Το πρώτο και πιο χρήσιμο για ένα σύγχρονο κίνημα είναι να προσδιορίσει τον εχθρό του, τον λόγο ύπαρξής του. Θα μπορούσε ως εχθρός να οριστεί η ίδια η πραγματικότητα ή η βασική αρχή της οικονομικής επιστήμης, ότι οι πόροι δεν είναι απεριόριστοι. Όμως δεν έχει φτάσε μέχρι εκεί ο παραλογισμός στην χώρα μας , για αυτό ο εχθρός ονομάζεται «μνημόνιο» . Αν θέλουμε να προσωποποιήσουμε τους εχθρούς διαλέγουμε τους ξένους δανειστές που προσφέρονται γιατί είναι διαφορετικοί από εμάς και δεν ψηφίζουν. Τους ίδιους εχθρούς επιλέγει άλλωστε και η άκρα δεξιά και τα πάει περίφημα.
2. Αλλαγή της έννοιας της ύφεσης. Όσα ήξεραν οι οικονομολόγοι ως τώρα περί ύφεσης ήταν λάθος. «Υφεσιακά » μέτρα είναι τώρα όσα πλήττουν τους μισθούς και τις συντάξεις του δημοσίου. Το αντίθετο , η αύξησή τους θα σημάνει την αύξηση της ζήτησης και το τέλος της κρίσης . Κονδύλια στους προϋπολογισμούς «αμοιβές τρίτων » ή «διάφορα έξοδα» θα περικοπούν αδιαφορώντας αν μέσω αυτών πληρώνονται μισθοί στον Ιδιωτικό τομέα και γίνεται και καμιά χρήσιμη για την κοινωνία δουλειά. Η κατανάλωση από υπαλλήλους του Ιδιωτικού τομέα ή από ανέργους προκαλεί ύφεση και πρέπει να αποφεύγεται. Για επενδύσεις από ιδιωτικό καπιταλιστικό κεφάλαιο ούτε λόγος να γίνεται , δεν τους θέλουμε στην χώρα.
3. Αλλαγή του χρόνου εφαρμογής της « λάθος συνταγής » Ενώ όλοι γνωρίζαμε ότι λάθος συνταγή εφαρμόζαμε για δεκαετίες και ιδιαίτερα την περίοδο 2004-2009 με την συμβολή του κορυφαίου επιστήμονα και υπουργού οικονομικών καταλάβαμε ότι η ζημιά έγινε από τους εταίρους , που μας ζήτησαν να νοικοκυρευτούμε εντός τριετίας , να ισοσκελίσουμε έσοδα και έξοδα του Κράτους. Τόκους και δόσεις θα πλήρωναν αυτοί . Έτσι μειώθηκαν σταδιακά οι δαπάνες του δημοσίου που διαφορετικά μαζί και με το κλίμα άτακτης χρεοκοπίας θα έπεφταν αναγκαστικά και κατακόρυφα σε μια μέρα. Επειδή δεν γνωρίζουμε αν αυτή θα ήταν η σωστή συνταγή ,η στάση πληρωμών δηλαδή , θα πρέπει κάποτε ο υπουργός να μας το διευκρινίσει.
4. Δεν ξεχνάμε ποτέ ποιοι ψηφίζουν. Άνεργοι και απελπισμένοι φροντίζουμε να μην έχουν καμία προοπτική και να τα περιμένουν όλα από τον δημόσιο υπάλληλο της οικογένειας και την σύνταξη της γιαγιάς. Ποιος περιμένει ότι μπορεί να γίνει ποτέ κάτι σοβαρό σε αυτή την χώρα ώστε να βρει δουλειά; Ψηφίζει λοιπόν έτσι ώστε να μην κοπεί και το χαρτζιλίκι από την γιαγιά. Στελέχη του ιδιωτικού τομέα συνήθως δεν πάνε καν να ψηφίσουν συμβάλλοντας ακούσια στις αρχές του κινήματος.
5. Οι εκλογές πλέον αποθεώνονται. Το αποτέλεσμά των Ελληνικών εκλογών πρέπει να το σέβονται οι λαοί όλου του κόσμου. Διαφορετικά θα διαλυθεί η Ε.Ε. Μπορεί αυτό να ακούγεται ως εθνικιστική άποψη αλλά δεν είναι . Άλλωστε ακόμα δεν βάλαμε τον Ελληνικό λαό να ψηφίσει ώστε να πάρουμε πίσω την Πόλη .
6. Τα αγαθά κερδίζονται με αγώνες και με αποφάσεις δικαστηρίων. Παραγωγή δεν χρειάζεται στην χώρα μας . Για την παραγωγή είναι υπεύθυνοι οι Βόρειοι ώστε να μας δανείζουν και εμείς να κουρεύουμε τα δάνεια αποκαλώντας τους τοκογλύφους.
7. Η αλληλεγγύη των γενιών μέσω αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις. Άσε να πάρω εγώ αύξηση για να πάρεις και εσύ παραπάνω όταν έρθει η σειρά σου. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η αρχή είναι λίγο παρωχημένη και αποτυχημένη αφού εφαρμόστηκε για δεκαετίες και χρεοκοπήσαμε εις βάρος των επόμενων γενεών. Αυτό όμως δεν είναι πρόβλημα αφού θα το φορτώσουμε και πάλι στον εχθρό που θα είναι το τότε μνημόνιο κερδίζοντας νέους οπαδούς.
8. Συμπληρώνουμε την λίστα των εχθρών με το κεφάλαιο, τις Τράπεζες κ .λ .π. , αρκεί να μην φωτογραφίζουμε συγκεκριμένους ψηφοφόρους. Άλλωστε στελέχη των Τραπεζών, εφοριακοί άσχετα από τις ευθύνες ορισμένων για το φαγοπότι που έγινε ,ακόμα και επίορκοι υπάλληλοι που καταδικάστηκαν , σήμερα είναι συνταξιούχοι , είναι μερικές χιλιάδες και το βασικότερο είναι ψηφοφόροι.
Μοναδική ελπίδα φίλοι μου, είναι να μην μας αφήσουν μόνους οι Ευρωπαίοι να εφαρμόσουμε το μανιφέστο της νέας κυβέρνησης. Γιατί στο τέλος θα γίνει εμφύλιος ανάμεσα σε λογικούς και καμένους – επαναστατημένους.