο τον πυροβολισμό από το… σεντούκι με τον χρυσό.
Από την άλλη, η δημόσια διαχείριση των αποθεμάτων μπορεί να φέρει διαφάνεια και ευελιξία· να δώσει λύσεις σε άμεσες ανάγκες μέσω εγγυήσεων ή μετατροπής σε ρευστότητα.
Η απάντηση στο ερώτημα “σε ποιον ανήκει ο χρυσός” ίσως καθορίσει και το αν ο χρυσός θα μείνει «ασφαλές καταφύγιο» ή θα γίνει «εργαλείο πίεσης» της οικονομίας.
Διαβάστε ακόμη
Πιερρακάκης: Ανακοίνωσε επίσημα την υποψηφιότητά του για πρόεδρος του Eurogroup
Ασανσέρ: Παράταση για εφτά μήνες για την απογραφή στο ψηφιακό Μητρώο
Άλμα ρεκόρ στο ασήμι – Τα επιτόκια, οι φόβοι για ελλείψεις και δασμούς
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα