Τη δεκαετία του ’50, ο κόσμος της όπερας και της κλασικής μουσικής σπάνια προσέλκυε τα φώτα της δημοσιότητας με μόνη εξαίρεση την Μαρία Κάλλας που ήταν μονίμως περικυκλωμένη από σκάνδαλα, αμφιλεγόμενες κριτικές και άγρια λατρεία.
Υπήρχαν άρθρα για εκείνη στο Life, ζωντανές συνεντεύξεις, εμφανίσεις στο The Ed Sullivan Show. Ήταν η απόλυτη ντίβα και δεν δίσταζε να απορρίψει δημόσια την μεγαλύτερη αντίπαλό της, την Ρενάτα Τεμπάλντι, λέγοντας στο περιοδικό Time ότι η σύγκριση μαζί της είναι σαν να «συγκρίνεις την σαμπάνια με την Cola…»
«Η Κάλλας έμοιαζε να είναι πάντα στην κορυφή της δημοσιότητας, ακόμη κι όταν η φωνή της διαλύθηκε μπροστά μας» θυμάται ο Αμερικανός μαέστρος, παραγωγός, μουσικολόγος και συγγραφέας Τζον Μαουσέρι στο περιοδικό Αir Mail. Θα ήταν δύσκολο να περιγράψει κάποιος την επίδραση που είχε η ανακοίνωση του γενικού διευθυντή της Μετροπόλιταν Όπερας, Ρούντολφ Μπινγκ, ότι η Κάλλας, μετά από επταετή απουσία, θα επέστρεφε στη Νέα Υόρκη για να τραγουδήσει στην θρυλική όπερα του Πουτσίνι, Τόσκα.
Η παράσταση σε σκηνοθεσία Φράνκο Τζεφιρέλι πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 19 Μαρτίου του 1965. O Τζον Μαουσέρι βρισκόταν στο διάζωμα Dress Circle και «παρακολούθησε ένα κομμάτι της ιστορίας». Οι άλλοι δύο πρωταγωνιστές εκείνης της αξέχαστης βραδιάς ήταν ο Ιταλός τενόρος Φράνκο Κορέλι, που λατρευόταν για την χαρισματική φωνή του και με παρουσιαστικό που θύμιζε σταρ του σινεμά και ο περιζήτητος Ιταλός βαρύτονος Τίτο Γκόμπι, ο οποίος σε όλη την σταδιοδρομία του έμελλε να ερμηνεύσει τον βαρόνο Σκάρπια στην Τόσκα πάνω από οκτακόσιες φορές.
Η παράσταση ξεκίνησε και λίγα λεπτά αργότερα ακούστηκε η μαγική φωνή της Κάλλας εκτός σκηνής: “Μάριο! Μάριο! Μάριο”. “Η επίδραση στο κοινό ήταν κάτι που δεν έχω βιώσει ποτέ από εκείνο το βράδυ, θυμάται ο Μαουσέρι. «Όλος ο Τύπος και όλα τα σκάνδαλα – η Κάλλας είχε ήδη εγκαταλείψει τον σύζυγό της για να ζήσει με έναν από τους πλουσιότερους άνδρες του κόσμου, τον Αριστοτέλη Ωνάση- όλες οι ακυρώσεις, όλο το μυστήριο γύρω από την Κάλλας ξεχάστηκε, γιατί εκείνη τη στιγμή ήταν εκεί. Ήμασταν οι λίγες χιλιάδες εκλεκτοί που θα άκουγαν τη σπουδαιότερη τραγουδίστρια του 20ου αιώνα να ερμηνεύει έναν ρόλο-υπογραφή και κανείς, μα κανείς, έξω από το θέατρο δεν θα ζούσε ποτέ αυτό που επρόκειτο να ζήσουμε εμείς. Όλοι κρατούσαν την αναπνοή τους. Ήταν σαν κάποιος στην ορχήστρα να είχε βάλει το δάχτυλό του σε μια πρίζα και να ήμασταν όλοι πιασμένοι χέρι-χέρι”
Πριν ξεκινήσει η παράσταση, υπήρχαν κάποιοι που έκαναν πορεία στην 39η οδό και την Μπρόντγουεϊ, εκεί που βρισκόταν τότε η Μητροπολιτική Όπερα. Τα πλακάτ τους έγραφαν «Ο Φράνκο Κορέλι είναι ο μεγαλύτερος τενόρος του κόσμου», σε περίπτωση που ο κόσμος εστίαζε υπερβολικά την προσοχή του στην Μαρία Κάλλας. Αφού ο Κορέλι τραγούδησε την εναρκτήρια άρια του, ανέβηκε στη σκηνή η Κάλλας, κρατώντας δεκάδες κίτρινα τριαντάφυλλα. Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς την άπειρη συγκίνηση, και το εκρηκτικό χειροκρότημα – «για να πάρετε μια μικρή ιδέα για το τι έγινε την στιγμή της εμφάνισής της, υπάρχει μια ηχογράφηση διαθέσιμη στο διαδίκτυο» επισημαίνει ο Μαουσέρι. O μαέστρος θυμάται την Κάλλας να περιμένει να ξαναρχίσει η ορχήστρα για να μπορέσει να επιστρέψει στον χαρακτήρα της, να μεταμορφωθεί στην Τόσκα.
Στο πρώτο διάλειμμα, χαζεύοντας τον κόσμο με τα γυαλιά του, ο Μαουσέρι είδε σε ένα θεωρείο την Έλσα Μάξγουελ, την περίφημη αρθρογράφο και party maker της Νέας Υόρκης με την Τζάκι Κένεντι. Eίχε περάσει ενάμιση χρόνος από τη δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι, και εκείνη είχε βγει από το πένθος. «Ήταν λαμπερή, φορούσε ένα μπλε στράπλες φόρεμα και μακριά λευκά γάντια. Η Κάλλας φορούσε ένα βαθύ κόκκινο βελούδινο φόρεμα. Μια γαλήνια παρατηρήτρια και μια παθιασμένη τίγρης. Κοινός παρονομαστής, ο Αριστοτέλης Ωνάσης, μελλοντικός σύζυγος της Τζάκι και αγαπημένος της Κάλλας. Mια άλλη όπερα παιζόταν εκείνο το βράδυ παράλληλα, άγνωστη σε εμάς τότε» διηγείται.
Ο Μαουσέρι θυμάται την δεύτερη πράξη -το tour de force της Κάλλας όπως την χαρακτηρίζει. Αλλά και πόσο τρόμαξε με το «φρικτό» υψηλό C στην τρίτη πράξη, όταν εκείνη τραγούδησε «Io quella lama gli piantai nel cor» («αυτή η μυτερή λεπίδα που φύτεψα στην καρδιά του») – πίστεψε για μια στιγμή ότι όλα όσα είχε καταφέρει θα διαλύονταν. Στο τέλος της παράστασης, όλο το θέατρο ήταν μαγεμένο. Αργότερα, σε μια συνέντευξη της σχετικά με την τεράστια επιτυχία της επιστροφής της στη Νέα Υόρκη, η κορυφαία υψίφωνος ευχαρίστησε τους θαυμαστές της και είπε: «Φυσικά, είναι αυτοί που δεν ζητούν τίποτα άλλο εκτός από την τέχνη μου που εκτιμώ περισσότερο…».
Φωτογραφίες: Getty Images / Ideal Image