Mελέτες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) διαπιστώνουν σοβαρό πρόβλημα οικονομικού αναλφαβητισμού στη Γερμανία, αλλά και διεθνώς. Μόλις το 30% των Γερμανών διαθέτει «καλή ή πολύ καλή γνώση» σύμφωνα με έρευνα του Ιδρύματος Finanztip, ενώ το 25% των νέων 14-29 ετών έχει χρέη.
Στην Ελλάδα οι πάντες, από ΜΚΟ μέχρι τον κεντρικό τραπεζίτη και τον υπουργό Οικονομικών, επισημαίνουν την ανάγκη για μία σοβαρή οικονομική παιδεία. Το πρόβλημα τίθεται ακόμα πιο επιτακτικά, καθώς η Ελλάδα έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά αποταμίευσης μεταξύ των κρατών-μελών του ΟΟΣΑ. Αλλά τι σημαίνουν όλα αυτά στο «διά ταύτα»;
Περί θεωριών και ιδεολογιών
Κατ’ αρχάς, είναι καλό να συμφωνήσουμε σε ορισμένα πράγματα. Πρώτον: Η οικονομική παιδεία αναφέρεται στην ελεύθερη οικονομία της αγοράς. Αμυδρά θυμάμαι ότι κάποιες σοβαρές προσπάθειες για τη μετάδοση οικονομικής γνώσης στα σχολεία τη δεκαετία του ’80 καθυστερούσαν ή «βάλτωναν», διότι υπήρχαν διαφωνίες για το αν θα διδάσκεται και η μαρξιστική προσέγγιση ως ισότιμη. Η ιστορία έχει διευθετήσει αυτή την παρανόηση, πάμε παρακάτω.
Δεύτερον: Η έλλειψη οικονομικής παιδείας δεν αποτελεί δικαιολογία για αστοχίες των κυβερνήσεων ή των τραπεζών. Δεν φταίει (μόνο) ο συνταξιούχος επειδή είναι ηλικιωμένος και πτωχός, διότι δήθεν αμέλησε να επενδύσει σε αμοιβαία κεφάλαια όταν ακόμη ήταν νέος και πτωχός.
Τρίτον: Το κύριο ερώτημα, το «ιερό δισκοπότηρο» της Οικονομίας είναι η αναζήτηση ισορροπίας ανάμεσα στις ανάγκες μας (που είναι εν δυνάμει απεριόριστες) και τους διαθέσιμους πόρους (που είναι πεπερασμένοι). Καλούμαστε να επιλύσουμε το διαχρονικό πρόβλημα της «σπανιότητας των αγαθών». Κάθε μέρα, κάθε στιγμή της ημέρας.
Διαβάστε περισσότερα στη DW