Γνωστό και ως Case Study House #22, είναι έργο του αρχιτέκτονα Pierre Koenig και, από το 1960 που κτίστηκε, παρέμεινε στα χέρια της οικογένειας Stahl.
Η αδιάκοπη ηλιοφάνεια, ο ωκεανός, οι ψηλόλιγνοι φοίνικες, το καθαρό φως, η έρημος: δεν υπάρχει τόπος που να αναδεικνύονται καλύτερα οι λιτές γραμμές της αρχιτεκτονικής του μοντερνισμού από τη Νότια Καλιφόρνια. Η εξάπλωση του κινήματος τις δεκαετίες του ’40, του ’50 και του ’60 είχε ως αποτέλεσμα το Palm Springs και τα προάστια του Λος Άντζελες να μοιάζουν σήμερα με μουσεία αρχιτεκτονικής. Οι κατοικίες που κτίστηκαν τότε αντανακλούσαν το σοφιστικέ στυλ ζωής στην Καλιφόρνια στα μέσα του 20ού αιώνα και σχεδιάστηκαν από πρωτοπόρους αρχιτέκτονες όπως ο Pierre Koenig, ο Richard Neutra και οι Charles και Ray Eames.
Αυτός ο μοντερνισμός της Καλιφόρνιας πουθενά δεν έχει αποτυπωθεί με τόση χάρη όσο στις φωτογραφίες του Julius Shulman. Ο Αμερικανός φωτογράφος αρχιτεκτονικής (1910–2009), που συνέλαβε με τον φακό του μερικές από τις ωραιότερες κατοικίες -από το λιτό Kaufmann House του Richard Neutra στο Palm Springs μέχρι το ριζοσπαστικό Triponent House του Bernard Judge στο Hollywood Hills- διαμόρφωσε την εικόνα του νοτιοκαλιφορνέζικου τρόπου ζωής, με τα φωτεινά σπίτια με τον λιτό, απογυμνωμένο σχεδιασμό, στους λόφους και στην έρημο.
Η διασημότερη εικόνα του Shulman
Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Stahl House τραβήχτηκε μια ζεστή βραδιά του Μαΐου του 1960 και απεικονίζει δύο γυναίκες με φορέματα να συνομιλούν στο σαλόνι που μοιάζει να αιωρείται πάνω από το νυχτερινό Λος Άντζελες. «Δεν ήταν μια «αμιγώς» αρχιτεκτονική φωτογραφία. Ήταν μια εικόνα που αποτύπωνε μια διάθεση», είχε πει ο φωτογράφος. Το σπίτι, ένας φωτεινός γυάλινος όγκος που προεξέχει πάνω από τους λόφους του Χόλιγουντ, σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Pierre Koenig για τον Buck και την Carlotta Stahl και έκτοτε παρέμεινε στην οικογένεια.
Η ιστορία του ξεκινά τον Μάιο του 1954, όταν το ζευγάρι αγόρασε ένα οικόπεδο προς 13.500 δολάρια σε ένα απομονωμένο σημείο ψηλά πάνω από το Sunset Strip. Τα επόμενα δύο χρόνια κουβαλούσαν κομμάτια τσιμέντου για να ενισχυθεί το απότομο, επικίνδυνο έδαφος και συζητούσαν πώς θα έπρεπε να είναι το σπίτι των ονείρων τους. Ώσπου, το καλοκαίρι του ’56, ο Buck, που ήταν γραφίστας, κατασκεύασε ένα τρισδιάστατο μοντέλο και το έδειξε στον φιλόδοξο νεαρό αρχιτέκτονα Pierre Koenig, ο οποίος ανέλαβε να το σχεδιάσει.
Το 1959, το σπίτι εντάχθηκε στο πρόγραμμα Case Study Houses και πήρε τον αριθμό 22. Το πρόγραμμα, χρηματοδοτούμενο από το περιοδικό “Arts & Architecture”, ανέθετε σε σημαντικούς αρχιτέκτονες να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν οικονομικά και αποδοτικά πρότυπα σπίτια για την αντιμετώπιση της στεγαστικής έλλειψης. Χτίστηκαν συνολικά 25, ανάμεσά τους και έργα του Neutra και των Charles και Ray Eames.
Το Case Study House #22
Ένα χρόνο μετά, το σπίτι ήταν έτοιμο -μια πειθαρχημένη ατσάλινη κατασκευή με μια αιωρούμενη γυάλινη γωνία και πανοραμική θέα 270 μοιρών προς την πόλη. Προσβάσιμο μέσω μιας τσιμεντένιας πεζογέφυρας που συνδέει το ανοιχτό γκαράζ με την είσοδο, διαθέτει δύο υπνοδωμάτια και καθιστικό που περιβάλλεται από γυάλινους τοίχους και χωρίζεται από την τραπεζαρία με ένα πέτρινο, ελεύθερης τοποθέτησης τζάκι. «Γαλήνιο και καθηλωτικό», όπως το έχουν περιγράψει, το Case Study House #22 έγινε διάσημο χάρη στις φωτογραφίες του Shulman και υπήρξε πάντα φιλόξενο. Οι Stahl καλούσαν καθηγητές και φοιτητές αρχιτεκτονικής και επέτρεπαν φωτογραφήσεις και γυρίσματα, ενώ τα παιδιά τους, Bruce και Shari, το διατηρούσαν ανοιχτό για ξεναγήσεις.
Μετά από περισσότερες από έξι δεκαετίες, ήρθε η ώρα για έναν νέο ιδιοκτήτη. Όπως ανακοίνωσε η οικογένεια Stahl στην ιστοσελίδα της κατοικίας: «Αυτό το σπίτι υπήρξε το επίκεντρο της ζωής μας για δεκαετίες, αλλά καθώς μεγαλώσαμε, έγινε όλο και πιο δύσκολο να το φροντίζουμε με την προσοχή και την ενέργεια που του αξίζει. Ήρθε η ώρα να βρεθεί ο επόμενος θεματοφύλακας του Case Study House #22, κάποιος που όχι μόνο εκτιμά τη σημασία του από αρχιτεκτονική άποψη, αλλά και κατανοεί τη θέση του στο πολιτιστικό τοπίο του Λος Άντζελες και πέρα από αυτό».
Eισαγωγική φωτογραφία: Wikipedia