Άοκνος εργάτης, αν όχι στυλοβάτης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, κυρίως σε περιόδους μεγάλων επιλογών για τη χώρα και την τοποθέτησή της στο γεωπολιτικό γίγνεσθαι, έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών, Πέτρος Μολυβιάτης. Ευγενική και μειλίχια φύση και πρωτίστως πρόσωπο κοινής αποδοχής από τους περισσότερους πολιτικούς χώρους, ο Πέτρος Μολυβιάτης επισφράγισε με την πολιτική του διαδρομή όχι μόνο τη διακυβέρνηση του ιδρυτή της ΝΔ, Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά σε μεγάλο βαθμό και τη σύγχρονη κουλτούρα της ελληνικής διπλωματίας, βασισμένη σε μια μετριοπαθή οπτική, όντας και ο ίδιος διπλωμάτης καριέρας.
Ήπιος μεν, ρεαλιστής δε, ο Πέτρος Μολυβιάτης υπήρξε βαθύς γνώστης της διεθνούς πολιτικής και της ισορροπίας ισχύος, όπως και της ελληνικής υψηλής στρατηγικής της Ελλάδας, την οποία εκ των πραγμάτων διαμόρφωσε σχεδόν πρωταγωνιστικά σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους της νεότερης ιστορίας της χώρας. Αφενός γιατί κατείχε πλήρως το περιεχόμενο και το ρόλο του υπουργού Εξωτερικών, καθώς μετρούσε τρεις θητείες (2004-2006, 2012 και 2015) στο πόστο, έχοντας διατελέσει νωρίτερα διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του πρωθυπουργού (1974-1980), γενικός γραμματέας της Προεδρίας της Δημοκρατίας (1980-1985 και 1990-1995) και βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας (1996-2004).
Με ζητούμενο την υπεράσπιση των ζωτικών συμφερόντων της χώρας, η συναινετική διάθεση που επιδείκνυε διαχρονικά, άνοιγε σταθερούς διαύλους επικοινωνίας, όπως συνέβη στην περίπτωση του Αντώνη Λιβάνη, που αν και προερχόμενος από την αντίπαλη παράταξη της ΝΔ, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, υπήρξε επιστήθιος φίλος και τακτικός συνομιλητής του Πέτρου Μολυβιάτη μέχρι το τέλος της ζωής του άλλοτε alter ego του Ανδρέα Παπανδρέου. Σε σημείο που, ο Πέτρος Μολυβιάτης να λειτουργήσει ουκ ολίγες φορές ως ιμάντας αποκλιμάκωσης κρίσεων την περίοδο της «συγκατοίκησης» (1980–1985), όπως για παράδειγμα όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου επέλεξε τον Χρήστο Σαρτζετάκη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αφήνοντας μετέωρο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Τότε, ο τελευταίος είχε εξουσιοδοτήσει ως «αντ’ αυτού» στις συνεννοήσεις με το ΠΑΣΟΚ τον Πέτρο Μολυβιάτη.
Απόλυτα εχέμυθος και αφοσιωμένος στο εθνικό καθήκον, ο Πέτρος Μολυβιάτης λειτούργησε πολλές φορές ως «αγγελιοφόρος» της χώρας στις διμερείς της σχέσεις, αλλά και ως εξ’ απορρήτων του Κωνσταντίνου Καραμανλή, οικοδομώντας γέφυρες και συνθήκες επικοινωνίας με πολλές από τις ηγέτιδες δυνάμεις του πλανήτη. Δεν έλειψαν, βέβαια, και οι προωθητικές προσπάθειες υπέρ της εθνικής ατζέντας, όπως στην περίπτωση του Κυπριακού και του ελληνοτουρκικού διαλόγου, τα θεμέλια του οποίου τέθηκαν επί υπουργίας Μολυβιάτη.
Άλλωστε, η ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών υπήρξε σχεδόν υπαρξιακή ανάγκη για τον Πέτρο Μολυβιάτη, γεννηθέντα στη Χίο, με οικογενειακές ρίζες από το Αϊβαλί.
Τέτοιες μαρτυρίες αξίζουν πράγματι να ανανεώνονται για να διατηρούνται ζωντανές στη μνήμη και των νέων ανθρώπων.
Γιατί το μήνυμά τους είναι ότι και μέσα στις πιο τραγικές στιγμές της ιστορίας μπορεί να λάμπουν πράξεις ανθρωπιάς, αγάπης και αλληλεγγύης. Συνοψίζοντας «το χρονικό των δέκα ημερών Αϊβαλί (Κυδωνίες) 1922», πόνημα της μητέρας του και αδελφής του σπουδαίου πεζογράφου, Ηλία Βενέζη, «η Αγάπη Μολυβιάτη-Βενέζη ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος, που είχε πολύ βαθιά συνείδηση του χρέους. Του χρέους προς τον αδελφό της Ηλία Βενέζη, του οποίου προσπάθησε να σώσει τη ζωή μέσα στην καταστροφή του ’22, διακινδυνεύοντας τη δική της ζωή» ανέφερε ο Πέτρος Μολυβιάτης, υπογραμμίζοντας πως «μέσα από τη δίνη αυτού του πολέμου η Αγάπη Μολυβιάτη-Βενέζη γνώρισε έναν εξ ίσου σπάνιο άνθρωπο, τον Kemaletin, που κινδύνευσε κι αυτός σοβαρά στην προσπάθειά του να σώσει τον Ηλία Βενέζη από τα τάγματα θανάτου».
Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr