Όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα για το μεγάλο ραντεβού της Euroleague του μπάσκετ στο Telekom Center Athens.
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2025 είναι προγραμματισμένη η έναρξη της φετινής Euroleague. Η πιο σημαντική διασυλλογική διοργάνωση για το μπάσκετ στην υφήλιο -εκτός του ΝΒΑ- έχει φέτος ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα, αφού η κορύφωσή της, το ραντεβού του Final Four όπου θα κριθεί ο τίτλος του πρωταθλητή Ευρώπης, θα φιλοξενηθεί στην Αθήνα. Το ανακαινισμένο Telekom Center Athens (αυτή είναι η νέα εμπορική ονομασία του κλειστού γυμναστηρίου του ΟΑΚΑ και πρώην “Νίκος Γκάλης”) με το εντυπωσιακό glass floor και τις 18.300 θέσεις θα γεμίσει στις 22 και 24 Μαΐου 2026 από φίλους του μπάσκετ που θα παρακολουθήσουν τους ημιτελικούς και τον μεγάλο τελικό αντίστοιχα.
Παρ’ ότι ο συγκεκριμένος χώρος είναι από τα πιο μεγάλα σε χωρητικότητα κλειστά γυμναστήρια στην Ευρώπη, η ζήτηση για ένα εισιτήριο είναι τεράστια και υπερκαλύπτει πολλές φορές την προσφορά. Είναι νωρίς, λοιπόν, να κάνουμε μια καταγραφή των διαδικασιών, της προετοιμασίας και των πιθανών δυσκολιών, προκειμένου κάποιος να εξασφαλίσει ένα μαγικό χαρτάκι για να δει από κοντά τη στέψη του πρωταθλητή Ευρώπης; Κάθε άλλο. Έχει αποδειχτεί, άλλωστε, ειδικά τα τελευταία χρόνια ότι ο πιο καλά προετοιμασμένος φίλαθλος είναι αυτός που ανταμείβεται στο τέλος.
Η ανακοίνωση φέρνει μαζί της και την απαραίτητη αγωνία: την αναμονή για την επίσημη διάθεση των εισιτηρίων. Όπως κάθε Final Four, η διαδικασία αυτή δεν είναι απλή υπόθεση και αποτελεί μέρος της ίδιας της εμπειρίας, από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν οι ημερομηνίες.
Από που πρέπει να ξεκινήσει κανείς;
Από την ημέρα διάθεσης των εισιτηρίων. Δεν είναι ακόμα διαθέσιμα, η ακριβής ημερομηνία θα ανακοινωθεί εν καιρώ και η διάθεσή τους θα ξεκινήσει από τα τέλη Φεβρουαρίου. Έτσι έκανε η Euroleague τουλάχιστον στις τρεις τελευταίες χρονιές (με Final Four Ντουμπάι, Βερολίνο και Κάουνας αντίστοιχα). Συνήθως δίνεται μια προτεραιότητα μίας ή δύο ημερών στους «οπαδούς» των ομάδων που συμμετέχουν στην Euroleague, κι αυτό για να αποκλειστεί όσον το δυνατόν η πιθανότητα να καταλήξει η πλειοψηφία των εισιτηρίων στα χέρια κερδοσκόπων.
Έχει σημασία, λοιπόν, όχι μόνο η ημέρα έναρξης της διάθεσης, αλλά και η ώρα. Για τη συγκεκριμένη διοργάνωση η ζήτηση θα είναι τέτοια, που τα εισιτήρια αναμένεται να εξαντληθούν σε λίγες ώρες (ενδεχομένως και λιγότερο) από την διάθεσή τους. Επειδή τα εισιτήρια κλείνονται μόνο ηλεκτρονικά, καλό θα είναι όποιος το επιχειρήσει να είναι σίγουρος ότι διαθέτει ισχυρή σύνδεση internet, ώστε να αποκλείσει τυχόν καθυστέρηση, που μπορεί να αποβεί μοιραία. Υπάρχει ειδική σελίδα (f4tickets.com) στον ιστότοπο της Euroleague, η οποία θα ενεργοποιηθεί πριν τις ημέρες διάθεσης των εισιτηρίων.
