Είναι ο πολιτικός που δια προσωπικών του αποφάσεων έδωσε τα κλειδιά της οικονομίας στον Γιάνη Βαρουφάκη και του Κοινοβουλίου στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα.

Είναι ο πρωθυπουργός που μόνος του παραδέχτηκε πως το να μην λάβει η Ελλάδα χρήματα στη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου ήταν «λάθος» με αποτέλεσμα η χώρα να στραγγίσει.

Δικό του σφάλμα το δημοψήφισμα και δική του η υποτίμηση του κινδύνου ότι η ΕΚΤ θα διέκοπτε την αύξηση παροχής ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες λόγω της επιλογής του αυτής.

Ακόμα χειρότερα, με το δημοψήφισμα ξύπνησε το κοιμώμενο τέρας του εγχώριου διχασμού, ενώ το 61% του ΟΧΙ που πήρε τελικά δεν το χρησιμοποίησε διαπραγματευτικά πουθενά, καθώς αποδείχθηκε αδειανό πουκάμισο.

Να το πάω και πιο αριστερά; Το ότι «πούλησε» με τέτοια ευκολία τα 3,5 εκατομμύρια Ελλήνων που ψήφισαν ΟΧΙ λέγοντας τελικά ΝΑΙ σε όλα, δεν αποτελεί παράσημο για τον κ. Τσίπρα κι ας ήταν τελικά μια επιλογή προς την κατεύθυνση σωτηρίας της χώρας.

Θέλετε να πάμε και πιο πίσω;

Όλοι φώναζαν πως οι πρόωρες εκλογές του Ιανουαρίου θα ήταν καταστροφικές για την οικονομία. Εμμονικά ο κ. Τσίπρας επέμεινε να πάει τον τόπο σε αυτή την περιπέτεια που στοιχίζει το πέρασμα σε ύφεση 4% (στην καλύτερη των περιπτώσεων) από ανάπτυξη που περιμέναμε φέτος, άνοδο περί τις 5 μονάδες στην ανεργία (σ.σ. αυτό θα το δούμε μέχρι το τέλος της χρονιάς) και φυσικά νέο φόρο – αίματος σε λουκέτα στην αγορά.

Αν τα παραπάνω λοιπόν δεν αποτελούν παγκόσμιο ρεκόρ πολιτικής αποτυχίας, τότε τι αποτελεί ρεκόρ; Και πραγματικά δεν θυμάμαι να έχω δει ξανά τόσο τραγικό απολογισμό καταστροφής σε 6 μόλις μήνες θητείας ενός πρωθυπουργού παγκοσμίως, με εξαιρέσεις κάτι καθεστώτα της Αφρικής που συνήθως οι ηγέτες τους καταλήγουν σε ειδικά δικαστήρια τύπου Χάγης.

Κι αντί ο ελληνικός λαός με ορθολογισμό να στοχαστεί επάνω σε αυτά, αντί να δει τι φταίει, μαθαίνουμε από όλες τις δημοσκοπήσεις ότι επικροτεί τον κ. Τσίπρα, ότι τον θεωρεί το «δυνατό» χαρτί του πολιτικού συστήματος και πως ακόμα κι αν το κόμμα του διασπαστεί, και πάλι ο ίδιος φλερτάρει όχι απλά με νέα εκλογική νίκη, αλλά ακόμα και με αυτοδυναμία.

Η μια εκδοχή λοιπόν είναι ο λαός να έχει τρελαθεί. Επειδή όμως αυτή η εξήγηση εμπίπτει περισσότερο στον Λακάν, ας κινηθούμε διαφορετικά. Ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθεί και χαίρει εμπιστοσύνης καθώς ως πολιτική προσωπικότητα πατάει στο εθνικό φαντασιακό. Εκφράζει πολύ περισσότερα ακόμα κι από αυτά που πραγματικά είναι.

Για τη νοικοκυρά, ο πρωθυπουργός είναι το ιδανικό παλικάρι για να γίνει γαμπρός της. Για τη γιαγιά, ένας «άξιος νέος» που αξίζει να έχει την ευκαιρία του στη ζωή. Για τη νεαρή κοπέλα, ένας γοητευτικός πολιτικός, ένας good looking λεβέντης με καθαρό βλέμμα. Για τον απλό Έλληνα, πρόκειται για έναν πολιτικό που προέρχεται από τη βάση και που μη ανήκοντας σε μια βαριά πολιτική οικογένεια, δίχως να είναι πριγκιπόπουλο, δίνει τη δική του μάχη. Είναι το ελληνικό success story ενός απλού, λαϊκού παιδιού που τελικά «τα κατάφερε». Είναι το συμπαθητικό παιδί της διπλανής πόρτας που προσπαθεί για το καλό της πατρίδας του. Τι κι αν ημέρα με την ημέρα μας καταστρέφει; Τι κι αν η χώρα επί των ημερών του βουλιάζει; Τι κι αν τα λάθη του μας καταποντίζουν; Ο Αλέξης είναι ο «δικός μας» Αλέξης.

Πολύ δε περισσότερο όταν απέναντι του δεν έχει άλλη εναλλακτική. Όταν στην αντιπολίτευση διαγκωνίζονται γόνοι, βαρόνοι, γαλαζοαίματοι διψασμένοι για ρεβάνς και δικαίωση. Όταν το παιδί από το Πολυκλαδικό, Δημόσιο λύκειο των Αμπελοκήπων έχει να αντιμετωπίσει τα «βούτυρα» του Κολεγίου είναι σαν το γνωστό «καλώς τα 3 – 0» του Αλέφαντου.

Όσο η ΝΔ θα χάνει την επαφή με την κοινωνία, όσο θα παραμένει ένα κλειστό club αστών, όσο σε αυτό το λαϊκό -τύποις – κόμμα δεν θα μπορεί να κερδίσει την ηγεσία ακόμα κι ένα απλό παιδί ενός Πολυκλαδικού Λυκείου, τόσο θα τρώει τη σκόνη μιας κακής ηγεσίας, ενός καταστροφικού πρωθυπουργού, όπως ο Αλέξης Τσίπρας. Γιατί κανένας δεν μπορεί να μιλήσει καλύτερα για τον λαό από τον ίδιο τον λαό. Ακόμα κι αν αυτός ο λαός έχει αποφασίσει μετά από 30 χρόνια διαρκούς «λαϊκισμού» την αυτοκτονία του. Και το χαρακίρι στην τελική, προσωπική υπόθεση είναι…