Ο βασικότερος λόγος που η κοινωνία μας δοκιμάζεται σήμερα και οδηγείται για 4η φορά σε εκλογές σε διάστημα 15 μηνών είναι ότι δεν ξέρει πώς να ζητήσει το εφικτό από μια κυβέρνηση που βέβαια θα είναι καταρχήν τίμια και άφθαρτη.

Σε αυτό δεν βοηθούν βεβαίως τα κόμματα που επιμένουν στον ξεπερασμένο τρόπο να δίνουν υποσχέσεις σε συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων αγνοώντας το κοινό συμφέρον στη χώρα μας.

Τα τελευταία χρόνια τα Μ.Μ.Ε έχουν βοηθήσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού να ξεμπλοκάρει από τις εμμονές του σε κοσμοθεωρίες και ιδεοληψίες και, πιο καθυστερημένα, συνεισφέρουν ώστε να αντιληφθούν οι περισσότεροι πόσο γελοίο ήταν και το δίλημμα μνημόνιο ή αντιμνημόνιο.

Όμως αυτό δεν είναι αρκετό αφού δεν υπάρχουν ούτε σήμερα αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης μιας κυβέρνησης. Ακόμα και στον τομέα της οικονομίας που όλα είναι μετρήσιμα λίγες φορές η κριτική γίνεται στη σωστή κατεύθυνση.

Σε μια συνάντηση διευθυντών πολυεθνικής εταιρείας ή ακόμα και μιας ελληνικής με τζίρο 4-5 εκατ. €, το επίπεδο ενός οικονομικού απολογισμού είναι εξόχως πιο δίκαιο, πιο χρήσιμο και πιο αποτελεσματικό από μια συζήτηση για τον προϋπολογισμό ανάμεσα σε πολιτικούς. Πριν αρχίσει να καυχιέται ένας διευθυντής πωλήσεων για την αύξηση πωλήσεων ενός κλάδου από μόνος του θα απομονώσει έκτακτα γεγονότα και καταστάσεις που οδήγησαν στην αύξηση αυτή, ώστε να αποτιμήσει ορθά και την συμβολή της ομάδας του. Βέβαια όσο και αν ακούγεται παράξενο η Λογιστική που εφαρμόζει μια μικρομεσαία επιχείρηση από επιστημονική άποψη φαντάζει σαν πυρηνική Φυσική σε σχέση με το Δημόσιο Λογιστικό και επιπλέον είναι πολύ πιο χρήσιμη για την ενημέρωση και την λήψη αποφάσεων.

Δυστυχώς ο απολογισμός του έργου των κομμάτων γίνεται ακόμα με κουτοπόνηρο και ευτελή τρόπο. Απέτυχε η κυβέρνηση γιατί δεν εφάρμοσε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Δηλαδή αν το εφάρμοζε σε βάρος της επόμενης τετραετίας θα ήταν επιτυχημένη; Θα έβρισκε ο επόμενος εντελώς άδεια τα ταμεία και θα γίνονταν εκείνος κακός και αποτυχημένος; Ή θα πιάναμε κορόιδα τους εταίρους;

Στην κυβέρνηση Καραμανλή που έπαιρνε 20-25 δισ. δάνεια ετησίως για να χρηματοδοτήσει την λειτουργία του Κράτους πότε ασκήθηκε κριτική; Έπρεπε να γίνουν σκάνδαλα για να καταλάβει ο κόσμος ότι κάτι δεν πάει καλά; Δεν θα έπρεπε να αποτραπεί νωρίτερα αυτή η καταστροφή από μια πιο ώριμη κοινωνία;

Είμαστε στον 21Ο αιώνα και ο κόσμος σκέφτεται και εξαπατάται ακόμα όπως στην εποχή του Τρικούπη στα χέρια του οποίου είχε σκάσει μια άλλη χρεωκοπία με ευθύνες άλλων. Και ήταν τυχερός που τον δικαίωσε η ιστορία γιατί υπάρχουν περιπτώσεις που δεν γίνεται έτσι.

Ο κόσμος γνωρίζει ένα σωρό σύγχρονες και πολύπλοκες οικονομικές ορολογίες και συχνά σχέδια συνωμοσίας, ενώ αγνοεί σημαντικές αρχές δημόσιων οικονομικών που θα έπρεπε να είναι βασικό μάθημα στο Λύκειο. Αν είχε αντιληφθεί τα βασικά θα είχε αγωνία μόνο για το 1,5 εκατ. ανέργων και δευτερευόντως αν θα μειωθούν τα επικουρικά και οι συντάξεις.

Ένας δημόσιος υπάλληλος που έχει αντιληφθεί στοιχειωδώς πώς λειτουργεί η οικονομία θα επιθυμούσε την ανάπτυξη στη χώρα του ώστε να αυξηθεί και ο δικός του μισθός μόνιμα όχι προσωρινά με ελλείμματα του Κρατικού προϋπολογισμού. Επίσης θα είχε αντιληφθεί ότι το 2009 το μνημόνιο του εξασφάλισε τελικά τον μισθό του χρηματοδοτώντας με νέα δάνεια τον προϋπολογισμό μέχρι να πάμε σε πρωτογενές πλεόνασμα. Κανείς δεν θα χρηματοδοτούσε αν δεν γίνονταν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις ώστε να μην δημιουργούνται νέα ελλείμματα…
Δεν θα ψήφιζε ποτέ «ΟΧΙ» ένας δημόσιος υπάλληλος στο δημοψήφισμα με το ρίσκο να απολέσει την αγοραστική δύναμη του € αν βεβαίως γνώριζε στοιχειωδώς πώς λειτουργεί η οικονομία. Και όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με φιλελεύθερα ή μη οικονομικά συστήματα. Είναι βασικές αρχές που ισχύουν όπως οι φυσικοί νόμοι άσχετα αν δεν έχουν γίνει κατανοητά στη χώρα μας. Και στις κεντρικά σχεδιαζόμενες οικονομίες (πρώην Ανατολικές χώρες) πρώτα εξασφαλίζονταν η πλήρης απασχόληση και μετά το επίπεδο ευημερίας και η κατανάλωση.

Αυτή τη στιγμή θεωρώ πως τα μέσα έχουν τεράστια ευθύνη να κατευθύνουν τις συζητήσεις στην χρήσιμη για τη χώρα κατεύθυνση. Δεν θα υπάρξει στο μέλλον άλλη ευκαιρία στην ελληνική οικονομία και κοινωνία να ορθοποδήσει.