Η τιμή, βέβαια, είναι κάτι σημαντικό. Η Euroleague παραδοσιακά δεν διαχωρίζει τα εισιτήρια σε ημέρες, ούτε σε συγκεκριμένους αγώνες. Όποιος εξασφαλίσει μαγικό χαρτάκι, θα έχει πρόσβαση δύο ημερών και στους τρεις αγώνες. Στις δύο προηγούμενες διοργανώσεις (Βερολίνο και Ντουμπάι) οι τιμές των εισιτηρίων κυμάνθηκαν από 300 ως και 700 ευρώ, ανάλογα φυσικά με τη θέση μέσα στο γήπεδο. Τα γυμναστήρια όπου φιλοξένησαν αυτές τις διοργανώσεις είχαν χωρητικότητα 18.000 θεατών (Ettihad Arena στο Ντουμπάι) και 14.500 θεατών (Uber Arena στο Βερολίνο), κάτι που σχεδόν εξασφαλίζει ότι οι αποκλίσεις στις φετινές τιμές δεν πρόκειται να είναι μεγάλες σε σχέση με αυτές που ίσχυαν τα τελευταία χρόνια. Συνυπολογίζοντας, βέβαια, ότι η Αθήνα έχει μακρά μπασκετική παράδοση και οι ελληνικές ομάδες (Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός) συγκαταλέγονται πριν την έναρξη της σεζόν στα φαβορί για την παρουσία τους στην τελική φάση.
Ποιος παίρνει αυτά τα εισιτήρια;
Τα περισσότερα, όπως είναι φυσικό, καταλήγουν σε μεμονωμένα πρόσωπα. Οπαδούς συγκεκριμένων συλλόγων, που είτε προεξοφλούν την παρουσία της ομάδας τους στην τελική φάση και φροντίζουν από πριν να εξασφαλίσουν θέση, είτε θεωρούν την όλη διοργάνωση σαν εμπειρία, ανεξάρτητα αν η ομάδα τους είναι τελικά παρούσα. Ευκταία η συμμετοχή, αλλά όχι και απαραίτητη προϋπόθεση.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτοί. Πολλά εισιτήρια καταλήγουν σε οργανωμένα ταξιδιωτικά γραφεία, τα οποία ενεργοποιούν συγκεκριμένους υπαλλήλους τους τις κρίσιμες ημέρες ώστε να κλείσουν μαγικά χαρτάκια και να προσφέρουν πλήρη ταξιδιωτικά πακέτα με επιπλέον κίνητρο το εξασφαλισμένο εισιτήριο. Αυτά τα πακέτα τιμώνται και περισσότερο από τα άλλα.
Με τα χρόνια, μάλιστα, έχει δημιουργηθεί μια κουλτούρα ιδιαίτερης «συνεργασίας» μεταξύ συγκεκριμένων ταξιδιωτικών πρακτορείων από διάφορες χώρες, στις οποίες υπάρχει έντονο ενδιαφέρον από νωρίς. Όλα τα ταξιδιωτικά γραφεία φροντίζουν να εξασφαλίσουν εισιτήρια, όμως η διάθεσή τους γίνεται ανάλογα με τη ζήτηση σ’ αυτό που τελικά θα έχει κάποια ομάδα στη διοργάνωση. Στην περίπτωση αυτή τα άλλα ταξιδιωτικά γραφεία θα διαθέσουν τα «περισσευούμενα» δικά τους εισιτήρια στο πρακτορείο της άλλης χώρας που τα χρειάζεται περισσότερο, με λογική ανταπόδοσης στο μέλλον.
