Η σκέψη μου μαζί τους. Μαζί με τους ανθρώπους που συνδιαδηλώναμε πέρυσι το καλοκαίρι υπέρ του «Μένουμε Ευρώπη».
Υπέρ του ΝΑΙ. Μαζί με τους ανθρώπους που για την ακρίβεια πετύχαμε τη νίκη του ΝΑΙ έναντι ενός ασυνάρτητου ΟΧΙ. Γιατί πέρυσι νικήσαμε αφού υποχρεώσαμε τις δυνάμεις του λαϊκισμού να υποχωρήσουν και να αλλάξουν τη γνώμη τους μέσα σε 48 ώρες κι ας καμώνονταν πως νίκησαν.
Όμως θα διαφωνήσω ως προς το σύνθημα. Σε μια ημέρα συσπείρωσης επιλέγω να γίνω δυσάρεστος κι όχι αρεστός. Χρήσιμος (ελπίζω) όχι όμως και απόλυτα αλληλέγγυος. Λάθος λοιπόν το μήνυμα «παραιτηθείτε». Γιατί ένα τέτοιο μήνυμα είναι βασισμένο στη δύναμη που όλοι εμείς πολεμούμε. Είναι «άγαρμπο» και λαϊκιστικό. Είναι εκτός της κουλτούρας μας κι επιλέγει το δρόμο της βιασύνης κι όχι της στρατηγικής. Μιας βιασύνης όμως που ενδέχεται να αποβεί μοιραία και καταστροφική αν ο τόπος πάει σε νέες εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ δίχως να εφαρμόσει τα όσα ψήφισε ηττηθεί μεν, διατηρηθεί όμως σε τροχιά κυβερνητική. Και ακόμα μεγαλύτερο λάθος εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αύριο επιστρέψει ως δύναμη εξόδου της χώρας από το Ευρώ, ως δύναμη του λαϊκισμού καθώς μια αστική κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ θα είναι εκείνη που θα εφαρμόσει τα όσα δυσάρεστα κι αντιλαϊκά ο κ. Τσίπρας και η παρέα του υπέγραψαν.
Ας μη γελιόμαστε εξάλλου. Ας μη λέμε ψέματα. Τα μέτρα που ψηφίστηκαν θα εφαρμοστούν θέλουμε δε θέλουμε. Κι αυτό επειδή είναι μέτρα αποτέλεσμα της τυχοδιωκτικής περυσινής πολιτικής των διαπραγματεύσεων της «αξιοπρέπειας», του asset Βαρουφάκη και του καταστροφικού δημοψηφίσματος.
Όλοι όσοι πιστεύουμε σε μια αστική δημοκρατία, σε ένα κοινοβουλευτικό παιχνίδι ίσων όρων με τον πολιτικό αντίπαλο, δεν μπορούμε να φωνάζουμε «παραιτηθείτε» σε μια κυβέρνηση με ζωή 9 μηνών και νωπή λαϊκή νομιμοποίηση. Συμφωνώ πως ο λαός έκανε ένα σημαντικό λάθος στις 25 Σεπτέμβρη επιδοκιμάζοντας όσους του έλεγαν ψέματα. Όσους έταζαν χωρίς μέτρο. Όμως ο λαός οφείλει να ζήσει με αυτό μέχρι να αντιληφθεί πλήρως κι όχι μερικώς το λάθος του. Το «παραιτηθείτε» εξάλλου δεν έχει ακόμα διαμορφώσει τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που θα το μετατρέψουν σε λαϊκή απαίτηση, σε ένα μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα. Και δεν τις έχει διαμορφώσει γιατί ο φορέας υποδοχής αυτής της αγανάκτησης, η Νέα Δημοκρατία δεν έχει ακόμα περάσει στη φάση ενηλικιώσης της και στην κατάλληλη ωρίμανση. Γιατί οι δημοσκοπήσεις δείχνουν σαφή φθορά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όχι όμως και την πλήρη εξαφάνιση τους. Να το πω πιο ωμά: το θηρίο ακόμα βρυχάται.
Όσο κι αν κατανοώ την ανάγκη πολλών ανθρώπων να φωνάξουν, να διαμαρτυρηθούν, θα μείνω πιστός στην κοσμοθεώρηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή που όταν ο λαός που τον αγαπούσε του φώναζε να κάνει παροχές εκείνος από το μπαλκόνι αρνούνταν. Ή τουλάχιστον θα ήμουν πιο υπέρ μιας δυναμικής αντίδρασης με ένα 100% πολιτικό σύνθημα όπως «όχι άλλα ψέματα».
Όπως και να έχει, το μυαλό και η καρδιά είναι στο Σύνταγμα. Όμως η χώρα δεν θα αλλάξει μόνο εάν φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ. Μόλις αποχωρήσει ο αριστερολαϊκιστικός αυτός κυβερνητικός συνασπισμός. Η χώρα θα αλλάξει όταν πρώτοι εμείς που θιγόμαστε αποφασίσουμε πως ο κοινοβουλευτισμός έχει όρους και δεν τον ξεχειλώνουμε κατά όπως μας αρέσει. Πως οι κυβερνήσεις θα πρέπει να εκλέγονται για τέσσερα χρόνια. Αν κάτι εξάλλου πληρώνει τώρα η χώρα είναι η αντίστοιχός λαϊκισμός του κ. Τσίπρα που πίεσε και πέτυχε να ρίξει με τα ίδια συνθήματα του «παραιτηθείτε» την κυβέρνηση Σαμαρά. Η χώρα θα ήταν πολύ διαφορετική αν οι Έλληνες δεν είχαν υποκύψει σε αυτές τις Σειρήνες το 2015. Πολύ διαφορετική και πολύ πιο ισχυρή.