Στη μεταπολεμική περίοδο (1945-1960) γεννήθηκαν σε μία ρημαγμένη χώρα κάποιες γενιές συμπατριωτών μας, οι περισσότεροι από τους οποίους μέσα στην απόλυτη φτώχεια. Πολλές δεκαετίες αργότερα μετά το 2000 ήταν όλοι σχεδόν ευκατάστατοι και κάποιοι από αυτούς απέκτησαν φήμη ή έζησαν στην χλιδή είτε επειδή εργάστηκαν σκληρά είτε επειδή μέσα από κόμματα και παρατάξεις εξαπατούσαν την κοινωνία. Αυτοί οι τελευταίοι είναι πολύ περισσότεροι από όσους φαίνονται με πρώτη ματιά.
Προφανώς και δεν μπορεί μέσα σε δύο γραμμές να αποδοθεί με ακρίβεια η πορεία κάποιων γενεών και βεβαίως η Ελληνική οικονομία δεν πέρασε μονομιάς από την μεταπολεμική φτώχεια στην υπερκατανάλωση του 2000. Όμως το θέμα είναι να σκεφτεί κάποιος λογικά τι σύνταξη αναλογεί σε κάποιον που το 1970 -1980 πλήρωνε εισφορές σε δραχμές ίσης αξίας με ένα κιλό κρέας το μήνα και το 2000 ζούσε με το laptop το κινητό πετώντας δύο τσάντες σκουπίδια την ημέρα. Έχει πληρώσει αλήθεια κανένας υψηλές εισφορές για 20-30 έτη ώστε να παίρνει σήμερα τρεις συντάξεις ή μία σύνταξη πάνω από 2000 € το μήνα; Αν ναι πόσοι; Προσωπικά ξέρω μόνο ότι αυτό συνέβη με κάποιους ναυτικούς επειδή είχαν ανέκαθεν ψηλούς μισθούς (συχνά σε δολάρια) που όμως είναι και οι πιο αδικημένοι ενός συστήματος που υπερασπίζεται μόνιμα την εκλογική πελατεία στο δημόσιο εις βάρος των υπολοίπων.
Η Ελληνική οικονομία ,σε γενικές γραμμές , από την μεταπολεμική περίοδο έως το τέλος της δεκαετίας του ’80 αναπτύχθηκε ουσιαστικά αφού αυξήθηκε η παραγωγή σε πολλούς κλάδους της.( τρόφιμα, τουρισμός, μεταλλουργία, κλωστοϋφαντουργεία, κατασκευές κλπ.) Συγχρόνως ανέβαινε και το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας με ανάλογο τρόπο. Από την τελευταία δεκαετία του προηγούμενου αιώνα και κυρίως μετά την ένταξη μας στο ευρωπαϊκό νόμισμα η πραγματική ανάπτυξη έπαψε να αναπτύσσεται αφού σημαντικοί κλάδοι της οικονομίας αναπτύξει έχουν ανταγωνισμό από φτωχότερες χώρες ( Τουρκία Αίγυπτος Βουλγαρία )με αποτέλεσμα να μην είμαστε πια ανταγωνιστικοί. Όμως το βιοτικό επίπεδο και η εγχώρια κατανάλωση ανέβαινε στη χώρα μας με ραγδαίο ρυθμό αφού διαχέονταν στην αγορά χρήματα που δανείζονταν κυρίως το Ελληνικό Δημόσιο. Δυστυχώς όμως εκτός από το Δημόσιο σπαταλούσαν περισσότερο χρήμα και τα ασφαλιστικά Ταμεία που και αυτά έπαιρναν πόρους από τα Κρατικά ταμεία συμβάλλοντας σε μεγάλο βαθμό στην χρεοκοπία της χώρας.
Οι μισθοί και οι συντάξεις ανέβαιναν δυσανάλογα πέρα από τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας με τα δανεικά του Δημοσίου.
Το παράλογο αυτό ήρθε η ώρα να σταματήσει το 2009 γιατί απλά έπαψαν να μας δανείζουν χωρίς όρους. Όμως η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να το πάρει απόφαση και αντιστέκεται ακόμα και σήμερα υπερασπιζόμενη «κεκτημένα» που δεν μπορούν να διατηρηθούν δυσχεραίνοντας έτσι διαρκώς τη θέση και τις ελπίδες των νέων και όσων θέλουν πραγματικά να δημιουργήσουν σε αυτή τη χώρα.
Ένας κουβάς ή, αν προτιμάτε, συγκοινωνούντα δοχεία είναι ο Κρατικός προϋπολογισμός και τα Ασφαλιστικά ταμεία που με τα διαθέσιμα τους αγόραζαν και κρατικά ομόλογα. Τα ποσά όμως που διαχρονικά έχουν χρηματοδοτηθεί τα ταμεία από τον προϋπολογισμό είναι πολύ μεγαλύτερα (πάνω από 150 δισ. €) από αυτά που έχασαν τα ταμεία αγοράζοντας Ελληνικά ομόλογα που τελικά κουρεύτηκαν Αυτό δεν είναι πολιτική άποψη αλλά η αλήθεια και προκύπτει αν σκεφτεί κανείς, τις πρόωρες συντάξεις, την υπογεννητικότητα, τις υψηλές συντάξεις πολύ επάνω από τις εισφορές, αιτίες που εξηγούν την σημερινή κατάσταση των ταμείων.
Και έρχονται σήμερα αυτοί που μόνιμα εξαπατούν τον κόσμο να μιλάν για δήθεν μάχη που δίνουν υπέρ των αδικημένων συνταξιούχων φέρνοντας παραδείγματα φτωχών μικροσυνταξιούχων που δεν μπορούν να επιβιώσουν. Γιατί δεν μιλούν για κάποιον που παίρνει 3 χιλιάδες € σύνταξ , ενώ δεν προσέφερε ποτέ τίποτα σε μία ΔΕΚΟ που δήθεν εργαζόταν ή, ακόμα χειρότερα, για κάποιον που εκβίαζε ζητώντας μίζα για να εξυπηρετήσει τους συμπατριώτες του και σήμερα είναι συνταξιούχος;
H δημιουργία εντυπώσεων λοιπόν δεν πρέπει να παίζει κανένα ρόλο σε μια πολιτισμένη κοινωνία άσχετα αν ορισμένοι αυτό το έχουν κάνει επιστήμη.
Εκείνο που είναι σημαντικό είναι να στηριχτούν σήμερα οι νέοι που δεν έχουν δουλειά και που συγχρόνως δεν έχουν ευθύνες για το κατάντημα της χώρας μας. Και μην ξεχνάμε πως η Οικονομική είναι η επιστήμη με σκοπό τη διαχείριση των ούτως ή άλλως περιορισμένων πόρων. Οι πόροι δεν είναι απεριόριστοι οπότε για να διατηρήσουμε σήμερα υψηλές συντάξεις αυτό θα γίνει δυστυχώς εις βάρος της Ανάπτυξης και των επόμενων γενιών.
Καλή Χρονιά σε όλους