Τελευταία κατηγορία είναι οι επαγγελματίες του είδους. Άνθρωποι οι οποίοι κλείνουν εισιτήρια με σκοπό το κέρδος και μόνο είτε μεμονωμένα, είτε οργανωμένοι σε ομάδες. Γνωρίζουν ότι όσο περνάει ο καιρός και η ζήτηση αυξάνεται, το μαγικό χαρτάκι που θα εξασφαλίσουν θα αυξάνει την αξία του, μέχρι να φτάσει σε μεγάλα ύψη τις ημέρες πριν το τελικό τουρνουά. Η παράνομη μεταπώληση εισιτηρίων παραμένει μια πραγματικότητα σε κάθε μεγάλο γεγονός. Υπάρχουν πλατφόρμες ακόμα και σε δημοφιλή μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook, οι οποίες συχνά εμφανίζονται ως μέσο για γρήγορη αγορά, αλλά οι τιμές εκτοξεύονται και η ασφάλεια των συναλλαγών δεν μπορεί να διασφαλιστεί. Η EuroLeague φροντίζει να ενημερώνει συνεχώς τους φιλάθλους να προτιμούν τις επίσημες πηγές, καθώς η αγορά από τη μαύρη αγορά όχι μόνο αυξάνει τα έξοδα αλλά ενδέχεται να οδηγήσει σε ακυρώσεις και προβλήματα κατά την είσοδο στο στάδιο. Παρ’ όλα αυτά, τέτοιες πρακτικές είναι δύσκολο να αποκλειστούν εντελώς. Κάποιος που έχει προς διάθεση ένα εισιτήριο μπορεί να το ανακοινώσει σε κάποιο ΜΚΔ και να συζητήσει/διαπραγματευθεί την τιμή του (μεγαλύτερη προφανώς από την κανονική) μέσω προσωπικών μηνυμάτων, τηλεφωνικής συνομιλίας ή και διά ζώσης.
Η τελευταία κατηγορία όπου τα εισιτήρια συνήθως αλλάζουν χέρια είναι αυτή των «απογοητευμένων» οπαδών. Αυτών, δηλαδή, που χρησιμοποιούν το εισιτήριό τους την ημέρα του ημιτελικού, βλέπουν την ομάδα τους να χάνει και να αποκλείεται από τη διεκδίκηση του τροπαίου κι έτσι (αφού από την φετινή περίοδο καταργείται και ο ανούσιος «τελικός της 3ης θέσης») δεν έχουν καμία διάθεση να παρακολουθήσουν άλλες ομάδες στον τελικό. Το Σάββατο, λοιπόν, ημέρα ξεκούρασης των ομάδων, φουντώνει και πάλι η αγοραπωλησία, είτε διά ζώσης, είτε με ηλεκτρονικό τρόπο. Κατά κανόνα ο απογοητευμένος πωλητής ζητάει ολόκληρο το αντίτιμο του εισιτηρίου, αν κι έχει παρακολουθήσει ήδη τους αγώνες μίας ημέρας, ώστε να καλύψει την οικονομική ζημιά του.
Η εξεύρεση καταλύματος τις ημέρες των αγώνων είναι άλλο ένα επώδυνο κεφάλαιο για όποιον δεν έχει εξασφαλισμένη στέγη. Η ζήτηση είναι πολύ μεγάλη και η διαδικασία ιδιαίτερα ρευστή, όχι τόσο στα ξενοδοχεία, όσο σε πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης. Αν ερευνήσει κανείς, θα διαπιστώσει ότι ήδη στην Αθήνα οι διαθέσιμες κλίνες για διανυκτέρευση τις τελευταίες ημέρες του Μαΐου αρχίζουν να κοκκινίζουν, από ταξιδιώτες που κλείνουν από τώρα το κατάλυμά τους ενώ δεν γνωρίζουν ακριβώς αν τελικά θα ταξιδέψουν. Κι αυτό, διότι ακόμα και η ακύρωση του ταξιδιού τους (και η αποζημίωση στο ξενοδοχείο ή τον ιδιοκτήτη της βραχυχρόνιας μίσθωσης) θα στοιχίσει πολύ λιγότερο από το να κλείσουν το κατάλυμά τους π.χ. ακόμα και τρεις μήνες πριν την έναρξη της διοργάνωσης.
Συμπέρασμα: Όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα.
Eξωτερική φωτογραφία: www.euroleaguebasketball.net