Λες και δεν είχαμε αρκετά και σοβαρά προβλήματα, ξαφνικά δημιουργήσαμε θέμα και με την ταινία Joker. Η χώρα ασχολείται σε βαθμό γελοιότητας για το αν τηρείται ή όχι το «ακατάλληλο» για τη συγκεκριμένη ταινία.

Επιστροφή στη δεκαετία του 50, δεκαεξάρηδες στα αστυνομικά τμήματα και ένα σωρό υπερβολές για έναν νόμο του 1937 που καμία κυβέρνηση ως τώρα δεν τόλμησε να προσαρμόσει στα σημερινά δεδομένα. Δηλαδή στα δεδομένα μιας εποχής που ανοίγεις την οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού και μπορείς να δεις ότι θέλεις ακόμη και αυτά που δεν φαντάζεσαι.

Το ανησυχητικό είναι ότι ασχολούμαστε με τον Joker την ώρα που η Τουρκία έχει ξεκινήσει έναν πόλεμο και η χώρα απειλείται με μεταναστευτική κρίση διαστάσεων. Τα Σκόπια αποσταθεροποιούνται πολιτικά και μετά από τόσες ταλαιπωρίες και διεθνείς εξευτελισμούς ακόμη αρνούμαστε να αντικρίσουμε την πραγματικότητα και να αποφασίσουμε γιατί η χώρα χρεοκόπησε. Για τις εξωτερικές απειλές το ζήτημα λύθηκε. Στέλνει συνεχώς μηνύματα με τις ομιλίες του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Για τη χρεοκοπία δεν χρειάζεται να συμφωνήσουμε και να διορθώσουμε τις αιτίες γιατί βριζόμαστε συνεχώς μεταξύ μας.

Όσοι σήμερα ταλαιπωρηθούν επειδή 12 με 4 το απόγευμα που δεν θα έχει τρόλεϊ, ας παρηγορηθούν αφού οι εργαζόμενοι στη γενική τους συνέλευση θα συζητήσουν εκτός από τη συλλογική σύμβαση και το αναπτυξιακό νομοσχέδιο, που δεν έχει κατατεθεί στη Βουλή ώστε να γνωρίζουμε τι ακριβώς περιλαμβάνει. Άλλωστε η εκπλήρωση των συνδικαλιστικών υποχρεώσεων είναι σημαντικότερη από την ταλαιπωρία όσων προνομιούχων ελλήνων χρησιμοποιούν τρόλεϊ.

Θέλετε επειδή ευθύνονται τα σύνδρομα που δημιούργησε η περίοδος της μεταπολίτευσης; Θέλετε επειδή ευθύνονται τα χρόνια της «αθώας» πασοκοκρατίας που καλλιέργησαν νοοτροπίες όπου επιτρεπόταν ένα «δωράκι» αλλά όχι και να σηκώσεις το ταμείο; Όποια και να είναι η αιτία η χώρα έχει χάσει την ικανότητα να ξεχωρίζει το σημαντικό από το ασήμαντο. Να αποφασίζει και να ενεργεί με κριτήριο την κοινή λογική, να αξιολογεί προτεραιότητες και να εφαρμόζει πολιτικές βάσει ενός σχεδιασμού.