Ενα γεωγραφικό φαινόμενο στην αραβική χερσόνησο που σημειώνει τουριστική άνθιση.
Το Μουσαντάμ, περιοχή του Σουλτανάτου του Ομάν, βρίσκεται στο βορειότερο άκρο της Αραβικής Χερσονήσου κι έχει κερδίσει το δεύτερο όνομα της «η Νορβηγία της Αραβίας» χάρη στην απόκρημνη ακτογραμμή που σχηματίζει ένα πλήθος από μικρά νησιά και όρμους που μοιάζουν με φιόρδ. Σαν καρτ ποστάλ από τη σκανδιναβική χώρα, η περιοχή χωρίζεται από το υπόλοιπο Ομάν από μία 100 χιλιομέτρων βραχώδη ερήμο. Οι άγριες, απάτητες κορυφές των βουνών της, οι περιπετειώδεις διαδρομές, οι εντυπωσιακοί κόλποι και τα φανταστικά σημεία καταδύσεων κάνουν ένα ταξίδι στην περιοχή μια αξέχαστη εμπειρία.
Η περιοχή χρονολογείται από τον 17ο αιώνα, όταν το Μουσαντάμ ήταν πορτογαλική αποικία. Το άγονο τοπίο ήταν ο κύριος λόγος που το Μουσαντάμ δεν προσέλκυσε ποτέ πραγματικά το ενδιαφέρον των ηγεμόνων. Μόνο ο σουλτάνος Thuwaini bin Said στα τέλη του 19ου αιώνα αναγνώρισε τη στρατηγική σημασία του. Ωστόσο, ακόμη και όταν η ένταξη της περιοχής στο Ομάν καθορίστηκε επίσημα το 1970 με μια συνοριακή συμφωνία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η χερσόνησος παρέμεινε απομονωμένη από την υπόλοιπη επικράτεια του Ομάν.
Οι 35.000 κάτοικοι του Musandam ζουν από το ψάρεμα, την οικονομία της όασης, τις εισαγωγές και τις εξαγωγές. Από το 1992, ο τουρισμός θεωρείται επίσης πηγή εισοδήματος για το Musandam, καθώς ολόκληρη η χερσόνησος ήταν προηγουμένως μια περιορισμένη στρατιωτική περιοχή.
Τα Κάστρα
Το Κάστρο Κασάμπ χτίστηκε από τους Πορτογάλους στις αρχές του 17ου αιώνα. Υπάρχουν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι χτίστηκε στα ερείπια ενός προγενέστερου φρουρίου. Περίπου 25 χρόνια μετά την κατασκευή του, οι Πορτογάλοι εκδιώχθηκαν από το Ομάν και το κάστρο καταλήφθηκε από τους ηγεμόνες του Ομάν, οι οποίοι το τροποποίησαν για τις δικές τους στρατιωτικές ανάγκες. Το 1990 το κάστρο ανακαινίστηκε και τώρα στεγάζει ένα μουσείο, επισκέψιμο με μικρή χρέωση. Για το κοντινό κάστρο Αλ Καμάζρα υπάρχει ένα μονοπάτι που ξεκινά από το Κάστρο Κασάμπ ή μπορεί να πάει κανείς με τα πόδια. Το φρούριο Μπανί Σαναντ είναι επίσης κοντά.
Το μικρό χωριό Κουμζάρ
Κρυμμένο ανάμεσα στα άγρια φιόρδ του βόρειου Ομάν, στο βορειότερο σύνορο της χώρας, ανάμεσα στα βουνά και τη θάλασσα, βρίσκεται το χωριό Κουμζάρ. Σ’ αυτήν ακριβώς την ιδιόμορφη γεωγραφία το μικρό χωριό οφείλει και τον μοναδικό του χαρακτήρα. Είναι προσβάσιμο μόνο με ταχύπλοο διάρκειας μιας ώρας από την πλησιέστερη πόλη, το Κασάμπ, και για να πάει κανείς απαιτείται πρόσκληση από έναν ντόπιο –αυτή η διαχρονική απομόνωση είναι που έχει οδηγήσει το Κουμζάρ να αναπτύξει μία δική του γλώσσα και κουλτούρα, ιστορίας περίπου 5000 χρόνων.
«Το Kumzari είναι ένα μείγμα παλαιών περσικών και αραβικών και άλλων γλωσσών όπως τα ακκαδικά, τα ασσυριακά, τα τουρκικά, τα αγγλικά και τα χίντι», έχει πει σε παλιότερη συνέντευξη στα διεθνή Μέσα ο Makeyya Al Kumzari, ένας ντόπιος που μελετά τη γλώσσα και τον πολιτισμό Kumzari.
Πολλές λέξεις Kumzari μπορεί να ακούγονται γνωστές στους αγγλόφωνους. Ένα αστέρι γίνεται starg, η λοσιόν είναι lōšan και το dar είναι η πόρτα. Πολλές από τις λέξεις που παίρνει ο Kumzari από τα αραβικά και τα περσικά, εν τω μεταξύ, ακούγονται πιο κοντά στο πώς θα προφέρονταν στη μεσαιωνική εποχή παρά στη σύγχρονη εποχή. Ο μοναδικός συνδυασμός επιρροών της γλώσσας, μαζί με την επιβίωσή της σε ένα συντριπτικά αραβικό περιβάλλον, έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον γλωσσολόγων όπως η Christina van der Wal Anonby και ο Erik Anonby, οι οποίοι έζησαν και εργάστηκαν στο Kουμζάρ για ένα χρόνο.
Το χωριό Κουμζάρ αριθμεί περίπου 3.000 κατοίκους, κυρίως οικογένειες, και οι περισσότεροι από αυτούς είναι παιδιά, με κατά μέσο όρο 5-6 παιδιά ανά οικογένεια. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι ημινομαδικό. Το φθινόπωρο, τον χειμώνα και την άνοιξη ψαρεύουν και ζουν στο Κουμζάρ. Το καλοκαίρι, λόγω της ανόδου της θερμοκρασίας που φτάνει τους 50 βαθμούς Κελσίου, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού εγκαταλείπει το Κουμζάρ για να εγκατασταθεί στο Κασάμπ.
Η οροσειρά Αλ Χατζάρ
Στο Μουσαντάμ βρίσκεται και η οροσειρά Αλ Χατζάρ η οποία έχει κηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO και τα βουνά της επιτρέπουν την άδρευση μέσω ενός πολύ παλιού και πολύπλοκου συστήματος, των καναλιών falaj, που τροφοδοτούν την τοπική γεωργία και δημιουργούν εντυπωσιακά οδοντωτά καταπράσινα φαράγγια.
Όσον αφορά τις δραστηριότητες στην περιοχή, μπορεί κανείς να κάνει κολύμπι και καταδύσεις στα νερά του Μουσαντάμ, οργανωμένη πεζοπορία με οδηγό (εποχές που οι θερμοκρασίες το επιτρέπουν), να δοκιμάσει το παραδοσιακό στυλ ψαρέματος ή να παρακολουθήσει και να φωτογραφίσει τα πολυάριθμα δελφίνια της περιοχής.
Και για όποιον αναρωτιέται πως θα φτάσει εκεί, ο καλύτερος τρόπος είναι με αεροπλάνο από το Μουσκάτ. Από το 2009, υπάρχει και πλοίο μεταξύ Μουσκάτ και Κασάμπ, με ένα ταξίδι διάρκειας 6 ωρών.
Συμβουλή: Η καλύτερη θέα στα φιόρδ είναι από την αριστερή πλευρά του αεροπλάνου από το Μουσκάτ.