Το έλλειμμα της λογικής είναι το πιο επικίνδυνο έλλειμμα που αντιμετωπίζει η χώρα. Αυτό δημιουργεί και τα υπόλοιπα ελλείμματα αλλά και όλα τα άλλα προβλήματα που μας έχουν στείλει σήμερα στον πάτο. Και δυστυχώς έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις με αυτή την κυβέρνηση.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα. Τι πρέπει να γίνει για να ορθοποδήσει η οικονομία; Να μειωθούν τα ελλείμματα και οι αιτίες που τα προκαλούν. Πώς γίνεται αυτό; Με τη μείωση των δαπανών και την αύξηση των εσόδων. Μέχρι σήμερα το μόνο που κάνουν οι κυβερνήσεις είναι να αυξάνουν τους φόρους. Και όταν κόβουν μισθούς και συντάξεις, κόβουν οριζόντια φέρνοντας τα πιο αδύναμα στρώματα σε απελπιστική κατάσταση. Αυτό δεν έχει καμία λογική. Λογικό θα ήταν να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις και να κλείσει τους άχρηστους οργανισμούς του Δημοσίου. Λογικό θα ήταν να απελευθερώσει τις αγορές για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα και να γίνουν επενδύσεις, ελληνικές και ξένες. Ούτε αυτό κάνει. Λογικό θα ήταν, αφού δεν θέλει η κυβέρνηση να μειώσει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, να αυξήσει την παραγωγικότητά τους και να βελτιώσει τις προσφερόμενες υπηρεσίες. Οχι μόνο δεν το κάνει, αλλά κάνει το αντίθετο. Αποκλείει την αξιοκρατία και κομματικοποιεί ακόμη περισσότερο το κράτος, όταν μάλιστα η αποκομματικοποίησή του είναι βασικός όρος του τελευταίου μνημονίου. Η περίπτωση Καρανίκα είναι ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα ενός ανθρώπου χωρίς προσόντα, χωρίς πείρα, που προσελήφθη ως σύμβουλος του πρωθυπουργού.
Δεν υπάρχει καμία λογική σε αυτή την πρόσληψη, όπως και σε πολλές άλλες που έχει κάνει αυτή η κυβέρνηση.
Τώρα υποτίθεται ότι διαπραγματεύεται ξανά με τους δανειστές. Παράλογο. Γιατί; Διότι δεν μπορείς να διαπραγματευτείς μια συμφωνία που έχεις ήδη υπογράψει από το καλοκαίρι. Η διαπραγμάτευση γίνεται πριν από την υπογραφή της συμφωνίας, όχι μετά.
Οπως δεν έχει λογική η διαρκής αύξηση των φόρων αντί της μείωσης των δαπανών και αντί της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων. Οι πολίτες δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν τους φόρους τους. Οι επιχειρήσεις κλείνουν και όσες δεν κλείνουν δεν βγάζουν κέρδη, οπότε δεν πληρώνουν φόρους. Κι όμως, η κυβέρνηση ως μοναδικό εργαλείο οικονομικής πολιτικής χρησιμοποιεί την αύξηση των φόρων.
Ας δούμε το Προσφυγικό.
Η κυβέρνηση το αντιμετωπίζει με όρους «ανθρωπιάς». Το Προσφυγικό είναι σύνθετο πρόβλημα, αλλά η λύση του δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά λογική.
Καταρχάς η κυβέρνηση δεν ξεχωρίζει πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες. Οι πρόσφυγες είναι Σύροι, οι οικονομικοί μετανάστες είναι από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, την Αφρική, από οπουδήποτε. Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να υποδεχθεί και να δώσει χαρτιά στους πρόσφυγες ώστε να μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα στην Ευρώπη, αλλά δεν είναι υποχρεωμένη να δεχτεί απεριόριστο αριθμό οικονομικών μεταναστών και να τους δώσει χαρτιά για να κυκλοφορούν ελεύθερα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ομως, αυτό κάνουμε.
Μέσα στη βάρκα είναι κάποιοι πρόσφυγες και κάποιοι μετανάστες. Φυσικά και δεν βυθίζεις τη βάρκα -όπως πολλοί ακραίοι θεωρούν ότι πρέπει να κάνουμε-, φυσικά και τους μαζεύεις όλους από τη θάλασσα και τους πας π.χ. στη Μυτιλήνη. Εκεί όμως πρέπει να κάνεις το ξεκαθάρισμα ποιος είναι πρόσφυγας, οπότε παίρνει χαρτιά και έρχεται στην Αθήνα ή πάει στην Ευρώπη, και ποιος είναι μετανάστης, οπότε τον στέλνεις πίσω. Οταν εμείς δίνουμε χαρτιά στους Πακιστανούς και τους Αφρικανούς που δηλώνουν «Syriano», ενώ είναι φως φανάρι ότι δεν είναι Σύροι, τότε έχουμε πρόβλημα. Και εμείς και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Εχουμε λοιπόν κι εδώ μια παράλογη συμπεριφορά την οποία ονομάζουμε «ανθρωπισμό». Νιώθουμε ότι είμαστε «καλοί άνθρωποι» και ότι όλοι οι άλλοι είναι «κακοί». Δεν είμαστε όμως καλοί άνθρωποι. Αν ήμασταν, θα είχαμε οργανωμένα κέντρα υποδοχής των προσφύγων με γιατρούς, με αστυνόμευση, με εξασφαλισμένη τη σίτιση, τη θέρμανση και τις συνθήκες υγιεινής. Δεν κάνουμε ούτε αυτό. Τους αδειάζουμε στον Πειραιά και αυτοί, μην έχοντας πού να πάνε και πώς να ζήσουν, κοιμούνται στους δρόμους και τρέφονται με ό,τι τους δίνουν οι εθελοντές. Αυτός ο παραλογισμός οδηγεί στα προβλήματα που έχουμε σήμερα, η κυβέρνηση προτιμά όμως να ονομάζει την απάνθρωπη πολιτική της «ανθρώπινη» και να κατηγορεί όλους τους άλλους για ανάλγητους και απάνθρωπους.
Είναι επίσης εντελώς παράλογο όταν έχεις όλα αυτά τα προβλήματα, αντί να δεις πώς θα τα αντιμετωπίσεις, να ασχολείσαι αποκλειστικά και μόνο με τις άδειες της τηλεόρασης. Χωρίς να διαφωνώ με τη λογική της αδειοδότησης, αντίθετα μάλιστα, θεωρώ ότι δεν είναι το σημαντικότερο και πιο επείγον πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Το κακό είναι ότι η κυβέρνηση ασχολείται μόνο με αυτό το ζήτημα προκειμένου να φιμώσει τις φωνές που την αντιπολιτεύονται. Αντί δηλαδή να φτιάξει π.χ. έναν σοβαρό αναπτυξιακό νόμο για να γίνουν επενδύσεις, αντί να φροντίσει -αφού δεν θέλει να μειώσει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων- να αυξήσει με κάθε τρόπο την παραγωγικότητα του Δημοσίου, αντί να ευνοήσει την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα αφού το Δημόσιο είναι πτωχευμένο, προσπαθεί να ελέγξει τα κανάλια ελπίζοντας πως θα μείνει για πάντα στην εξουσία. Δεν θα κερδίσει τίποτα με αυτή την τακτική. Αντίθετα, μη λύνοντας τα μεγάλα προβλήματα, θα προκαλέσει τελικά την οργή των πολιτών και θα καταρρεύσει. Από τον παραλογισμό της.