Μας είχε προετοιμάσει η μικρή – έστω – συμμετοχή του Αλέξη Τσίπρα στην πορεία για το Πολυτεχνείο. Το φωνάζουν οι κατά καιρούς δηλώσεις στο όριο του αριστερισμού της ομάδας των 53 ή των υπόλοιπων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.
Φάνηκε περίτρανα στην πρόσφατη αναθεώρηση του Συντάγματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να «μεγαλώσει».
Κινείται σε μια γραμμή πολιτικού παλιμπαιδισμού, σε μια σφαίρα που περισσότερο θυμίζει το 4% παρά ένα κόμμα του 31%.
Σαν πεισματάρικο παιδί, αντί να προχωρήσει μπροστά, αντί να συνειδητοποιήσει τις ανάγκες των καιρών, εμμονικά επιλέγει μια στείρα και παρωχημένη αντιπαράθεση.
Αυτό έκανε (και πολιτικά απομονώθηκε από όλα τα κόμματα) με την ψήφο των απόδημων Ελλήνων. Αυτό έγινε με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Αυτό κατέδειξε και μια σειρά προτάσεων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που θύμιζε το μότο «θα σας ταράξουμε στα δημοψηφίσματα».
Μια πολιτική βγαλμένη από τη ναφθαλίνη η οποία καταδεικνύει ως «ρατσιστές» ή «ακροδεξιούς» όλους όσους απλά διαφωνούν με τις ακραίες δικαιωματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της σκουριασμένης σε αντιλήψεις εγχώριας αριστεράς. Που αρνείται να δει με νέο μάτι το μεταναστευτικό. Είναι οι ίδιοι που έστελναν λανθασμένα πολιτικά μηνύματα με την Τασία Χριστοδουλοπούλου στην άλλη πλευρά του Αιγαίου το 2015.
Όλα τα παραπάνω απομακρύνουν όμως τον Αλέξη Τσίπρα από αυτό που – δήθεν – θέλει να δημιουργήσει. Μια μεγάλη παράταξη με προοδευτικό πρόσημο. Πρόοδος δεν είναι να αρνείσαι την ψήφο σε χιλιάδες Έλληνες που η μοίρα και η κρίση το έφερε να μην μπορούν να ψηφίσουν στη χώρα τους. Πρόοδος δεν είναι να μην ψηφίζεις τίποτα και να θέλεις η συμπολίτευση να έλθει στις θέσεις σου και μάλιστα μόλις 5 μήνες μετά από τις εθνικές εκλογές που σε οδήγησαν σε καθαρή ήττα.
Πρόοδος δεν είναι να στηρίζει μέρος του κόμματος σου αυτά που κακώς συμβαίνουν στα Εξάρχεια ή να αναφέρονται οι πέτρες που βρέθηκαν σε γιάφκα της περιοχής ως «υλικό για ανακαίνιση» από τη βουλευτή κυρία Πέρκα. Μπροστά δεν σε πηγαίνουν αντικοινοβουλευτικές ενέργειες όπως αυτές των Παύλου Πολάκη και Δημήτρη Τζανακόπουλου στην προανακριτική επιτροπή. Ούτε η καταγγελιομανία.
Πρόοδος είναι η ανακούφιση των πολιτών από αμιγώς λαϊκές πολιτικές όπως αυτές που εφαρμόζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του. Οι Έλληνες θέλουν επιτέλους ηρεμία και δημιουργία. Φοροελαφρύνσεις και ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα που θα ενέχει στοιχεία δικαιοσύνης. Οι Έλληνες χρειάζονται αναθέρμανση της οικονομίας με πρόγραμμα και έχουν κάθε λόγο να χαμογελούν καθώς αυτό εξασφαλίζει η οικονομική πολιτική που ασκείται.
Η χώρα χρειάζεται καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας κι όχι τις μίνι jobs της κυρίας Αχτσιόγλου. Η Ελλάδα χρειάζεται – κι έχει πλέον – ένα συνεκτικό σχέδιο προόδου και ευημερίας. Μακριά από μια διαλυτική λογική που μας έφερε πίσω.
Σε αυτή την πορεία ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει μόνος. Απομονωμένος στα αδιέξοδα του. Ο Αλέξης Τσίπρας όσο κι αν διαμηνύει πως θέλει μια παράταξη ευρύχωρη που θα εκτείνεται από την αριστερά έως τη σοσιαλδημοκρατία, δείχνει πως ψυχολογικά δεν μπορεί να αντέξει το φορτίο και πως παραμένει κλεισμένος στις εφηβικές του ιδεοληψίες.
· Βουλευτή με τη ΝΔ στη Β’ Πειραιά