Είναι ξεκάθαρο. Το ποτήρι δεν θα είναι γλυκόπικρο. Θα είναι σκέτα πικρό.

Κι αυτό διότι εμείς φταίμε που χάθηκε χρόνος. Εμείς προκαλέσαμε αναταραχή με απειλές προς τις αγορές περί “νταουλιών και ζουρνάδων”. Εμείς υποκύψαμε – για μια ακόμη φορά – στον φθηνό λαϊκισμό. Εμείς έχουμε ένα Κράτος που επί της ουσίας δεν λειτουργεί από τον Νοέμβριο και μετά. Εμείς κάνουμε εκλογές κάθε τρεις και λίγο δίχως να σκεφτόμαστε συνέπειες και τώρα πάλι ξανασυζητάμε για νέα προσφυγή στις κάλπες σε μια κατάχρηση της Δημοκρατίας. Εμείς κομπάζαμε για τους “εναλλακτικούς” και τόσο “διαφορετικούς” πολιτικούς μας δίχως να εξετάζουμε το ότι αυτή η “διαφορετικότητα” τρόμαξε τους εταίρους που τώρα στέλνουν το λογαριασμό.

Δικός μας ο Βαρουφάκης που “σνόμπαρε” λέει τους συναδέλφους του στο Eurogroup της Ρίγα. Δικοί μας οι δραχμολάτρες του ΣΥΡΙΖΑ που συχνά βραχυκυκλώνουν το Ευρωσύστημα με δηλώσεις που οι εν Αθήναις πονηροί τις βαπτίζουν ως “διαπραγματευτική τακτική”. Οι κακομοίρηδες δεν γνωρίζουν πως η ΕΕ δεν λειτουργεί έτσι. Δεν ήξεραν πως οι Βρυξέλες έχουν δομές τέτοιες που δεν φοβούνται τον κάθε γερούλη που πίνει φραπέ στις τηλεοράσεις, τον κάθε ινστρούχτορα του Iskra ή τα παιδάκια του κομματικού σωλήνα που το μόνο που σπούδασαν είναι μαρξισμό κι αυτόν όχι καλά.

Εμείς δεν στέλναμε ένα αξιόπιστο σχέδιο από της 20 Φεβρουαρίου και μετά, Εμείς δεν ζητήσαμε ρευστότητα μετά την αρχική αυτή ημερομηνία σε ένα “λάθος” όπως το αποκάλεσε και ο πρωθυπουργός. Εμείς είμαστε που σιωπηρά σε όλες τις δημοσκοπήσεις συναινούμε στους διορισμούς Συριζαίων στο Κράτος όταν ρημάζει ο ιδιωτικός τομέας και ταυτόχρονα ζητάμε δανεικά. Εμείς χαζοχαιρόμαστε με την κάθε Ραχήλ, την κάθε Ζωή, τον κάθε βουλευτάκο που πετάει μια μπαρούφα, ρημάζοντας όμως την δημόσια εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Αυτή η τρελή καθημερινότητα και η πολιτική αφασία κάποιων μαθητευόμενων μάγων είναι που πλέον δείχνει πως η Ελλάδα έχει περάσει στη “Ζώνη του Λυκόφωτος”.

Και τώρα φοβόμαστε, Τώρα καλείται η κυβέρνηση να υποχωρήσει σε μια συμφωνία πολύ κακή, που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα γίνει “κακή”.

Από αυτή εδώ τη στήλη γράφαμε για τους κινδύνους. Για το ότι η Ελλάδα παίζει διαρκώς με τη φωτιά και για το ότι οι κραυγές και οι απειλές μιας γάτας προς ένα λιοντάρι δεν μπορούν να βγουν πουθενά. “Θα καταρρεύσει όλη η Ευρωζώνη αν η Ελλάδα πέσει” λένε οι έξυπνοι. Και δεν κατανοούν πως με το δρόμο της αδιαφορίας ως προς τη θεσμική λειτουργία και με την απόρριψη της πολιτικής κανονικότητας ανοίξαμε την πόρτα του τρελοκομείου. Η Ευρώπη εδώ και εκατονταετίες είναι δομημένη σε θεσμούς ισχυρούς. Σε μια παραδοσιακή κουλτούρα που δύσκολα επιτρέπει πειραματισμούς. Υποχωρώντας οι Έλληνες στο εθνικό φαντασιακό περί “αντίστασης”, περί ενός νέου “οχυρού Ρούπελ” απέναντι στους βάρβαρους κατακτήτες ξέχασαν κάτι βασικό. Πως στο τέλος το Ρούπελ έπεσε.