Ξεχασμένη στους αμπελώνες του Τυρνάβου, η Λημνιώνα, περίμενε πολλά χρόνια για το μαγικό χέρι που θα την ανακάλυπτε και θα την αναδείκνυε. Και το βρήκε στο πρόσωπο του Χρήστου Ζαφειράκη, ο οποίος την μετέτρεψε σε μια από τις μεγαλύτερες ερυθρές ντίβες του Ελληνικού κρασιού.
Πέρα από τις αδιαμφισβήτητες αμπελουργικές και οινοποιητικές ικανότητες του ο σπουδαίος Θεσσαλός παραγωγός διέθετε και πίστη στην παραγωγή ενός ανοιχτόχρωμου, αρωματικά φρέσκου, ελαφριού, όξινου και πολύ μαλακού κρασιού, σε μια εποχή που όλη η Ελλάδα αναζητούσε κατάμαυρες “κρασάρες” γυμναστηρίου. Ετσι το χαρισματικό αυτό σταφύλι –το οποίο καμία σχέση δεν έχει με το ομόηχο Λημνιό- έπρεπε πρώτα να κάνει λαμπρή καριέρα στο εξωτερικό αλλά και να εκμεταλλευτεί την παγκόσμια τάση για φίνα, δροσερά ερυθρά πριν κερδίσει τους Ελληνες οινόφιλους και οδηγήσει πολλούς παραγωγούς εντός και εκτός κεντρικής Ελλάδας να το φέρουν στους αμπελώνες και τις δεξαμενές τους.
Η φρεσκάδα και η τρυφεράδα είναι τα δύο πολυτιμότερα χαρακτηριστικά της Λημνιώνας και ούτε στάλα από αυτές τις αρετές δεν πρέπει να θυσιαστούν στον βωμό της δύναμης και της πληθωρικότητας. Αγάπη και ευαισθησία επομένως θέλει η Λημνιώνα και τότε αποζημιώνει με εξαιρετική φινέτσα και κλάση που δίκαια της προσδίδουν τον χαρακτηρισμό “Pinot Noir της Ελλάδας”. Αν και κάποιος μπορεί να βρει εξαιρετικά blend με Λημνιώνα –όπως το υπέροχο Μουσαίος του Χρυσοστόμου- καθώς και αξιόλογα ροζέ, οι μονοποικιλιακές ερυθρές εκφράσεις της είναι αυτές που επιτρέπουν σε κάθε wine lover να γνωρίσει αυτούσιο το μεγαλείο της. Και το παρακάτω Top-10 είναι μόνο η αρχή!
ΑρλεκΟίνων Χώρα, Λημνιώνα Wild Fermented
Ο παραγωγός από την περιοχή της αρχαίας Φθίας, στο νότιο άκρο της Θεσσαλίας, καλλιεργεί ξερικά τον αμπελώνα του που βρίσκεται σε υψόμετρο 380 μέτρων και προσφέρει μία Λημνιώνα που ωριμάζει σε παλιά βαρέλια 500lt, αφού ζυμώσει αυθόρμητα σε ανοιχτές δεξαμενές. Το εντυπωσιακά πυκνό αποτέλεσμα ξεχειλίζει από ζουμερό φρούτο, ενώ οι τσιμπημένες τανίνες προσδίδουν δύναμη και δομή.
Ζαφειράκης, Λημνιώνα
Η Λημνιώνα του Χρήστου Ζαφειράκη εκφράζει την επιτομή της ποικιλίας και είναι η ετικέτα σε σχέση με την οποία κρίνεται κάθε άλλη Λημνιώνα της χώρας! Θεωρητικά ο παραγωγός που ανέδειξε την ποικιλία θυσιάζει τα πάντα στον βωμό της φινέτσας, πρακτικά όμως καταφέρνει να τα έχει όλα: κλασσάτα αρώματα βιολέτας και ιβίσκου, άφθονη φρεσκάδα, απίθανη επίγευση, τανίνες-μετάξι και δυναμικό 10ετίας!
Ζαφειράκης, Λημνιώνα New Age
Αν και η οικονομικότερη ετικέτα του Ζαφειράκη, είναι αυτή που δείχνει το μέλλον του σπουδαίου σταφυλιού. Η New Age είναι καρπός νέων φυτεύσεων και ως εκ τούτου δεν διαθέτει το γευστικό βάθος της κλασσικής Λημνιώνας. Ομως αυτές περιλαμβάνουν μόνο τους καλύτερους κλώνους που έχει απομονώσει ο κορυφαίος παραγωγός και έτσι το αποτέλεσμα ρεφάρει με ακόμα πιο αέρινη παρουσία.
