Στα δημοκρατικά πολιτεύματα είναι γενικά παραδεκτό ότι ο λαός αποτελεί πηγή κάθε εξουσίας και κάθε συνταγματικός χάρτης θεμελιώνεται σ’ αυτή την αρχή.
Πολύ γνωστές θεωρίες, γι’ αυτό άλλωστε η λέξη «λαός» έγινε η πολυαγαπημένη λέξη κάθε πολιτικού. Ακόμη και χωριστά ο κάθε πολίτης μιας χώρας ικανοποιείται στο άκουσμά της. Είμαι μέρος του λαού, άρα κυβερνάω και εγώ!
Τι ακριβώς όμως είναι ο λαός; Τι λένε τα λεξικά και οι εγκυκλοπαίδειες για τη λέξη αυτή; Ας διαβάσουμε μερικούς ορισμούς από το Λεξικό της Πρωΐας και την εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα:
Α) Με ευρύτερη έννοια σύνολο ατόμων που αποτελούν μια κοινότητα, ένα φύλο, μια φυλή ή ένα έθνος λόγω κοινής καταγωγής, ιστορίας, πολιτιστικών παραδόσεων, συχνά και κοινής θρησκείας ή γλώσσας.
Β) Τα λαϊκά στρώματα, σε αντιδιαστολή προς τα ανώτερα προς τον πλούτο, την κοινωνική αναγνώριση και την πολιτική δύναμη, σε λαϊκές μάζες.
Γ) Οι πολίτες ενός κράτους που έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν.
Δ) «Το σύνολο των κατοίκων χώρας τινός» και άλλοι ειδικότεροι ορισμοί.
Ο κάθε άνθρωπος στη δημόσια ζωή ενεργεί ανάλογα με τον ορισμό που θα διαλέξει. Τα κόμματα και οι πολιτικοί της περίφημης Μεταπολίτευσης ή της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας είναι φανερό ότι από τους παραπάνω ορισμούς διάλεξαν τον δεύτερο και τον τρίτο – με μια λέξη όποιον τους συνέφερε για να πετύχουν τον σκοπό του δικού τους καταστατικού χάρτη. Οι λαϊκές μάζες έχουν περισσότερες ψήφους, άρα οι άλλοι δεν είναι λαός! Οι μικροί στην ηλικία δεν είναι λαός γιατί δεν ψηφίζουν. Οταν θα είναι, βλέπουμε! Και βέβαια, δεν είναι λαός ούτε οι μελλοντικές γενιές γιατί τότε που θα έχουν δικαιώματα ψήφου δεν θα είμαστε εμείς υποψήφιοι!
Αυτές είναι οι αρχές της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Μια χώρα που μέχρι τώρα κυβερνήθηκε ουσιαστικά από ένα κόμμα σαν τις «λαϊκές» δικτατορίες του παρελθόντος. Ενα κόμμα με τρεις διαφορετικές μορφές. Το γνήσιο πρωτότυπο της σπατάλης και της διαφθοράς. Πρωταθλητισμός μόνο στη ρητορική και την αερολογία. Το κακέκτυπο ψευτοδεξιόστροφο ενοχικό και φοβικό φωτοαντίγραφο με ανταγωνιστικές προσπάθειες στο ίδιο πεδίο: κερδίζουμε τις εκλογές με μοναδικό όπλο τις μεγαλύτερες σπατάλες. Και το τρίτο, το νεότερο, κλωνοποίηση του πρώτου, ψευτοαριστερόστροφο για να ολοκληρώσει την καταστροφή και να κερδίσει τη δόξα με ηροστράτειο σύμπλεγμα.
Κανείς δεν σκέφτηκε μακροπρόθεσμα, κανείς δεν φρόντισε τις επόμενες γενιές. Η ηθική αξία της αλληλεγγύης των γενεών καταργήθηκε από τον δημόσιο βίο. Εμεινε μόνο σαν συνήθεια στις περισσότερες (ευτυχώς) ελληνικές οικογένειες. «Αμμες δε γ’ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες» (εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροι) είναι το όνειρο κάθε φυσιολογικού γονέα. Αν ήξεραν και συνειδητοποιούσαν π.χ. οι δημόσιοι υπάλληλοι τις γνωστές δεκαετίες που χτίστηκαν τα θεμέλια της καταστροφής ότι οι διεκδικήσεις και οι διορισμοί τους που γίνονται με δανεικά εγκυμονούν τον κίνδυνο να αυξηθεί κατακόρυφα η ανεργία στα παιδιά τους, μάλλον δεν θα ήταν τόσο ένθερμοι υποστηρικτές των συνδικαλιστών τους, ούτε θα πίεζαν τόσο τους αστέρες της πολιτικής.
Αν ήξεραν, θέλουμε να πιστεύουμε όλοι οι νοήμονες πολίτες, ότι οι περισσότερες χαριστικές παροχές των λαϊκιστών υποθηκεύουν το μέλλον για τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, θα είχαν συγκρατήσει το φαινόμενο του καταναλωτισμού και της απληστίας.
Ετσι, οι σπάταλοι και οι καταχραστές της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατικής Δικτατορίας με περισσή γενναιοδωρία ξόδεψαν τα πάντα στη μεταξύ τους άμιλλα, θυσιάζοντας τις επόμενες γενιές που τότε δεν ήταν «λαός». Δεν σκέφτηκαν ούτε για μια στιγμή ότι όπως ο καλός οικογενειάρχης έχει, πλην των άλλων, τις αρετές της εργατικότητας και της αποταμίευσης για τους διαδόχους του, έτσι και ένα σοβαρό κράτος φροντίζει να έχει πλεόνασμα γιατί σκέφτεται τους πολίτες του μέλλοντος, φροντίζει για τη χώρα!
Και με αφορμή την εθνική μας εορτή, ας αναλογιστούμε: για ποιους επαναστάτησαν οι αγωνιστές του ’21; Για τον εαυτό τους ή για την πατρίδα τους που γενικότερα συμπεριλαμβάνει τις επόμενες γενιές; Ευτυχώς που δεν υπήρχαν τότε ρήτορες πολιτικοί να απευθύνονται στον «λαό».
Διαβάστε και λίγο Ιστορία, κ.κ. πολιτικοί. Η λέξη «λαός» είναι ευρύτερη, συμπεριλαμβάνει το έθνος, άρα και τις γενιές του μέλλοντος – αν και δεν έχουν ακόμα ψήφο. Λαός είμαστε όλοι μας και οι νέοι και οι επόμενες γενιές. Προπαντός οι επόμενες! Εργαστείτε και λίγο σαν φυσιολογικοί γονείς και πρόγονοι!