Πώς να βγαίνετε κερδισμένοι κάθε φορά που τρώτε έξω.
«Όλη η ιδέα του τέλειου γεύματος είναι γελοία. Η τελειότητα, όπως και η ευτυχία, έχει την τάση να μας πλησιάζει κρυφά. Μόλις τη βρούμε, όπως λέει κι ο Τόμας Κέλλερ, έχει κιόλας χαθεί. Είναι φευγαλέο πράγμα η τελειότητα και, αν μου μοιάζετε έστω και λίγο, συχνά τη βλέπετε καλύτερα εκ των υστέρων… Το τελευταίο γιγάντιο χοτ ντογκ αποκτά ιδανικές, σχεδόν μυθικές διαστάσεις όταν το αναπολείτε από κάποια απόσταση.» Με αυτές τις σκέψεις κλείνει το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου “Η περιπλάνηση ενός μάγειρα” του αξέχαστου Άντονι Μπουρνταίν (εκδόσεις Νάρκισσος, 2003).
Μια νέα ετικέτα στο dining
Υπάρχουν μεγάλες προσδοκίες, απογοητεύσεις και αναπάντεχες εκπλήξεις όταν τρώμε έξω. Η πεσκανδρίτσα tandoori με μύδια Κορνουάλης, πουρέ αμυγδάλου και χρυσές σταφίδες σε ένα λονδρέζικο εστιατόριο με δύο αστέρια Michelin μπορεί να μείνει αξέχαστη μόνο για την τιμή της (62 λίρες)∙ από την άλλη, το txikiteo -η παραδοσιακή βάσκικη συνήθεια της περιπλάνησης από μπαρ σε μπαρ στο Parte Vieja του Σαν Σεμπαστιάν- είναι εμπειρία που μένει για πάντα· μια καθημερινή γιορτή, στριμωγμένοι στα όρθια για τηγανητές γαρίδες με βούτυρο και zurito, το μικροσκοπικό ποτήρι μπίρας.
Το Λονδίνο υποδέχεται κάθε μήνα περίπου 20 νέα εστιατόρια. Αν και στην Αθήνα ο αριθμός των νέων αφίξεων είναι μικρότερος, η πληθώρα επιλογών είναι τεράστια. Το dining δεν είναι πια χαλαρή υπόθεση: απαιτεί σχεδιασμό, από την επιλογή της τοποθεσίας ως την κράτηση και την παραγγελία, αλλά πάνω απ’ όλα, καλή διάθεση.
Ο βραβευμένος με James Beard δημοσιογράφος Adam Reiner, στο νέο βιβλίο του “The New Rules of Dining Out” (LSU Press, 2025), ενθαρρύνει τους αναγνώστες να προσεγγίζουν τα εστιατόρια με κατανόηση και ενθουσιασμό. Τονίζει πως η εστίαση είναι δρόμος με δύο κατευθύνσεις -βελτιώνεται όταν οι πελάτες συμμετέχουν ενεργά και ενδιαφέρονται πραγματικά για την επιτυχία του ίδιου τους του γεύματος. Σε αυτό το πνεύμα, σεφ, ιδιοκτήτες και κριτικοί γεύσης μοιράζονται συμβουλές, διαμορφώνοντας μια νέα ετικέτα στο dining, που βοηθά τον πελάτη να απολαύσει το φαγητό του και το εστιατόριο να γίνει καλύτερο.
1. Φιλτράρουμε την πληροφορία
Αντλούμε ιδέες για την επόμενη έξοδο από έναν φίλο «καλοφαγά», έναν κριτικό που εμπιστευόμαστε ή έναν foodie στο Instagram που ταιριάζει στα γούστα μας. Ο κυκεώνας από βίντεο στο TikTok, χιλιάδες σχόλια στο Google και διαφημιστικά άρθρα για το καλύτερο μπραντς στο Κουκάκι σπάνια οδηγούν σε αξιομνημόνευτες εμπειρίες φαγητού.
