Κάθε εβδομάδα παρουσιάζουμε ένα εμβληματικό έργο Τέχνης και αποκωδικοποιούμε τους λόγους που το έκαναν σημαντικό ώστε να αποκτήσει τεράστια αξία μέσα στον χρόνο.
Ο Τζεφ Κουνς, αντλώντας έμπνευση από καθημερινά αντικείμενα, παιδικά παιχνίδια, κινούμενα σχέδια, πορσελάνινα αγάλματα και διακοσμητικά, οικειοποιείται διαφημιστικές καμπάνιες και εμπορικά αγαθά, προκαλώντας διάλογο σχετικά με τον ρόλο των υλικών αγαθών στη ζωή μας και τον καταναλωτισμό της κοινωνίας. Αντί να προσβληθεί το σνομπ στοιχείο της τέχνης, ο Κουνς προκαλεί το κοινό και τους συλλέκτες, να αναθεωρήσουν τις ιδέες τους περί τέχνης. Αυτή η προσέγγιση έχει μεγάλη επιτυχία, γι’ αυτό τα έργα του συγκεντρώνουν τις υψηλότερες τιμές για ζώντα καλλιτέχνη. Θεωρείται όμως πρόσωπο αμφιλεγόμενο στον καλλιτεχνικό χώρο και έχει δεχθεί δριμύτατη κριτική για το σύνολο του έργου του.
Άρχισε να δημιουργεί γλυπτά που αντιπροσωπεύουν φουσκωτά παιχνίδια στα ’70s. Ένα κουνέλι από αυτά, αποφάσισε να το χυτεύσει σε ανοξείδωτο χάλυβα. Το αποτέλεσμα ήταν το “Rabbit” (1986), ένα από τα πιο εμβληματικά έργα και η έμπνευση για τη σειρά του Statuary, που παρουσίασε το 1986 στην πολύ σημαντική ομαδική έκθεση στην SoHo Gallery της Ιλεάνα Σονάμπεντ. Το “Rabbit” συνδυάζει τον μινιμαλισμό με την αθωότητα του παιχνιδιού. Είναι καθαρό και δροσερό, αλλά ενσωματώνει την οπτική γλώσσα της παιδικής ηλικίας. Η έλλειψη χαρακτηριστικών στο πρόσωπο που είναι ανέκφραστο, προκαλεί διασκέδαση και ανεμελιά.
Λίγα έργα τέχνης της γενιάς του, έχουν αυτή την αναγνωρισιμότητα, μιας και έχει γίνει εξώφυλλο πολλών βιβλίων, καταλόγων εκθέσεων και περιοδικών, όπως και στη μνημειώδη έκδοση που παρουσιάστηκε στην παρέλαση της Ημέρας των Ευχαριστιών του Macy’s το 2007. Παρά το γεγονός ότι είναι πολυπαρουσιασμένο έργο, ταυτόχρονα είναι και εξαιρετικά σπάνιο. Χυτεύτηκε το 1986 σε μια έκδοση των τριών, συν ένα artist proof. Το ένα βρίσκεται στο ‘’The Broad Art Foundation’’, το άλλο στη συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στο Σικάγο και ένα τρίτο στο Εθνικό Μουσείο του Κατάρ. Ενώ τα δύο πρώτα έχουν εκτεθεί πολύ, αυτό το έργο είναι το μόνο που έχει απομείνει σε ιδιώτες και δεν έχει εκτεθεί ξανά μετά την πρώτη έκθεση του.
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης (8/10-8/11/1986) η Ιλεάνα Σονάμπεντ κράτησε μια έκδοση και πούλησε τις άλλες δύο για 40.000$ την καθεμιά, στον συλλέκτη Σάρλ Σάατσι και στον ζωγράφο Τέρυ Γουίντερς. Το 1992 ο γνωστός γκαλερίστας Λάρι Γκαγκόσιαν έκανε τη συναλλαγή μεταξύ του Γουίντερς και του S. I. Newhouse, μεγαλοεκδότη και ιδιοκτήτη της εταιρείας Condé Nast (Voέναντι 1.000.000$. Το 2011, στην Abu Dhabi Art Fair, ο Γκαγκόσιαν το θυμήθηκε ως την αγαπημένη του συναλλαγή και “…αυτή που ξεχωρίζει περισσότερο“. Λυπήθηκε που δεν μπόρεσε να αγοράσει το έργο ο ίδιος, δηλώνοντας ότι ήταν “…μια σοκαριστική τιμή τότε“.
Το έργο επανεμφανίστηκε σε δημοπρασία των Christie’s στην Νέα Υόρκη, στις 15 Μαΐου 2019 και το απέκτησε Αμερικανός επενδυτής και διαχειριστής αμοιβαίων κεφαλαίων στην τιμή των 91.075.000$ καθιστώντας το, το ακριβότερο γλυπτό που πουλήθηκε από εν ζωή καλλιτέχνη.
Credit: Getty Images / Ideal Image