Κατά τους αναλυτές η κυβέρνηση επιδιώκει να δείξει ότι αντιμετωπίζει τα ζητήματα με τη σοβαρότητα που απαιτείται και εργάζεται για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στην ΕΕ.

Η Moody’s Analytics αναφέρει ότι η κυβέρνηση επενδύει στη δημιουργία κατάλληλου κλίματος που θα περνά το μήνυμα ότι η Ελλάδα έκανε στροφή και είναι πλέον μία χώρα φιλική προς τις επενδύσεις. Στέκεται σε επενδύσεις όπως της Volkswagen στην Αστυπάλαια, στην εξαγορά της Lamda Hellix, στο καζίνο του Ελληνικού, στην Microsoft, ενώ γίνεται αναφορά και στα 32 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης (με τη συνολική χρηματοδότηση να φτάνει τα 72 δισ. ευρώ) ένα πακέτο που κατά τον Διοικητή της ΤτΕ Γιάννη Στουρνάρα θα μπορούσε να αυξήσει το μέσο δυνητικό ΑΕΠ κατά 2% από το 2021 στο 2026.

Η σφοδρότητα του δεύτερου κύματος της επιδημίας ανέδειξε τη γκρίνια ως το βασικό αντιπολιτευτικό όπλο, χωρίς ωστόσο κάποιο κόμμα να μπορεί πειστικά να υποστηρίξει το μήνυμα «εμείς θα μπορούσαμε καλύτερα». Η τακτική που ακολουθεί η Κυβέρνηση για να προσελκύσει επενδύσεις είναι η μοναδική ελπίδα που έχουμε για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης δεν είναι πανάκεια και η επόμενη ημέρα όταν εκλείψει η απειλή του COVID δεν θα είναι περίπατος για τη χώρα.

Λόγω του δεύτερου κύματος της πανδημίας και του νέου Lockdown, τα στοιχεία του προϋπολογισμού 2021 προβλέπουν για φέτος ύφεση 10,5% και ανάκαμψη 4,8% το 2021. Χοντρικά αυτό σημαίνει ότι η πανδημία θα μας κοστίσει περίπου 6 μονάδες του ΑΕΠ. Αν τις προσθέσουμε στις απώλειες του ΑΕΠ τα χρόνια των μνημονίων, τότε η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε την τελευταία δεκαετία σχεδόν κατά το 1/3 της.

Επιπλέον καλό είναι να θυμόμαστε ότι τον Μάιο 2010, όταν όλοι βλέπαμε στις τηλεοράσεις τον ΓΑΠ στο Καστελόριζο, το χρέος μας ήταν στο 131% του ΑΕΠ. Τώρα το ΔΝΤ προβλέπει πως λόγω της επιδημικής κρίσης το χρέος θα εκτιναχθεί στο 200,8% του ΑΕΠ. Το 2010 είχε γραφτεί ότι στη Μύκονο ανύποπτοι και σε κατάσταση ευφορίας ειρωνεύονταν τον τότε Επίτροπο Ολι Ρεν για το «καλό κουράγιο» που μας ευχήθηκε, φωνάζοντας ρυθμικά «δεν θα μας πάρεις τα καγιέν, Ολι Ρεν, Ολι Ρεν». Ας μην κάνουμε πάλι τα ίδια.