Η είδηση πέρασε στα ψιλά. Μόνον το πρώτο δίμηνο του 2016 δημιουργήθηκαν στη Βουλγαρία 581 εταιρίες ελληνικών συμφερόντων, προκειμένου να πληρώνουν 10% φόρο έναντι 29% στην Ελλάδα.
Το λογικό θα ήταν η αντιμετώπιση της φυγής των επιχειρήσεων εκτός των ελληνικών συνόρων -και κατά συνέπεια απώλεια φόρων, ασφαλιστικών εισφορών, θέσεων εργασίας κλπ- να είναι αν όχι η πρώτη, μεταξύ των βασικών προτεραιοτήτων του υπουργείου Οικονομικών. Άλλωστε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα αντιμετώπιζε ένα ανάλογο πρόβλημα που υπονόμευε ευθέως την οικονομία της, θα το είχε θέσει ψηλά στην ατζέντα της οικονομικής πολιτικής της.
Στην Ελλάδα όμως τέτοιου είδους ειδήσεις είναι καθημερινότητα. Κανέναν δεν συγκινούν και κανείς αρμόδιος δεν φαίνεται να δίνει σημασία. Είναι χαρακτηριστικό ότι μεταξύ των κυβερνητικών στελεχών ούτε μια σύσκεψη δεν έχει γίνει να συζητήσουν μεταξύ τους το πρόβλημα, πόσο μάλλον για να αναληφθούν πρωτοβουλίες ανακοπής της φυγής επιχειρήσεων. Την ίδια στιγμή στο Χίλτον η κυβέρνηση αμέριμνη συνεχίζει τη συζήτηση με το κουαρτέτο για την επιβολή νέων φόρων και την αύξηση των υφιστάμενων.
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών στη Βουλή, το μέσο ποσοστό παραβατικότητας που διαπίστωσε μέσω των ελέγχων του το ΣΔΟΕ κατά το 2015, ήταν 43,2%. Αν οι τέσσερις στους δέκα εξακολουθούν να φοροδιαφεύγουν, σημαίνει ότι παρά τα ειδικά μέτρα, τους ελέγχους, το αυστηρό πλαίσιο κλπ τα αποτελέσματα είναι πενιχρά και η φοροδιαφυγή συνεχίζεται σε όλη την επικράτεια.
Η αδυναμία της κυβέρνησης να ασκήσει πολιτική που να διαφυλάσσει έστω την οικονομία και να περιορίσει την εκτεταμένη φοροδιαφυγή πληρώνεται σήμερα με την συζήτηση που αβασάνιστα γίνεται με τους δανειστές για να αυξηθούν ακόμη περισσότερο, οι παράλογα υψηλοί φόροι που πληρώνουμε. Ποιος θυμάται σήμερα τις εξαγγελίες για πάταξη μέσα σε λίγους μήνες του λαθρεμπορίου καυσίμων και καπνών; Μάλιστα τα έσοδα από την πάταξη του λαθρεμπορίου ήταν στο διάσημο τότε mail Βαρουφάκη προς τους θεσμούς. Όλα αυτά και όσα ακολούθησαν αποδείχθηκαν κενά λόγια, ανούσιες εξαγγελίες που δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.
Χάθηκε πολύτιμος χρόνος και τώρα ο λογαριασμός γράφεται στο Χίλτον με νέες αυξήσεις φόρων και την κυβέρνηση να αναζητά επικοινωνιακά τεχνάσματα για να πείσει ότι μεταφέρει στους έχοντες τα φορολογικά βάρη, σαν να μπορεί να κρύψει ότι θα σαρώσει φορολογικά τόσο τους μεσαίους, όσο και τους πιο αδύνατους.