Όταν η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε ερωτηθεί ποιος ήταν ο σκοπός της ζωής της, είχε απαντήσει «to root out socialism». Δηλαδή στα ελληνικά «να ξεριζώσει τον σοσιαλισμό».
Αυτό που δεν πέτυχαν Δεξιές και Δεξιές κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη, φαίνεται πως θα το πετύχει ο Αλέξης Τσίπρας. Να «ξεριζώσει» δηλαδή μια και καλή την Αριστερά στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο το φορολογικό πογκρόμ επί δικαίων και αδίκων, η καταιγίδα που πλήττει την ασφάλιση και τις συντάξεις την εκπαίδευση, τις μαζικές μεταφορές, την καθημερινότητα μας.
Αυτό όμως θα είναι και το οριστικό τέλος της αριστερόστροφής ιδεολογικά, πολιτικά κι εν τέλει πολιτισμικά μεταπολίτευσης. Θα τελειώσει μια και καλή το παραμύθι της «καλής» Αριστεράς στην οποία πρέπει μια ολόκληρη κοινωνία να δείχνει ανοχή εξαιτίας των εμφυλιοπολεμικών τραυμάτων και κόμπλεξ και της «κακής» Δεξιάς η οποία πρέπει να βρίσκεται συνεχώς απολογούμενη. Της πολιτισμικά «ανώτερης» Αριστεράς που έχει το ηθικό πλεονέκτημα ωσάν να πρόκειται για το «κληρονομικό χάρισμα» και της συμπλεγματικής Δεξιάς που παρά το ότι εξασφάλισε την παραμονή της χώρας στο δυτικό κόσμο (με ό,τι θετικό αυτό συνεπαγόταν), της συμπεριφέρονται άπαντες λες και έχει τον μουντζούρη. Λες και θα ήτανε καλύτερο η Ελλάδα να είχε γίνει Αλβανία η Βουλγαρία.
Αν όμως κάτι θα πρέπει να μας προβληματίζει είναι πως ολοένα πιο πολύ ο Αλέξης Τσίπρας θυμίζει τον Γάλλο στρατηγό και πολιτικό Ανρί Φιλίπ Πεταίν. Ήρωας του Α Παγκοσμίου Πολέμου, ο Πεταίν υπήρξε ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης Βισύ. Κανένας το 1940 δεν θα μπορούσε σε έναν ήρωα της μεγάλης γαλλικής νίκης κατά των Γερμανών να καταλογίσει δωσιλογισμό. Όλοι τον θεωρούσαν ως γνήσιο πατριώτη, ο οποίος τα μέγιστα είχε προσφέρει στον έστω ολιγόμηνο αγώνα του γαλλικού στρατού στη μάχη της γραμμής Μαζινο.
Όταν όμως η Γαλλία υπέγραψε ανακωχή και δημιουργήθηκε το κατοχικό καθεστώς με πρωθυπουργό τον ίδιο, η ιστορία γράφτηκε αλλιώς. Ο Πεταίν έγινε ένας Yesman των Γερμανών, υπογράφοντας δουλικά και χωρίς διαπραγμάτευση ό,τι του έφερναν. Όπως ακριβώς τώρα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος δείχνει να έχει δώσει τα κλειδιά της χώρας στους «Θεσμούς». Φόρους θέλουν οι δανειστές; Φόρους τους δίνει. Περικοπές συντάξεων θέλουν; Ναι και σε αυτό. Νέο ασφαλιστικό; Κανένα πρόβλημα. Καμία διαπραγμάτευση, κανένας αγώνας. Μόνο άνευ όρων παράδοση.
Σήμερα λοιπόν ο «στρατάρχης» του ανένδοτου αγώνα κατά των Γερμανών Αλέξης Τσίπρας με τις πολιτικές που ακολουθεί θυμίζει πως η ανακωχή που υπέγραψε ήταν τελικά άνευ όρων και πως τα «νταούλια» σίγησαν. Παράλληλα αυτοαναιρεί τις καταγγελίες του κατά του Αντώνη Σαμαρά, καθώς επί της ουσίας ακολουθεί μια πολύ χειρότερη από πλευράς φόρων και καταστροφής των εισοδημάτων πολιτική, την οποία επικοινωνιακά μόνο ντύνει με ιδεολογήματα.
Τον Αύγουστο του 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά μη αποδεχόμενη μέτρα πολύ ηπιότερα από αυτά που ο Αλέξης Τσίπρας τώρα προωθεί, οδηγήθηκε ουσιαστικά σε ανατροπή από τους δανειστές. Να θυμίσουμε πως οι επιθέσεις της Τρόικας στις συντάξεις είχαν αντιμετωπισθεί σθεναρά από τον τότε υπουργό Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη, όπως και οι προσπάθειες ανοίγματος των ομαδικών απολύσεων και της υπερφορολόγησης. Πράγματα δηλαδή που τώρα για τα καλά ανοίγουν με την υπογραφή Τσίπρα. Σάλο δε είχε προκαλέσει το περίφημο email Χαρδούβελη το οποίο όντως σήμερα φαντάζει σαν «παιδική χαρά» μπροστά σε όσα με μεγάλη προθυμία υπογράφει ο πρωθυπουργός.
Κι αυτή η προθυμία είναι που μας υποψιάζει: μπορεί ο χθεσινός υπερήφανος υπερασπιστής των απλών και φτωχών πολιτών, ο «στρατηγός του αντιμνημονιακού αγώνα» σήμερα να υπογράφει ό,τι βαρύτερο έχουν προωθήσει οι ξένοι δανειστές; Μπορεί με το εφεύρημα πως «τουλάχιστον εγώ προσπάθησα» να λέει ΝΑΙ σε όλα; Και τελικά μήπως αυτή η στάση του κρύβει κάτι άλλο για το μέλλον; Μια κρυφή ενδεχομένως ατζέντα απέναντι σε ένα εκλογικό σώμα που θα έχει κουραστεί από τους συνεχόμενους φόρους; Η ιστορία θα δείξει. Όμως ας μην ξεχνά ο πρωθυπουργός αυτό που με μεγάλη σοφία λέει ο λαός. Πως δηλαδή «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».