Κάθε εβδομάδα παρουσιάζουμε ένα εμβληματικό έργο Τέχνης και αποκωδικοποιούμε τους λόγους που το έκαναν σημαντικό ώστε να αποκτήσει τεράστια αξία μέσα στον χρόνο.
Oταν ξεκίνησε ο Πόλεμος της Ανεξαρτησίας της Αλγερίας την 1η Νοεμβρίου 1954, ο Πάμπλο Πικάσο ένιωσε την παρόρμηση να ανταποκριθεί στη βία και τα δεινά που εξαπλώνονταν. Ετσι στις 13 Δεκεμβρίου 1954 ξεκίνησε να ζωγραφίζει μια σειρά από δεκαπέντε έργα που παρουσιάζουν δύο ή τρεις ατημέλητες, ζωηρόχρωμες γυναίκες συνοδευόμενες από μία υπηρέτρια. Δήλωσε ότι αυτή η σειρά ξεκίνησε μετά τον θάνατο του Ανρί Ματίς, ως φόρο τιμής στον συνάδελφο και φίλο του. Ωστόσο, ολόκληρη η ενότητα με τίτλο “Les Femmes d’Alger” μοιάζει με το έργο του Ευγένιου Ντελακρουά “Femmes d’Alger dans leur appartement” (1834).
Δύο μήνες αργότερα ο καλλιτέχνης ολοκλήρωσε τη σειρά, που αποτελείται από 100 προσχέδια και 15 καμβάδες με λάδι, προσδιορίζοντας τις εκδόσεις από το A έως το O. Δουλεύοντας οι καμβάδες μεγάλωναν, οι συνθέσεις γίνονταν πιο στιβαρές και οι φόρμες πιο κατακερματισμένες. Αν και το μπλε, το κόκκινο και το πράσινο κυριαρχούν, οι πέντε τόνοι του γκρι είναι μια παλέτα που εμπεριέχεται στο χρωματολόγιό του εδώ και 45 χρόνια. Το τελικό έργο “Les Femmes d’Alger (Version Ο)”, είναι 114 x 146.4 εκ., ένα υπερθέαμα χρωμάτων και φόρμας. Σε αυτό διακρίνουμε σπασμένες κυβιστικές μορφές, παραμορφωμένες φόρμες, επίπεδα και μια παραμορφωμένη αίσθηση βάθους. Οι φωτεινές και δυνατές χρωματικές αποχρώσεις του παραπέμπουν άμεσα στην παλέτα του Ματίς.
Αυτή η ενότητα έργων εκτέθηκε το 1956 στην γκαλερί Louise Leiris στο Παρίσι, προσελκύοντας αμέσως την προσοχή των κριτικών και των συλλεκτών. Ο ιδιοκτήτης της Ντανιέλ-Χένρυ Κάνβεϊλερ ήταν φίλος του και πουλούσε έργα των Ζωρζ Μπρακ, Φερνάν Λεζέ, Χουάν Γκρις και του Πικάσο. Ομως το 1955 ο Πικάσο δεν πουλούσε ιδιαίτερα, γι’ αυτό και οργανώθηκε μία αναδρομική έκθεση το 1960, στην Tate Gallery στο Λονδίνο με σκοπό να εκτοξευθούν οι τιμές.
Ο Βίκτορ και η Σάλι Γκανζ, ένα χαμηλών τόνων ζευγάρι που ζούσε στο Μανχάταν, είχε δημιουργήσει μία από τις καλύτερες συλλογές του 20ού αιώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ξεκίνησαν ν’ αγοράζουν το 1931-1932 το έργο του Πικάσο “Le Rêve” (1932), το οποίο και απέκτησαν με £7.000 από την γκαλερί Πωλ Ρόζενμπερκ. Τον Ιούνιο του 1956 ο Κάνβεϊλερ ήρθε σε συμφωνία μαζί τους και πήρε ολόκληρη τη σειρά “Les Femmes d’Alger” για £212.500 ενώ στη συνέχεια πούλησαν δέκα πίνακες, αλλά κράτησαν τις εκδόσεις C, H, K, M και O.
Μετά από πενήντα χρόνια συλλογής και μία δεκαετία μετά τον θάνατο του συζύγου της, η Σάλι Γκανζ αποφάσισε να πουλήσει μέρος της συλλογής στον οίκο Christie’s. Το “Les Femmes d’ Αlger (Version Ο)” πουλήθηκε για 31.900.000 δολάρια στην έμπορο τέχνης Λίμπι Χάουι, που τ’ αγόρασε για λογαριασμό συλλέκτη που ήθελε να τηρήσει την ανωνυμία του. Το έργο πουλήθηκε ξανά στον οίκο Christie’s της Νέας Υόρκης στις 11 Μαΐου 2015, σε ανώνυμο αγοραστή μέσω τηλεφώνου, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον Μπρετ Γκoρβί, στη φρενήρη προσφορά των 179.000.000 δολαρίων. Σύμφωνα με την Εμιλι Σμιθ, διευθύντρια σύνταξης του Page Six των New York Post, το έργο αγοράστηκε από τον σεΐχη Χαμάντ ιμπν Τζαμπρ αλ Θανί που είναι μέλος της βασιλικής δυναστείας του Κατάρ και υπήρξε πρωθυπουργός την περίοδο 2007-2013. Ετσι, ο πίνακας αυτός έγινε ο ακριβότερος του μεγάλου ζωγράφου. Μέχρι σήμερα τουλάχιστον.
Εισαγωγική φωτογραφία: Getty Images / Ideal Image