Κι ελπίζουμε. Και ξεφυσάμε από ανακούφιση. Κι όλα μοιάζουν σιγά – σιγά να παίρνουν το δρόμο τους. Όμως, ας μην βγουν ακόμα οι σημαίες στα μπαλκόνια. Ας μην κατέβουμε στο κέντρο της Αθήνας σαν να πήραμε το Euro 2004 για να σηκώσουμε στα χέρια των μεγάλο μας ηγέτη Αλέξη Τσίπρα για την περήφανη νίκη που κατήγαγε.
Γιατί όπως λένε και οι Αμερικάνοι «τίποτα δεν τελειώνει μέχρι η χοντρή κυρία βγει να τραγουδήσει».
ΟΚ. Τη φράου Μέρκελ χοντρή δεν τη λες. Όμως σίγουρα αν δεν «τραγουδήσει» συμφωνία δεν έχουμε.
Κι όπως έλεγε αξιόπιστη πηγή των Βρυξελλών «η σιωπή των Γερμανών είναι εκκωφαντική». Κι όπως μας έμαθε η πρόσφατη ιστορία, αν ο Βόλφκανγκ Σόιμπλε δεν πει το ΟΚ ο Αλέξης Τσίπρας ούτε για τσίχλες στο περίπτερο δεν μπορεί να πάει. Άρα ας περιμένουμε λίγο ακόμη.
Γιατί κακά τα ψέματα. Οι Γερμανοί ακούνε ΣΥΡΙΖΑ και βγάζουν …έρπη.
Πιστεύουν πως θα δώσουν τα ωραία τους λεφτά και μετά στην Ελλάδα ο Κατρούγκαλος, ο Λαφαζάνης ή ο Κουρουμπλής θα διορίζουν αβέρτα. Τα ίδια πιστεύουν μαζί τους και καμιά 15αριά κράτη – μέλη όπως η Σλοβακία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Εσθονία, η Λετονία κλπ.
Γι’ αυτό κρατήστε τις σημαίες. Από αύριο ή την Κυριακή μπορούμε να ξεχυθούμε στους δρόμους για να πανηγυρίσουμε.
Γιατί με τέτοιους διαπραγματευτές και τόσο σοφές εκλογικές επιλογές του αλάνθαστου ελληνικού λαού που ανατρέπονται σαν να μην έγινε τίποτα εντός τεσσάρων ημερών, για τι άλλο είναι ο Έλληνας; Για τα πανηγύρια.