Τίποτα δεν έχει λυθεί στο πρόβλημα της Ελλάδα, με την Ευρώπη να συνεχίζει να έχει οφθαλμαπάτες ότι θα πάρει πίσω τα χρήματα που έχει δώσει και την Ελλάδα να συνεχίζει να προσποιείται ότι θα τις τα επιστρέψει, σημειώνει το Institute of Economic Affairs, το οποίο προτείνει μία ακραία λύση για την έξοδο από την κρίση.
Η τρέχουσα ελληνική κρίση, εμφανίζει μπροστά στα μάτια μας το παγκόσμιο πρόβλημα που γίνεται χειρότερο μέρα με την ημέρα, ένα πρόβλημα που μαστίζει τις ανεπτυγμένες οικονομίες τους δύο τελευταίους αιώνες, τονίζεται.
Η Ελλάδα χρειάζεται σχέδιο παραμονής στην ευρωζώνη, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, αλλά και ελάφρυνση του χρέους της, τονίζει σε άρθρο του ο Frank Hollenbeck καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Γενεύης.
«Η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει το αδύνατο να γίνει δυνατό, πρέπει να ζητήσει αναδιάρθρωση του χρέους της. Η Ελλάδα “τρέχει” πρωτογενή πλεονάσματα, έτσι δεν έχει την ανάγκη των δανειστών της για να πληρώνει τις ανάγκες του κράτους, ενώ θα μπορούσε να επιβάλει ελέγχους κεφαλαίων και bail-in, με τους περισσότερους όμως τραπεζικούς λογαριασμούς να ανήκουν σε Έλληνες με εισόδημα κάτω από 780 ευρώ το μήνα», σημειώνεται.
Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να μειώσει του μισθούς στο δημόσιο, οι οποίοι είναι πάνω από 1.500 ευρώ το μήνα κατά 50%. Ο καθηγητής φέρνει το παράδειγμα των υπαλλήλων της Βουλής, οι οποίοι όπως αναφέρει έχουν μισθό 3.000 ευρώ, εκτός των μπόνους και 16 μισθούς.
Οι τράπεζες θα μπορούσαν να πουλήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία, τονίζει.
«Η Ελλάδα θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να αφήσει το ευρώ. Η ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα από χώρες που εκτύπωναν άχρηστα κομμάτια χαρτιού. Όπως είπε κάποτε ο Βολταίρος, “το χαρτονόμισμα επιστρέφει τελικά την εσωτερική του αξία – το μηδέν”», αναφέρει ο Frank Hollenbeck.
«Η κυβέρνηση πρέπει να διακόψει τη σχέση της με τις ανεύθυνες νομισματικές πολιτικές που ακολουθεί σήμερα η ΕΚΤ. Πέπει να επιστρέψει στην δραχμή ενώ θα επωφεληθεί από το νέο ανταγωνιστικό νόμισμα το οποιό μπορεί να συνδέσει με τον χρυσό. Το 1923, η Γερμανία επέστρεψε στον κανόνα του χρυσού χωρίς ουσιαστικά καθόλου χρυσό», σημειώνεται.