«Ο ηγέτης πρέπει να αποφασίζει άμεσα με σύνεση, αυστηρότητα και …ΠΡΟΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑ». Νικολό Μακιαβέλι
Μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τον γράφοντα. Δεν διεκδικώ αλάθητο. Μπορεί να αμφισβητήσει την αντιπολίτευση. Η πολιτική σκοπιμότητα είναι στο παιχνίδι. Μπορεί να αμφισβητηθεί η πνευματική, μιντιακή ή οικονομική ελίτ της χώρας που τάσσεται κατά της κυβέρνησης. Εξάλλου ως χώρα ποτέ δεν είχαμε και καμιά σοβαρή πρωτοπορία. Ποιος μπορεί όμως να αμφισβητήσει τον Μακιαβέλι; Αυτό δεν τόλμησαν να το κάνουν αιώνες κι αιώνες πολλοί σπουδαιότεροι υμών άνθρωποι.
Με έκπληξη λοιπόν ακούσαμε τον πρωθυπουργό να αναφέρει «κατηγορήστε μας για αυταπάτες. Όχι για ψέματα». Μόνο που ο σωστός ηγέτης, οφείλει – εκτός των άλλων – να είναι και προνοητικός. Αυτό έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιμένοντας στη φιλοβρετανική του στάση κόντρα στον μύωπα Βασιλέα Κωνσταντίνο που ήθελε συστράτευση με τους Γερμανούς. Μακριά έβλεπε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με την εμμονή του στην Ευρώπη κι (εν μέρει και με πολλά λάθη) ο Ανδρέας Παπανδρέου με την αναδιανεμητική πολιτική υπέρ των χαμηλών στρωμάτων.
Ο κ. Τσίπρας, ποντάροντας στα «ψυχοπονιάρικα» χαμηλά ένστικτα του λαού, παραδέχθηκε λοιπόν πως είναι ένας ηγέτης με μειονέκτημα. Πως η διορατικότητα δεν περιλαμβάνεται στα δυνατά του χαρτιά. Βέβαια η επισήμανση του αυτή μας θυμίζει τις «αποκαλυπτικές» δηλώσεις κάτι καλλιτεχνών β κατηγορίας που όταν τους ρωτάνε τα γνωστά περιοδικά – τσιχλόφουσκες ποιο είναι το μεγαλύτερο τους ελάττωμα, απαντούν χαδιάρικα, με στερεότυπα του στιλ «εμπιστεύομαι πολύ εύκολα τους ανθρώπους». Ε τέτοιο «στάρλετ» πρωθυπουργό έχουμε, τέτοιες δηλώσεις κάνει. Γιατί ο κ. Τσίπρας δεν μας είπε για τα άλλα και πολλά μειονεκτήματα του όπως την έλλειψη παιδείας, την απουσία πρόγνωσης, διορατικότητας, την προχειρότητα στη λήψη αποφάσεων, την ανάληψη μεγάλων ρίσκων, για την αγάπη στον στείρο κρατισμό, τη σοσιαλμανία κλπ.
Όμως το παραμύθι δεν θα το φάμε. Όσο κι αν ο κ. Καμμένος επιχειρεί με χαριτωμενιές περί της γραβάτας που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα φορέσει λόγω της επιτυχημένης – τρομάρα τους – διαπραγματεύσης, τα μέτρα είναι μέτρα, η ανεργία παραμένει υψηλά παρά τους 17 μήνες ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ,οι περικοπές συντάξεων είναι περικοπές, οι φόροι εξαντλητικοί, το χρέος δεν έχει καμία πιθανότητα κουρέματος όπως μας έταζαν, την ανάπτυξη και τις επενδύσεις τις βλέπουμε με το κιάλι ενώ θα ξεκινήσουν και οι κατασχέσεις ακινήτων.
Ακούω κάποιους να παπαγαλίζουν πως «ο Τσίπρας έκλεισε την αξιολόγηση». Βλέπω καλά – καλά και μια περίεργη κατήφεια στο ίδιο το κόμμα της ΝΔ ενώ δεν λείπουν κι εκείνοι που προβλέπουν πολιτική κυριαρχία ετών για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα δεδομένα προς το παρόν δείχνουν όντως πως στις 24 Μαίου θα κλείσει η αξιολόγηση. Το ερώτημα όμως είναι τι έδωσε ο πρωθυπουργός για να την κλείσει.
Πόσο κόστισαν δηλαδή οι αυταπάτες του.
Και κατά πόσο τελικά ακολουθεί την ιδεολογία, τα πιστεύω και το πρόγραμμα του ή μια πολιτική που δεν πιστεύει. Και τα λέω όλα αυτά καθώς η συνέχιση της αυταπάτης με το ότι πλέον «η χώρα περνάει σε καινούργια φάση» και πως η αξιολόγηση με τον κόφτη – Δ Μνημόνιο που φέρνει και η οποία θα επιφέρει αυτόματες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αποτελεί «νίκη», μάλλον σε απάτη μου κάνει.