Αν και από την αρχή κατέγραψα τις διαφωνίες μου ως προς το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, τολμώ να πω πως πίστεψα αυτό που ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει την πρώτη κι όλας ημέρα της θητείας του.
Πως δηλαδή “σκέφτεται να πρωτοτυπήσει” και πως “θα εφαρμόσει στο ακέραιο τις προεκλογικές του δεσμεύσεις σε αντίθεση με όλα όσα έκαναν οι προκάτοχοι του”.
Αυτό φυσικά δεν συμβαίνει.
Για μια ακόμη φορά τα ΜΜΕ που πανηγυρίζουν γεμάτα εθνική υπερηφάνεια – κι ας μην έχει προχωρήσει τίποτα από τις 20 Φεβρουαρίου ενώ ορατός είναι ο κίνδυνος παύσης πληρωμών- μιλούν για “νέο αέρα διακυβέρνησης”. Προφανώς δεν βλέπουν ή λόγω άλλων φόβων δεν θέλουν να το εκφράσουν, πως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.ΕΛ πολιτεύονται όπως οι προκάτοχοι τους. Με ένα Κοινοβούλιο όπου ο ρεβανσισμός και οι επιθέσεις δια της ειρωνείας κατά των “Γερμανοτσολιάδων” είναι διάχυτοι, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, με υποσχέσεις περί μη αποκρατικοποιήσεων που τώρα ονοματίζονται “στροφή στον ρεαλισμό”. Με άρνηση να έλθει η πρόσφατη συμφωνία – γέφυρα για ψήφιση στη Βουλή.
Ακόμα και η συναίνεση που ο Αλέξης Τσίπρας τάχα ζήτησε ώστε να διαπραγματευτεί ¨δυνατά και με εθνική προοπτική” ψεύτικη ήταν. Είναι δυνατό να ζητάς εθνική ομοψυχία και μία ημέρα μετά να αναγγέλλεις εξεταστική για τα Μνημόνια διχάζοντας αντί να ενώνεις λαό και κόμματα;
Θυμάμαι τον πρόεδρο της ΟΣΥΠΑ Βασίλη Αλεβιζόπουλο να μου μιλάει για την “κατανόηση του προέδρου Αλέξη Τσίπρα στο δίκαιο αίτημα των εργαζόμενων στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας για να παραμείνουν τα αεροδρόμια κρατικά”. Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ήταν που ανά την Ελλάδα στήριζαν αυτό τον αγώνα. Τα ίδια έγιναν και με τον ΟΛΠ. Ποιος δεν θυμάται τον Πειραιώτη κ. Δρίτσα να συμπαραστέκεται στους ‘δίκαιους αγώνες” των λιμενεργατών; Κι όμως τώρα “ρεαλιστικά” η κυβέρνηση προχωρά σε ανακοινώσεις ιδιωτικοποιήσεων κι ας έρχεται σε αντιπαράθεση με όσα υποστήριζε προεκλογικά.
Για αφορολόγητο επίσης πολύ κάτω από τα 12.000 ευρώ μιλούσε η κυρία Βαλαβάνη όμως τώρα όλα δείχνουν πως κι αυτό ξεχάστηκε, όπως ξεχάστηκαν οι ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια που υποτίθεται θα νομοθετούνταν στις πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης.
Με αυτά λοιπόν κι άλλα έρχεται στο μυαλό ο στίχος του πάντα επίκαιρου Μανώλη Ρασούλη: “όλαν τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν”. Ιδιαίτερα δε η ανθρώπινη και πολιτική υποκρισία.