Οι αναλυτές της αγγλικής τράπεζας είχαν τότε υποστηρίξει ότι την μεγαλύτερη πτώση ΑΕΠ στην ιστορία παρουσίασε η Γερμανία το 1945 – 1946 με -66% και η Ελλάδα το 1938 -1945 με -64%.

Σε κάθε περίπτωση η καταστροφή του ¼ της εθνικής οικονομίας σε καιρό ειρήνης δεν είναι μια ομαλή κατάσταση. Στην περίοδο 2008-2016 με την καταβαράθρωση της ελληνικής οικονομίας κοκκίνισε το 50% των δανείων. Εξέλιξη περίπου αναμενόμενη, καθώς η ανεργία είχε πλησιάσει το 30%.

Παρά την ιστορικών διαστάσεων οικονομική καταστροφή, οι θεσμοί και ειδικά η ΕΚΤ πιέζουν τις ελληνικές τράπεζες να ξεφορτωθούν τα κόκκινα δάνεια σε χρόνο ρεκόρ. Οι λόγοι είναι προφανείς: Αφενός για να μπορέσουν οι τράπεζες να χρηματοδοτήσουν την οικονομική ανάπτυξη και αφετέρου για να μην είναι ευάλωτο το τραπεζικό σύστημα σε μια νέα κρίση. Είναι όμως πρακτικά δυνατόν να σβήσουν οι τράπεζες τα κόκκινα δάνεια στο χρόνο ρεκόρ που αξιώνει η ΕΚΤ;

Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που επιβλήθηκε, οι ελληνικές τράπεζες στο τέλος του 2021 πρέπει να έχουν μειώσει τα κόκκινα δάνεια σε ποσοστό 15% με 20% των χαρτοφυλακίων τους. Ακόμη όμως κι αν αυτός ο εξαιρετικά δύσκολος στόχος επιτευχθεί, οι ελληνικές τράπεζες θα είναι στην καλύτερη περίπτωση τουλάχιστον τέσσερις φορές υψηλότερα σε σχέση με τον μέσο όρο της Ευρώπης.

Μήπως αντί της ασφυκτικής πίεσης για μείωση εδώ και τώρα των κόκκινων δανείων θα ήταν καλύτερα να δοθεί χρόνος να εκμεταλλευτούν οι τράπεζες την άνοδο των εγγυήσεων που έχουν στα δάνεια (πχ ακίνητα, μετοχές κλπ) και την βελτίωση του cash flow των εταιριών; Έχοντας εύλογο χρόνο στη διάθεση τους, μήπως η ανάκτηση προβληματικών δανείων από τις τράπεζες γίνει αποτελεσματικότερη;

Ήδη πολλές ξένες, εξειδικευμένες εταιρίες έχουν αναλάβει τη διαχείριση κόκκινων χαρτοφυλακίων από ελληνικές τράπεζες, χωρίς μέχρι στιγμής τουλάχιστον να παρουσιάσουν ταχύτερες και καλύτερες επιδόσεις. Τα κύματα των μαζικών και χωρίς διάκριση πλειστηριασμών εκτός από προφανή κοινωνικά ζητήματα, απειλούν και την ανάκαμψη της αγοράς ακινήτων. Για οκτώ στα δέκα ακίνητα που βγαίνουν σε πλειστηριασμό δεν υπάρχει αγοραστής και καταλήγουν στις ίδιες τις τράπεζες.

Οι μέτοχοι των τραπεζών τιμωρήθηκαν με πλήρη απαξίωση της περιουσίας τους και οι διοικήσεις αντικαταστάθηκαν. Μήπως πλέον η αξίωση για εδώ και τώρα μείωση των κόκκινων δανείων κάνει τις τράπεζες να μοιάζουν με σκύλο που κυνηγά την ουρά του;