Στην Ελλάδα επικρατεί η ψευδαίσθηση ότι όλα λύνονται με έναν νόμο. Αρκεί μια νομοθετική διάταξη για να ξορκίσουμε το κακό. Σύμφωνα με τον Π. Καρκατσούλη, από το 2015 μέχρι τον Απρίλιο 2023 εκδόθηκαν περισσότερα από 4.190 νομοθετήματα που κατέλαβαν 61.000 σελίδες. Ενα χάος που κανείς δεν γνωρίζει πλήρως και συνεπώς δεν μπορεί να διαχειριστεί. Μαζική παραγωγή νόμων που οι περισσότεροι πολίτες αγνοούν (και συνεπώς δεν εφαρμόζουν) αλλά δίνει τη δυνατότητα στους βουλευτές να κομπάζουν στον κύκλο τους για το τι πρότειναν, τι είπαν, τι εισηγήθηκαν κ.λπ., αν και δεν τους έχει παρακολουθήσει στη Βουλή παρά η πεθερά και ο γραμματέας τους.
Όσο η Βουλή ψηφίζει κατά κόρον χωρίς να εφαρμόζονται οι όποιες διατάξεις, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν η εφαρμογή του νομοθετήματος είναι αναπόφευκτη. Πάρτε το παράδειγμα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά μοντέλα. Στην Ελβετία τα πρόστιμα είναι ανάλογα του εισοδήματος, αλλά εκεί δεν υπάρχει εκτεταμένη φοροδιαφυγή από συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες. Στην Κύπρο τα πρόστιμα είναι σχετικά χαμηλά και διαμορφώνονται ανάλογα με την υπέρβαση του ορίου ταχύτητας, αλλά η σημαντική διαφορά είναι ότι αστυνομεύουν συνεχώς με ραντάρ κ.λπ. Στην Ελλάδα, για να περιορίσουμε τη μάστιγα των τροχαίων, εφαρμόζουμε από 13/9/25 έναν αυστηρό ΚΟΚ με πρόστιμα που ξεκινούν από 350 ευρώ που φτάνουν έως και τα 2.000 ευρώ σε περίπτωση υποτροπής.
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που ο μέσος μισθός είναι 1.113 ευρώ, σε λίγο καιρό που θα υπάρχουν άλλες προτεραιότητες οι αστυνομικοί θα λυπούνται τον παραβάτη για να δώσουν κλήση 350 ευρώ. Όταν μάλιστα αρχίσουν να λειτουργούν οι κάμερες στις λεωφορειολωρίδες και τα πρόστιμα στέλνονται αυτοματοποιημένα, τότε οι ίδιοι οι βουλευτές που ψήφισαν τον ΚΟΚ θα ζητούν με κάποιον τρόπο να σταματήσει γιατί θα διαμαρτύρονται οι ψηφοφόροι. Ούτως ή άλλως στην Ελλάδα είμαστε θεσμικά ψυχοπονιάρηδες και η Αστυνομία επιστρέφει πινακίδες για να πάει ο παραβάτης στο χωριό του το Πάσχα, τα Χριστούγεννα ή στις εκλογές.
Η λύση για να μην είναι οι ελληνικοί δρόμοι Φαρ Ουέστ είναι εύλογα (με την οικονομική κατάσταση του μέσου Έλληνα) πρόστιμα και κυρίως συνεχής αστυνόμευση των δρόμων, με κάμερες, φυσική παρουσία αστυνομικών, μπλόκα και όποια άλλα μέσα. Η αστυνόμευση είναι αυτή που θα φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα για τον περιορισμό των τροχαίων και όχι τα εξοντωτικά πρόστιμα που τελικά θα καταλήξουν να είναι… διαπραγματεύσιμα κατά περίπτωση.