2. Αγκαλιάζουμε την πολιτική του seating
Οι κρατήσεις περιορισμένης διάρκειας, που άρχισαν να εφαρμόζονται στην Αθήνα πριν από περίπου δύο χρόνια, προκάλεσαν γκρίνια. Όλοι θέλουμε τραπέζι Σάββατο στις 9, και το θέλουμε για πάνω από τρεις ώρες. Τα slots μπορεί να περιορίζουν τον αυθορμητισμό (ο χρόνος δεν φτάνει για ένα τελευταίο μπουκάλι Μαλαγουζιά), αλλά δίνουν την ευκαιρία να κλείσουμε σε περιζήτητο εστιατόριο χωρίς εβδομάδες αναμονής και να φάμε εκτός αιχμής, με ησυχία και ξεκούραστους σερβιτόρους.
3. Ποντάρουμε στην τύχη
Ο ιδιοκτήτης του λονδρέζικου Oma, David Carter, εξηγεί στον Οbserver, ότι το fully booked σπάνια ισχύει. Όπως λέει, υπάρχουν πάντα ακυρώσεις και καθυστερήσεις∙ γι’ αυτό αξίζει να τηλεφωνήσουμε λίγο πριν ανοίξει το εστιατόριο -ποτέ δεν ξέρεις.
4. Αποφεύγουμε τα νέα εστιατόρια
Αν μόλις άνοιξε και είναι “talk of the town”, οι πιθανότητες για αστοχίες στα πιάτα και ασυντόνιστο σέρβις είναι αυξημένες. Ο κριτικός Andy Hayler, που έχει γράψει για πάνω από 160 εστιατόρια με αστέρι Michelin, προτείνει να περιμένουμε τουλάχιστον έναν μήνα πριν το επισκεφθούμε.
5. Προκαλούμε τον sommelier
«Ποια είναι η αξία της εκπαίδευσής μας αν δεν μας προκαλέσετε;» αναρωτιέται ο Sunny Hodge, ιδιοκτήτης του βραβευμένου wine bar Aspen & Meursault στο Λονδίνο. Λέμε ξεκάθαρα πόσα θέλουμε να ξοδέψουμε και αμφισβητούμε τα pairing· ζητάμε συγκεκριμένα πράγματα, όπως για παράδειγμα, ένα λευκό ξηρό κρασί «με αρώματα λεμονιού και γκρέιπφρουτ και έντονη ορυκτότητα».
6. Τρώμε και δεν ανεβάζουμε stories
Πολλοί επισκέπτονται εστιατόρια για το hype, όχι για τη γεύση. Οι σεφ ενοχλούνται όταν βλέπουν κάποιον να φωτογραφίζει το πιάτο του αντί να το απολαμβάνει. Είναι απλώς, άκομψο.
7. Σεβόμαστε την κράτηση
Δεν κάνουμε κατάχρηση των εφαρμογών κλείνοντας τραπέζι σε δύο ή τρία εστιατόρια ταυτόχρονα. Ενημερώνουμε πάντα για καθυστέρηση ή ακύρωση· η συνέπεια βοηθά το εστιατόριο να παραμείνει βιώσιμη επιχείρηση.
8. Δεν γράφουμε online κριτικές από εκδίκηση
Η δημοσιογράφος του Food & Wine, Melanie Hansche, προτείνει εποικοδομητικό feedback επιτόπου -αυτό που πραγματικά βοηθά στη βελτίωση ενός εστιατορίου.
9. Επενδύουμε στη φαντασία του σεφ
Αντί να πληρώσουμε για ένα premium κομμάτι κρέας ή ψάρι (που μπορούμε να προμηθευτούμε για το σπίτι σε χαμηλότερη τιμή), αξίζει να διαλέξουμε πιάτα που εκφράζουν το ταλέντο, τη δημιουργικότητα και την ικανότητα του σεφ να μεταμορφώνει ταπεινά υλικά.
10. Βγαίνουμε έξω με καλή διάθεση
Κανείς δεν θέλει έναν παράξενο, γκρινιάρη πελάτη. Αν είμαστε δύσκολοι στο φαγητό, ακολουθούμε κάποια διατροφή ή νηστεύουμε, ενημερωνόμαστε πρώτα για την κουζίνα -η Σαρακοστή δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για premium κοπές. Κι αν θεωρούμε εαυτόν εξπέρ στην καρμπονάρα, δεν την παραγγέλνουμε∙ έχουμε βγει για να απολαύσουμε το φαγητό, όχι για να αποδείξουμε ότι μαγειρεύουμε καλύτερα.