Ο Βρετανός ποδοσφαιριστής Γκάρι Λίνεκερ, συνεχίζοντας τη μακρά βρετανική παράδοση στα αποφθέγματα είχε πει το γνωστό «το ποδόσφαιρο είναι ένα απλό άθλημα.
22 παίκτες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί».
Δεν θέλω να μεταφέρω κλίμα ηττοπάθειας τώρα που η πατρίδα μας διαπραγματεύεται σκληρά. Μακάρι όλα να πάνε κατ’ ευχή. Για το καλό όλων μας κι όχι μόνο για την μακροημέρευση Τσίπρα.
Όμως δεν μπορώ παρά ημέρες που είναι να θυμηθώ το περίφημο ματς – ρεβάνς για όλα τα δεινά που οι Γερμανοί κοινωνικά μας επεφύλαξαν (κι εξακολουθούν να μας επιφυλάσσουν). Ήταν καλοκαίρι του 2012 όταν όλη η Ευρώπη περίμενε το ντέρμπι βορρά – νότου για την πρόκριση στους 8 μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας.
Στην προ αγώνα περίοδο, η χώρα είχε καταληφθεί από ντελίριο. Όλοι ζητούσαν νίκη σαν απάντηση ανωτερότητας απέναντι στη μισητή αντίπαλο. (σ.σ. Κάτι ανάλογο συνέβη και στον εφετινό τελικό μεταξύ Αργεντινής – Γερμανίας με σύσσωμο το… έθνος να στηρίζει την ομάδα του Μέσι). «Μας καταπιέζετε εσείς, θα σας νικήσουμε εμείς» λέγαμε.
Όταν το παιχνίδι ξεκίνησε, δεχτήκαμε γκολ. Κάπου εκεί αρχίσαμε να ψιλιαζόμαστε τη ροή των πραγμάτων. Η ισοφάριση μας έδωσε και πάλι φτερά. «Πάρτε τα Γερμαναράδες» φώναζε ο κόσμος. Τελικά μπροστά στην υπέρτερη δύναμη αναγκαστήκαμε να υποκλιθούμε. Χάσαμε 4-2.
Κάτι τέτοιο θυμίζει και η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης μας τώρα. Ναι. Όλοι οι Έλληνες ήθελαν να δοθεί επιτέλους αυτός ο αγώνας. Αρκετά – είπε ο λαός – με τις κυβερνήσεις που χάνουν τα ματς από τα αποδυτήρια. Ήλθε η ώρα η «φανέλα» να ιδρώσει. Κι αυτό κατ’ εμέ είναι συγκινητικό ως Έλληνα. Όμως κακά τα ψέματα: με τον Καραγκούνη και τον Σαλπιγγίδη θα παίξεις τίμια, θα αγωνιστείς, όμως δύσκολα θα βάλεις γκολ στον Νόιερ ή θα αναχαιτίσεις τον Μίλερ.
Ο Αλέξης Τσίπρας δίνει μετά από καιρό μια μάχη αξιοπρέπειας για τη χώρα. Μια μάχη που ίσως μετά από χρόνια θα τον δικαιώσει όταν οι χώρες που σήμερα του αρνούνται τα αυτονόητα (Γαλλία – Ιταλία) συρθούν κι αυτές σε σκληρά μέτρα ή θα δουν κυβερνήσεις της άκρας Δεξιάς στην ηγεσία τους.
Προς το παρόν όμως η Ελλάδα θα αναγκαστεί σε έναν συμβιβασμό. Ίσως να κερδίσουμε μερικά πράγματα όπως η μείωση των υψηλών στόχων για πρωτογενή πλεονάσματα. Μια άλλη νίκη που θα δοθεί στον κ. Τσίπρα ενδεχόμενα να είναι η κατανόηση στην ανάγκη να τελειώσει η Τρόικα και να φύγει το ΔΝΤ. Όμως αυτά είναι τα 2 γκολ που εμείς θα βάλουμε.
Στην πορεία θέλουμε, δεν θέλουμε έρχεται η «τεσσάρα». Κι αυτή θα είναι νέα μέτρα. Μέτρα που θα τα ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ (δεν γνωρίζουμε αν θα είναι όλος), το ΠΑΣΟΚ καθώς ήδη ο κ. Βενιζέλος με συνεντεύξεις του στήνει γέφυρες και το Ποτάμι. Για τους ΑΝΕΛ κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Το βέβαιο πάντως είναι πως αυτή η Βουλή θα πρέπει να δώσει λύσεις. Γιατί νέες κάλπες θα σημάνουν δημοψήφισμα για έξοδο από το Ευρώ ή όχι και όχι πάντως για την εκλογή μιας κυβέρνησης ομαλότητας.