Πιο σοφοί δεν γίναμε. Πιο έμπειροι όμως είμαστε. – Βλέπετε η κρίση μπορεί τα εισοδήματα μας να τα κατασπάραξε μέσα σε έξι χρόνια, όμως όξυνε το νου. Μας έκανε παρατηρικότερους, αναλυτικότερους κι εν τέλει πιο έμπειρους.
Και τι διδάσκει η εμπειρία αυτή; Πως μια κυβέρνηση που στις προγραμματικές της δηλώσεις δεν έχει με σαφήνεια ξεκαθαρίσει την οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση και στέκεται μονάχα στο τρίπτυχο “φόροι – πάταξη της διαπλοκής – συρρίκνωση των δαπανών” δεν μπορεί να πάει μακριά. Μια κυβέρνηση που δεν μιλά για ανάπτυξη, για τους τομείς στους οποίους αξίζει κανείς να επενδύσει, για το στρατηγικό της όραμα για την Ελλάδα του αύριο, δεν μπορεί να περπατήσει.
Κανένας λοιπόν δεν μας είπε για το πως θα έλθει η περίφημη πρόοδος. Κι ας καμώνονται άπαντες πως έχουμε την πιο …προοδευτική κυβέρνηση των τελευταίων ετών. Βλέπετε την έννοια της προόδου την εννοούν οι Έλληνες αριστεροί μονάχα με την συμπεριφορά και στάση σε θέματα όπως το μεταναστευτικό, την αποσυμφόρηση των φυλακών, τη μεταρρύθμιση – τάχα – προς ένα μοντέλο πιο κρατικής παιδείας με ελευθερίες τύπου Μάη του 1968. Άλλοι παλιότερα την παραλλήλιζαν με την αποποινικοποίηση των ελαφριών ναρκωτικών και με άλλες τέτοιες χαριτωμενιές, ξεχνώντας πως πρόοδος είναι κάτι άλλο.
Πρόοδος είναι να μιλήσεις για επιχειρηματικότητα και πως θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Πως θα έχουμε ακόμα περισσότερες Start Up επιχειρήσεις κατά το πρότυπο του επενδυτικού “μπαμ” στο Ισραήλ στη δεκαετία του ’90. Πρόοδος είναι η μείωση της γραφειοκρατίας για να συντελεστεί κάτι ανάλογο με αυτό που αναφέρουμε παραπάνω. Πρόοδος είναι η χαμηλή φορολόγηση για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων στο πρότυπο της Βουλγαρίας που έχει flat rate 12% κι όχι φορολογία επιχειρήσεων στο 60% με άμεσους κι έμμεσους φόρους.
Πρόοδος είναι η επένδυση στην κοινωνία της πληροφορίας, στις νέες τεχνολογίες. Όχι στους νόμους του κάθε Μπαλτά. Αν η Ελλάδα δεν μπορέσει να γίνει Ιρλανδία ως προς το μοντέλο στήριξης της έρευνας και της τεχνολογίας σύντομα θα δει γειτονικές χώρες να την ξεπερνάνε και θα ανακυκλώνει τη μιζέρια της. Και – δυστυχώς – για αυτό το πράγμα ουδέν ακούσαμε. Πρόοδος είναι η μηδενική ή ελάχιστη φορολόγηση της κάθε νεοεισερχόμενης επένδυσης ώστε να μειωθεί η ανεργία. Το να παραχωρήσεις ακόμα και κρατική γη για να δημιουργήσεις μια ελληνική Silicon Valley.
Πρόοδος είναι η στήριξη ενός αγροτικού μοντέλου εξαγωγικού, παραγωγικού κι όχι επιδοτούμενου. Η στήριξη παράλληλα της μικρομεσαίας ελληνικής επιχείρησης όχι με ευχολόγια και μονάχα με πόρους από το ΕΣΠΑ αλλά και με βάση τις εξαγωγές για τις οποίες παρεμπιπτόντως κανένα σχέδιο δεν ακούστηκε στη Βουλή. Πρόοδος είναι ο υπουργός Εξωτερικών να μημ μιλά στείρα για τις διεθνείς σχέσεις της χώρας αλλά να μας πει πως οι πρεσβείες και ο τομέας ευθύνης του θα συμβάλλει στην τόνωση των εμπορικών σχέσεων της Ελλάδος.
Για όλα αυτά και πολλά άλλα αγαπητοί μου κι αυτή η κυβέρνηση θα αποτύχει. Και θα αποτύχει διότι είναι έτοιμη να ρίξει στην αρένα μονάχα αίμα με το ότι συνέβη στο παρελθόν. Με τα σκάνδαλα, τις λίστες και τους Λιακουνάκους. Όσο όμως ασχολείσαι με το παρελθόν τόσο καταδικασμένος είσαι να το ξαναζήσεις χάνοντας το μέλλον.