Θεόπετρα, Λημνιώνα
Οι παλαιότερες προσπάθειες στιγματίζονταν από τις έντονες τανίνες και το πολύ βαρέλι, όμως πλέον το οινοποιείο από τη Ράξα Τρικάλων κατάλαβε ότι δεν μπορείς να κάνεις μια αντιλόπη …βουβάλι! Ελαφριά, υπέροχα μαλακή και μπολιασμένη με άφθονη οξύτητα, η Λημνιώνα του, από τον αμπελώνα των Μετεώρων, πλέον “αγιάζει” με τη λουλουδάτη και πιπεράτη διάσταση που μας χαρίζει.
Καρανίκα, Λημνιώνα
Ο παραγωγός από το Αμύνταιο μας έχει καταπλήξει με τα αφρώδη του, όμως και τα ήσυχα κρασιά του είναι εξίσου εντυπωσιακά. Απόδειξη αυτή η σπάνια Λημνιώνα, που προέρχεται από ένα plot με βαριά εδάφη δίπλα στο οινοποιείο. Το κρύο του Αμυνταίου προσδίδει έναν αέρινο χαρακτήρα στο κρασί, όμως η ελαφράδα δεν προσφέρεται σε βάρος του γευστικού μάκρους. Στο peak του μετά το 2028.
Monsieur Nicolas, “Moi, je m’en fous!” Aged Limnionas
Ο Γιώργος Καραμήτρος μπορεί να κρατά μόνος του όρθιο το λάβαρο της ΠΟΠ Μεσενικόλα, όμως ο παραγωγός από την Καρδίτσα καταφέρνει να μας εντυπωσιάζει και με άλλους τρόπους μέσα (και έξω) από τη φιάλη. Ετσι μετά από την εκδοχή της δεξαμενής, μας προσφέρει και μια βαρελάτη εκδοχή της Λημνιώνας, γεμάτη με νότες βοτάνων και κόκκινων φρούτων, δροσερή οξύτητα και βελούδινη απαλότητα.
Μίγας, Λημνιώνα
Αν και ο Δημήτρης Μίγας είναι μάγος στο Μοσχάτο Τυρνάβου, μας προσφέρει εντυπωσιακά κρασιά και από άλλες ποικιλίες. Ετσι –και με δεδομένο ότι παίζει …εντός έδρας- προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι άργησε τόσο να κυκλοφορήσει μία Λημνιώνα. Τουλάχιστον μας αποζημιώνει με μια εκφραστική στα αρώματα λίλιουμ πρόταση, η οποία υποστηρίζει το γλυκό, βανιλάτο τελείωμα με άφθονη οξύτητα.
Ντούγκος, Μεθ’ Υμών “L”
Ο παραγωγός των Τεμπών έχει φυτέψει ήδη από το 1991 τη Λημνιώνα στις ΝΑ πλαγιές του Ολύμπου, όμως μόλις εδώ και λίγα χρόνια έχει προχωρήσει σε μια μονοποικιλιακή εμφιάλωσή της. Το υψόμετρο των 700 μέτρων διασφαλίζει τόνους δροσιάς, ενώ η σχετικά σύντομη ωρίμανση σε παλιά βαρέλια τη ντελικατέτσα του κρασιού, που ενισχύεται από χαρακτήρα βοτάνων, κράνων και φραγκοστάφυλου.
Οίνωψ, Λημνιώνα
Αν και έχει σαν βάση του τη Δράμα, ο Νίκος Καρατζάς αναζητά καλά σταφύλια παντού· και στην περίπτωση της Λημνιώνας τα βρίσκει σε ένα αμπελοτόπι στον Μεσενικόλα. Η ωρίμανση σε αμφορείς διαμορφώνει μία από τις πλέον ντελικάτες και ελαφριές εκφράσεις της ποικιλίας, γεμάτη με μνήμες αγριοκέρασου, βιολέτας και τομπάκο. Ενα κρασί που θα φέρει πολλά Pinot Noir σε δύσκολη θέση.
Τέχνη Οίνου, Αναφορά Λημνιώνα
Αυτή η ολοκαίνουργια ετικέτα μάλλον είναι η πρώτη Δραμινή προσπάθεια στη Λημνιώνα. Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι άξια λόγου, αφού διαθέτει πολύ καλή συμπύκνωση, αρώματα σοκολάτας και φράουλας και γευστική ισορροπία. Βέβαια ρέπει προς το πιο βαρελάτο και πληθωρικό στυλ, ενώ βάζει στο ποτήρι τανίνες λίγο εντονότερες του επιθυμητού. Επομένως καλύτερα να μείνει 2-3 χρόνια στη φιάλη.
Εισαγωγική φωτογραφία: Getty Images / Ideal Image