Ο Σουηδός μεγιστάνας Ingvar Kamprad βρίσκεται στο πηδάλιο της ΙΚΕΑ, ενός εκ των μεγαλύτερων καταστημάτων επίπλων στον κόσμο και μιας από τις πιο αγαπημένες μάρκες, για περισσότερα από 70 χρόνια.
Με εκτιμώμενη περιουσία 39,3 δισεκατομμύρια δολάρια, ο επιχειρηματίας είναι ο 10ος πλουσιότερος άνθρωπος στη γη και ο δεύτερος πλουσιότερος στην Ευρώπη, σύμφωνα με το Wealth-X.
Ξεκινώντας από την γειτονιά του, όντας ακόμα παιδί, ο Kamprad λάνσαρε μια επαναστατική ιδέα που κατέληξε σε μια επιχείρηση επίπλων με 33 δισεκατομμύρια σε πωλήσεις και έγινε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον πλανήτη.
Βασισμένος σε έννοιες όπως η λιτότητα, η οικονομία και το κοινό αίσθημα, ο Ingvar Kamprad ξεκίνησε την περιπέτειά του πουλώντας μικροαντικείμενα, όπως στυλό, πορτοφόλια, κάλτσες, που τα αγόραζε σε χοντρική τιμή και τα διένειμε στους αγρότες της περιοχής του.
Στα δεκαεπτά του επένδυσε ένα ποσό που του είχε δώσει ο πατέρας του ως επιβράβευση για τους καλούς βαθμούς του, παρά την δυσλεξία, για να επεκτείνει τη μικρή επιχείρησή του, την οποία βάφτισε ΙΚΕΑ (Ι για το όνομά του, Κ για το επώνυμό του, Ε για την αγροικία όπου γεννήθηκε, Elmtaryd και Α για το χωριό καταγωγής του, Agunnaryd).
Από το ποδήλατο με το οποίο μοίραζε το εμπόρευμά του πέρασε σ’ ένα παλιό φορτηγό. Τότε του ήρθε η ιδέα να φτιάξει έναν μικρό κατάλογο που θα περιλάμβανε όλα τα είδη του.
Οι αγρότες του παρήγγελναν τραπέζια και καρέκλες, κι έτσι ο Ingvar Kamprad μπήκε στον τομέα του επίπλου. Αγόραζε από τοπικούς κατασκευαστές και τα διένειμε ο ίδιος, διευρύνοντας κάθε φορά την επιχείρησή του.
Κάποτε και ενώ μετέφερε ένα από τα τραπέζια του, κάποιος συνεργάτης του αποφάσισε να του βγάλει τα πόδια για να χωρέσει στο αυτοκίνητο. Αυτό άνοιξε μια νέα αντίληψη στην πώληση και αποθήκευση των επίπλων και κατέληξε στο «συναρμολόγησέ το μόνος σου». Αυτός ο τύπος λυόμενου επίπλου σε μειωμένη τιμή θα εξαπλωνόταν πολύ σύντομα σε όλο τον κόσμο.
Το 1953 ο Ingvar Kamprad διοργάνωσε την πρώτη έκθεση προϊόντων ΙΚΕΑ. Η επιτυχία της πρωτοβουλίας του ήταν τόσο μεγάλη, που η συντεχνία πωλητών επίπλων της Σουηδίας άρχισε να πιέζει τους κατασκευαστές να σταματήσουν να προμηθεύουν την ΙΚΕΑ και η επιχείρηση έφτασε να αποκλειστεί από τις πιο σημαντικές πανεθνικές εκθέσεις σ΄αυτό τον τομέα.
Το γεγονός αυτό δεν τον πτόησαι και μάλιστα συνέβαλε στο να πάρει μία σειρά αποφάσεων που θα σηματοδοτούσαν το μέλλον και αυτό που είναι σήμερα ο όμιλος ΙΚΕΑ καθώς σχεδιάζει και κατασκευάζει τα δικά του έπιπλα και βγαίνει στο εξωτερικό τόσο για να αγοράσει πρώτες ύλες- κυρίως σε ασιατικές χώρες-όσο και για να εγκαινιάσει καινούρια σημεία πώλησης εκτός Σουηδίας.
Σήμερα, η ΙΚΕΑ έχει 375 καταστήματα σε 47 χώρες και απασχολεί 75.000 υπάλληλους. Οι κατάλογοί της τυπώνονται σε εννέα γλώσσες και εκδίδονται σε 45 εκατομμύρια αντίτυπα. Το 1986 ο Ingvar Kamprad άφησε τη διεύθυνση της επιχείρησης στα παιδιά του. Εκείνος κράτησε τη θέση του συμβούλου.
Σύμφωνα με τον best-seller συγγραφέα, Malcolm Gladwell, ο Kamprad είναι μια σπάνια ράτσα – κατέχει ένα συνδυασμό ευσυνειδησίας και διαφάνειας. Αυτά τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του, είναι που τον έκαναν ατρόμητο πρωτοπόρο στην αρχή της καριέρας του.
Σε αυτό το πνεύμα, ο Kamprad πήρε την αντιλαϊκή απόφαση να μεταφέρει την έδρα της ΙΚΕΑ από τη Σουηδία στην Δανία, το 1973, για να αποφύγει τους δυσμενείς φόρους των επιχειρήσεων για την ανάπτυξη της επιχείρησής του. Επίσης, μετακόμισε με την οικογένειά του στην Ελβετία για να διαμαρτυρηθεί για την αύξηση των φόρων στην Σουηδία. Όμως, η εταιρεία έχει πλέον έδρα στην Ολλανδία και ο Kamprad έκτοτε επέστρεψε στη Σουηδία.
Ο Kamprad δεσμεύθηκε επίσης να διατηρήσει την εταιρεία ιδιωτική. «Αποφάσισα ότι η χρηματιστηριακή αγορά δεν ήταν μια επιλογή για την ΙΚΕΑ», είπε. «Ήξερα ότι μόνο μια μακροπρόθεσμη προοπτική θα μπορούσε να εξασφαλίσει τα σχέδια ανάπτυξής μας και δεν ήθελα η ΙΚΕΑ να εξαρτάται από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα».
Παρά την περιουσία του, ο τρόπος της ζωής του είναι απλός και λιτός. Οδηγεί ένα παλιό Volvo 25 ετών, χρησιμοποιεί ακόμα και τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Δεν του αρέσουν οι πολυτέλειες και εκτιμάει την ταπεινότητα. Αυτός ο τρόπος ζωής έκανε κάποιους να τον θεωρήσουν τσιγκούνη. Εκείνος υπερασπίζεται τον εαυτό του ως εξής:
«Λένε πως είμαι τσιγκούνης, αλλά είμαι υπερήφανος που συνεχίζω την πολιτική του ομίλου».
