Θανατο-ναυτίλοι, είναι εκείνοι που για λίγα λεπτά θεωρήθηκαν κλινικά νεκροί. Που περιπλανήθηκαν στον άλλο κόσμο κι από θαύμα επέστρεψαν στη ζωή. Αυτό είναι και η Ελλάδα. Πάνω που μας άφηνε χρόνους, έκανε come back, έστω και με τίμημα βαρύ.
Όλοι όμως όσοι είχαν αυτή την μεταθανάτια εμπειρία, αναφέρονται μετά σε ένα και μοναδικό πράγμα: στο ότι είδαν τη ζωή με άλλο πρίσμα. Πως επέστρεψαν μεν, όμως θέλησαν να στραφούν σε άλλα μονοπάτια. Πως «άλλαξαν».
Αυτό πρέπει να συμβεί και στη χώρα. Να αλλάξει. Να κάνει αυτό που λέει το τραγούδι: «σου στέλνω χαιρετίσματα με δυο γλυκά πουλιά, λιγότερα συνθήματα και πιο πολύ δουλειά».
Ο μεν Αλέξης Τσίπρας οφείλει να περάσει άμεσα σε μια φάση ωριμότητας, να κυβερνήσει, να ξεφύγει από τη ριζοσπαστική – λαϊκιστική ρητορική και να κάνει συνθέσεις. Το κόμμα που θα του απομείνει μετά την προφανή διάσπαση, οφείλει να μεταλλαχθεί σε έναν κεντροαριστερό ρεαλιστικότερο σχηματισμό που θα παίξει ενεργό ρόλο στη δημιουργία του νέου δικομματισμού. Ένας ΣΥΡΙΖΑ με κοινωνικό πρόσημο αλλά όχι με ιδεοληψίες και απειλές, έχει ρόλο και λόγο σε μια Ελλάδα που αλλάζει.
Η αντιπολίτευση οφείλει να στηρίξει τις κυβερνητικές επιλογές που απορρέουν από τη συμφωνία, να πιέσει για μεταρρυθμίσεις, να στηλιτεύσει αργοπορίες, να συνθέσει και να κινηθεί συναινετικά και προτρεπτικά. Επίσης – για το καλό της – πρέπει να ανανεωθεί και να φρεσκαριστεί σε πρόσωπα και ιδέες.
Όμως μηνύματα υπάρχουν και προς άλλες κατευθύνσεις. Τα κοινωνικά μέτωπα, οι πληγές του διχασμού πρέπει να κλείσουν. Η αποριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας είναι προτεραιότητα με μέτρα ανακούφισης των πολιτών, με στοχευμένες αναπτυξιακές ενέργειες μέσω του πακέτου Γιούνκερ, με στροφή στην επιχειρηματικότητα αλλά και με χαμήλωμα των εντάσεων από τα ΜΜΕ.
Γιατί κακά τα ψέματα: η υπερπροβολή του κάθε ψεκασμένου, του κάθε ακραίου, του κάθε φρενοβλαβούς που έτυχε να βρεθεί σε θέση βουλευτή ή κι ακόμα υψηλότερα, δηλητηρίασε την κοινή γνώμη. Την οδήγησε αναίτια, σχεδόν τυφλά, στα άκρα και στα όρια του διχασμού. Σε μια ζώνη του Λυκόφωτος. Τα πολιτικά «φρικιά» λοιπόν ήλθε η ώρα να απομονωθούν. Η πολιτική …Adams family δεν είναι χρήσιμη πλέον για κανένα όσο κι αν δίνει τηλεθεάσεις ή ιντερνετικά κλικς. Εξάλλου τα «νούμερα», … «νούμερα» φέρνουν και τίποτε άλλο.
Όσο ο Έλληνας εθίζεται στην ασχήμια, στο πολιτικό άρπα κόλλα, στην ψευτολεβεντιά και σε συνθήματα που καλούν σε επαναστάσεις α λα 1821, σε κόκκινους Οκτώβρηδες και άλλα χαριτωμένα, τόσο το πρόβλημα θα μεγαλώνει. Η Ελλάδα μπορεί ενωμένη να τα καταφέρει αν εργαστεί, αν συνθέσει, αν ξεφύγει από τον κακό της εαυτό. Αν τα παραπάνω δεν γίνουν και μάλιστα σύντομα, τότε ο Θανατο-ναυτίλος θα είναι άλλος. Ο διχασμός και το GREXIT που ανά πάσα στιγμή μπορούν να ξυπνήσουν και να μας χτυπήσουν την πόρτα.