Πρόσφατα έζησα την τραγική για να μην πω τραυματική εμπειρία να παραβρεθώ σε ένα τηλεοπτικό πάνελ παρέα με τον Αργύρη Ντινόπουλο. Ναι. Τον υπουργό Εσωτερικών της κυβέρνησης μας. Έναν θεσμικό παράγοντα του τόπου. Τον εκπρόσωπο της «αστικής» παράταξης! Της σοβαρής. Όχι των συνιστωσών που δεν ξέρουν τί τους γίνεται. Των άλλων. Που έχουν πρόγραμμα και είναι φιλοευρωπαίοι.
Πολύ σύντομα λοιπόν έζησα μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Σαν να επρόκειτο για κάποιον σεληνιασμένο, σαν να βρέθηκα ξαφνικά εντός φρενοκομείου, βίωσα την απίστευτη «ξεφτίλα». Ένας άνθρωπος εκτός κοινής λογικής, ένας πολιτικός με ροπή προς το «ξεκατίνιασμα» έφερε το πάνελ στα μέτρα του. Κοινώς, το έριξε πολύ, μα πάρα πολύ χαμηλά.
Με ουρλιαχτά, με άναρθρες κραυγές αντί να αποδομήσει – όπως σχετικά εύκολο ήταν – το πρόγραμμα του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ επέλεξε να καταφερθεί κατά ενός μέλους του πάνελ. Για την ακρίβεια του αντιπεριφερειάρχη Γιώργου Καραμέρου. Λες και ο Καραμέρος είναι το πρόβλημα. Με πολεμική ρητορική στην οθόνη αλλά πολύ πιο ήρεμος στα διαλείμματα υπογράμμιζε πως «αυτά θέλει το κοινό του συγκεκριμένου καναλιού». Τί δηλαδή; Αίμα, φωνές, δάκρυα και κίτρινες παντομίμες. Αυτός είναι ο «λαός» για τον κ. Ντινόπουλο. Ένας βλάκας με περικεφαλαία που θέλει να «χαρεί» την υπουργάρα του όταν «τα χώνει» στον αντίπαλο.
Βέβαια η περίπτωση Ντινόπουλου δεν είναι η μόνη. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την κυρία «έχω νεύρα λόγω …κλιμακτηρίου» Σοφία Βούλτεψη, η οποία ολοένα μας θυμίζει τον πάντα ‘τσιτωμένο’ τηλεοπτικά αείμνηστο πατέρα της. Είναι η κυβερνητική εκπρόσωπος κάνει τη μία γκάφα μετά την άλλη και που το μόνο που δεν έχει κάνει είναι να αποκαλέσει τους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης ως «συμμορίτες». Που προφανώς ζώντας στο 1946- 47 απέκλεισε τον ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΕΡΙΤ δίδοντας του την καλύτερη πάσα για να καταγγείλει «πολιτική φίμωση».
Είναι η «συνάδελφος» η οποία μπέρδεψε το Τηλε-άστυ των αβερωφικών ημερών με τη δικομματική κυβέρνηση των αρχών 21ου αιώνα. Που ξεχάστηκε με τη λούμπεν δημοσιογραφία της λαϊκής δεξιάς και νομίζει πως τα «κολπάκια» του μετρ του είδους και για χρόνια συνοδοιπόρου της Καρατζαφέρη περνάνε ακόμα και σήμερα.
Με αυτούς όμως τους υπουργούς αλλά και άλλους εξίσου «σοβαρούς» όπως η κα. Παπακώστα ή πιο παλιά η κα. Ζέτα Μακρή, πορεύεται ο Αντώνης Σαμαράς. Την ίδια ώρα στον «πάγκο»υπάρχουν οι πιο μετριοπαθείς φωνές. Στην …εξέδρα έχει ξεχαστεί η μεγάλη εφεδρεία του πολιτικού φιλελευθερισμού και της μετριοπάθειας. Και μετά είναι να απορεί κανείς για τις διαφορές που καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις.