Λίγο περισσότερο από μία μέση σύνταξη του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή 770€, κοστίζει ετησίως κατά κεφαλή η έλλειψη ή η υπανάπτυξη του κεφαλαιοποιητικού συστήματος συνταξιοδότησης στη χώρα μας. Κι αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα του ασφαλιστικού μας συστήματος κι όχι το δημογραφικό σύμφωνα με την τελευταία μελέτη του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών για τα συνταξιοδοτικά συστήματα σε Ελλάδα και Ευρώπη και την ανάγκη μεταρρύθμισης τους.
Οι εισφορές δηλαδή των ασφαλισμένων δεν αποταμιεύονται και επενδύονται ώστε να χρηματοδοτήσουν τις μελλοντικές συντάξεις (κεφαλαιοποιητικό σύστημα). Αντίθετα οι εισφορές των τωρινών εργαζόμενων είναι αυτές που χρηματοδοτούν τους τωρινούς συνταξιούχους (αναδιανεμητικό σύστημα). Κι επειδή ο πληθυσμός γερνάει το πρόβλημα διογκώνεται. Οι εισφορές των εργαζομένων δεν φτάνουν και χρειάζεται -για να πληρώνονται οι συντάξεις- το χέρι να μπαίνει στα δημόσια ταμεία. Και μάλιστα βαθιά.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι παρά τα πολλά μέτρα που ελήφθησαν την περίοδο των μνημονίων κυρίως, η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει την 3η μεγαλύτερη κρατική δαπάνη στην Ευρωζώνη για την πληρωμή συντάξεων ως ποσοστό του ΑΕΠ με 14,4% πίσω μόνο από την Ιταλία (15,5%) και την Γαλλία (14,65%). 2 μονάδες περίπου πάνω από τον κοινοτικό μέσο όρο (12,3%). Χοντρικά τα τελευταία χρόνια, 50% των εσόδων του συνταξιοδοτικού συστήματος προέρχεται από τις εισφορές και 50% από τον κρατικό προϋπολογισμό. Φέτος το ποσοστό της συμμετοχής του προϋπολογισμού αναμένεται σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση στο 43,2% καθώς έχουν ληφθεί μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση σύμφωνα με το Κέντρο, όπως η εισαγωγή κεφαλαιοποιητικού πυλώνα για τις επικουρικές συντάξεις των νέων ασφαλισμένων κάτω 35 ετών, όμως είναι ανεπαρκή.
Η «εξάρτηση» σε τέτοιο βαθμό από τα φορολογικά έσοδα για την πληρωμή των συντάξεων, κυριολεκτικά δένει τα χέρια στην όποια κυβέρνηση θέλει να μειώσει μισθούς και συντάξεις. Ας φανταστεί κάποιος τα περιθώρια που θα υπήρχαν αν δεν έπρεπε φέτος να καταβληθούν 14,85δισ€ από τον προϋπολογισμό και μπορούσαν αυτά να αξιοποιηθούν αλλοτρόπως.
Η μελέτη συμπυκνώνει στα εξής τα οφέλη από την ανάπτυξη του κεφαλαιοποιητικού συστήματος:
- Ενισχύει τη βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος με δεδομένο ότι το δημογραφικό πρόβλημα θα εντείνεται
- Προστατεύει την αγοραστική δύναμη των πολιτών κι άρα και την ανάπτυξη της χώρας. Σύμφωνα για παράδειγμα με την μελέτη του Γάλλου οικονομολόγου Thomas Piketty μακροπρόθεσμα ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας θα είναι στο 1,5% ενώ του κεφαλαίου σχεδόν τριπλάσιος 4,25%. Άρα οι ανισότητες μεταξύ των χωρών με ισχυρό κεφαλαιοποιητικό σύστημα κι αυτών με αδύναμο θα διευρυνθούν
- Συμβάλλει στην μείωση της φορολογίας
Ταυτόχρονα η ανάπτυξη των Ευρωπαϊκών κεφαλαιαγορών – διότι το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στην Ελλάδα αλλά αντίθετα συνολικά η Ευρώπη υστερεί σημαντικά έναντι για παράδειγμα των ΗΠΑ – θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν στρατηγικές επενδύσεις τόσο στις ΑΠΕ για την πράσινη μετάβαση όσο και στην άμυνα όπως τονίζεται και στην έκθεση Ντράγκι.
Μεταξύ των λύσεων που προτείνει το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών είναι:
- Η γενική μεταφορά (όχι μόνο για τους κάτω των 35) των εισφορών επικουρικής σύνταξης σε ατομικούς επενδυτικούς λογαριασμούς του κεφαλαιοποιητικού πυλώνα.
- Κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στην επικουρική ασφάλιση και απελευθέρωσή της
- Εκσυγχρονισμό του πλαισίου της νόμιμης μετανάστευσης με σαφείς και λειτουργικούς κανόνες
Διαβάστε ακόμη
Τι λένε επενδυτικοί οίκοι και θεσμοί για την πολιτική δασμών του Τραμπ
Γιάννης Σαρακάκης: Γιατί κατεβαίνω υποψήφιος για Πρόεδρος στο Ελληνοαμερικάνικο Επιμελητήριο
Tραμπ: «Καμπανάκι αφύπνισης» για τις αμερικανικές Big Tech το DeepSeek
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα