Θα αποδειχτεί τελικά μια ιστορική έμπνευση ειρήνης ή απλώς ένα επικοινωνιακό σκούντημα της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης το ταξίδι με το τρένο, που αποφάσισαν να κάνουν νύχτα προς το Κίεβο Μακρόν, Μερτς και Στάρμερ. Ο πρώτος και ο τρίτος διανύουν εδώ και μήνες περίοδο πολικού ψύχους σε ό,τι αφορά τα ποσοστά δημοφιλίας των κυβερνήσεών τους, ενώ ο δεύτερος έχει δείξει ότι μετά το αρχικό του στραβοπάτημα, επιδιώκει να ποντάρει στην εικόνα του κοσμοπολίτη Ευρωπαίου πολιτικού, που έχει άποψη για όλα και μπορεί να κινείται με άνεση στα παρκέ της Ευρώπης.
Αναζητώντας ομοψυχία
Είναι λογικό οι Ευρωπαίοι ηγέτες να αναζητούν τρόπους για να επιδείξουν την ομοψυχία τους και την αποφασιστικότητά τους τόσο στο δικό τους εσωτερικό κοινό, όσο και απέναντι στον Βλάντιμιρ Πούτιν. Το ερώτημα είναι αν μπορούν να τον τρομάξουν με τέτοιες κινήσεις, οι οποίες έτσι κι αλλιώς δεν είναι πια πρωτότυπες. Οι πρώτοι που επέλεξαν αυτόν τον πράγματι ασφαλέστερο τρόπο για να φτάσουν στο Κίεβο και να καταδείξουν τη δραματικότητα της κατάστασης ήταν οι ηγέτες Πολωνίας, Τσεχίας και Σλοβενίας το 2022 λίγο μετά την ρωσική εισβολή. Ο ίδιος ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν το είχε κάνει το 2023 με αφορμή την πρώτη επέτειο του πολέμου. Αλλά και ο Φρίντριχ Μερτς είχε μπει στο τρένο το Μάιο του 2022, ως ηγέτης τότε της γερμανικής αντιπολίτευσης, όπως και ο προκάτοχός του Όλαφ Σολτς.
Η αλληλεγγύη των συγκεκριμένων πολιτικών προς το Κίεβο είναι γνωστή και πολλαπλώς διατυπωμένη. Γιατί να θορυβηθεί λοιπόν ο Πούτιν, που την ίδια στιγμή υποδεχόταν τον πρωθυπουργό μιας μικρής, αλλά χώρας μέλους της ΕΕ, της Σλοβακίας, τον Ρόμπερτ Φίτσο;
Η επιλογή των απειλών προς τη Μόσχα για νέες κυρώσεις ειδικά όταν διατυπώνονται μέσα από τις στήλες «λαϊκών» εφημερίδων, όπως η Bild, μάλλον δεν είναι το πιο αποτελεσματικό διπλωματικό εργαλείο για να τρομάξει ο πρόεδρος της Ρωσίας, που έχει αποδειχτεί αμείλικτος και έχει καταφέρει να επιζήσει και αυτός και η οικονομία της χώρας του από όλα τα τιμωρητικά μέτρα και την «απομόνωση» που έχουν εξαγγείλει 16 συνολικά φορές οι Βρυξέλλες, προφητεύοντας ότι θα τον «γονατίσουν».
Στο άρμα του Τραμπ;
Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι αυτή η κρίση αποφασιστικότητας, που κατέλαβε τους Ευρωπαίους επενδύεται με μια πρόταση για πλήρη κατάπαυση του πυρός, που δεν είναι δική τους, αλλά του Ντόναλντ Τραμπ. Με λίγα λόγια η πρωτοβουλία γεννάει και την υποψία μιας αγχώδους προσπάθειας να μην φανούν πλήρως αποκλεισμένοι από τις εξελίξεις. Αλλά και μια μικρή αισιοδοξία ότι η βιασύνη τους βασίζεται στην ενημέρωση ότι κινούμαστε πράγματι στην κατεύθυνση μιας εκεχειρίας, στην οποία δεν θα ήθελαν να καταγραφούν ως απλοί θεατές.
Χρήσιμοι οι συμβολισμοί λοιπόν και οι φωτογραφήσεις στο τρένο ή στην πλατεία του Μαϊντάν, αλλά στην ουσία δεν υπάρχει κάποια καινούργια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία. Ο καγκελάριος Μερτς επέμεινε βεβαίως ότι αν η Μόσχα συνεχίζει να απορρίπτει την έκκληση Τραμπ, τότε θα υπάρξει νέα μαζική βοήθεια και στρατιωτική προς την Ουκρανία. Είναι άγνωστο αν υπονοούσε με αυτό την παράδοση των πυραύλων Taurus στο Κίεβο.
Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι πάντως ότι την Παρασκευή το βράδυ η κυβέρνηση του Βερολίνου ανακοίνωσε ότι θα περιορίσει την πληροφόρηση για τις παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία, προκειμένου να μην επιτρέπει στη Μόσχα να αποκτά πλεονέκτημα γνωρίζοντας τις κινήσεις του αντιπάλου. Μένει να φανεί πώς θα εφαρμοστεί αυτό πρακτικά.
Διαβάστε τη συνέχεια στην DW