Πολλά γράφτηκαν χθες για το νέο κεντρικό πληροφοριακό σύστημα «ΜΑΖΙ» για τον συντονισμό του κυβερνητικού προγράμματος. Πίσω από τις τεχνολογικού τύπου περικοκλάδες κρύβονται δύο – τρεις λεπτομέρειες ουσίας. Σε απλά ελληνικά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βλέπει σε μια οθόνη όλες τις εκκρεμότητες κάθε υπουργού, με διαφορετικό χρώμα. Με κόκκινο θα φαίνονται οι ενέργειες – κάθε υπουργού το ξαναγράφουμε – που έχουν καθυστερήσει και που ακριβώς εντοπίζεται η καθυστέρηση. Έτσι θα υπάρχει η δυνατότητα άμεσης παρέμβασης ώστε να αποφεύγονται τα γνωστά βραχυκυκλώματα και το μπαλάκι ευθυνών.
Για να είναι σίγουροι στο πρωθυπουργικό γραφείο πως το σύστημα θα ενημερώνεται καθημερινά με τα απαραίτητα στοιχεία θα υπάρχει τόσο ένας «σύνδεσμος», ένα στέλεχος που θα παρακολουθεί από κοντά κάθε πρωτοβουλία, όσο και ένας υπεύθυνος για την εισαγωγή των δεδομένων στο «ΜΑΖΙ».
Δεν χρειάζεται, βέβαια, να είναι κάποιος ειδικός για να γνωρίζει το πρόβλημα συντονισμού του κυβερνητικού έργου και την αδυναμία του εκάστοτε πρωθυπουργικού γραφείου να κινητοποιήσει τον κρατικό μηχανισμό. Πρόκειται για ζήτημα που δεν έχει λυθεί στα σχεδόν 200 χρόνια ζωής του ελληνικού κράτους. Το περιγράφουν, στο βιβλίο τους «Πρωθυπουργοί και το παράδοξο της εξουσίας στην Ελλάδα», δύο έγκριτοι καθηγητές Πανεπιστημίου, οι κ.κ. Kevin Featherstone και Δημήτρης Παπαδημητρίου.
Μέσα από εκτενή μελέτη των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης, οι δύο καθηγητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως σε όλα αυτά τα χρόνια υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό: η δήθεν παντοδυναμία του Έλληνα πρωθυπουργού ο οποίος ενίοτε εμφανίζεται ως «χαρισματικός», «καθηγητής», κ.λπ. Το ενδιαφέρον στοιχείο όμως είναι πως τελικά πρόκειται για έναν «γυμνό βασιλιά», αφού δεν διαθέτει τον μηχανισμό ελέγχου των υπουργείων και τελικά του κρατικού μηχανισμού ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι που θέτει.
Αυτό ακριβώς θέλει να πετύχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με το «ΜΑΖΙ» και την ισχυρή Προεδρία της Κυβέρνησης.