■ Πρώτον, η προστασία της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών.
■ Δεύτερον, ότι ο νόμος προβλέπει άρση του ασύλου αν γίνονται παράνομες πράξεις με προϋπόθεση την κλήση της Αστυνομίας από τους πρυτάνεις, συνεπώς δεν χρειάζεται να καταργηθεί, χρειάζεται απλώς οι πρυτάνεις να καλέσουν την ΕΛ.ΑΣ.
Το πρώτο επιχείρημα περί προστασίας της διακίνησης ιδεών είναι μάλλον ξεπερασμένο λόγω της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας αλλά και του Ιντερνετ. Οι ιδέες διακινούνται ελεύθερα τόσο στους δρόμους όσο και μέσα στη Βουλή. Ακόμη και η Χρυσή Αυγή βρέθηκε μέσα στη Βουλή. Ιδέες που αφορούν σημαντικά ζητήματα, όπως την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, επίσης κυκλοφορούν ελεύθερα μέσα και έξω από τη Βουλή, ακόμη και η επιστροφή στη δραχμή προπαγανδίζεται ελεύθερα. Οπως και ιδέες για κατάληψη του Νομισματοκοπείου, κατάληψη της Τραπέζης της Ελλάδος κ.λπ. επίσης διακινούνται ελεύθερα μέσα και έξω από τη Βουλή. Οπως και πάρα πολλές ιδέες που ανατρέπουν το κατεστημένο όχι μόνο κυκλοφόρησαν ελεύθερα, αλλά έφεραν στην κυβέρνηση τους προπαγανδιστές τους, μέχρι να αποδειχθούν τραγικά λανθασμένες ή ψευδείς και να οδηγηθεί η κυβέρνηση σε «κωλοτούμπες» και οι ψηφοφόροι σε αδιέξοδα. Κανένα θέμα ελεύθερης διακίνησης ιδεών δεν υπάρχει στην Ελλάδα, όλοι έχουν την άποψή τους και τη διακινούν ελεύθερα.
Εδώ, λοιπόν, έρχονται οι υπερασπιστές του ασύλου και ανταπαντούν ότι ναι μεν σήμερα διακινούνται ελεύθερα, αλλά αν έρθει μια χούντα, πού θα βρουν καταφύγιο αν έχει καταργηθεί το άσυλο;
Ακόμη και σε αυτή την απίθανη περίπτωση, υπάρχει το Διαδίκτυο. Οι ιδέες κινούνται κυρίως μέσω αυτού και εκεί είναι που βρίσκουν το κοινό τους και αποκτούν υποστηρικτές. Ούτε στους δρόμους ούτε στα πανεπιστήμια. Ας σκεφτεί κανείς πότε διακινήθηκε στο ελληνικό πανεπιστήμιο μια νέα ιδέα. Δεν θα θυμηθεί καμία περίπτωση από την ύπαρξη του Ιντερνετ και μετά. Ολες διακινούνται μέσω Διαδικτύου.
Συνεπώς το πρώτο επιχείρημα των υποστηρικτών του ασύλου δεν πείθει εύκολα.
Πάμε στο δεύτερο. Οτι επιτρέπεται από τον νόμο η εισβολή της Αστυνομίας σε περίπτωση παράνομων δραστηριοτήτων και πράξεων, αρκεί αυτή να κληθεί από τον πρύτανη του πανεπιστημίου. Είναι αλήθεια. Ομως οι πρυτάνεις δεν καλούν την Αστυνομία, ενώ τα πανεπιστήμια έχουν γίνει άντρο ανομίας, βιοτεχνίες μολότοφ, στα οποία γίνεται διακίνηση ναρκωτικών, καταστροφή των κτιρίων και του εξοπλισμού τους, τραμπουκισμοί και προπηλακισμοί φοιτητών και καθηγητών, λαθρεμπόριο διαφόρων προϊόντων κ.λπ.
Σε αυτή την περίπτωση, αυτό που πρέπει να γίνει είναι τελικά να συλληφθούν οι πρυτάνεις που δεν καλούν την Αστυνομία ενώ γνωρίζουν τι συμβαίνει μέσα στο πανεπιστήμιο το οποίο διοικούν. Η κατηγορία είναι υπόθαλψη εγκληματιών, συνέργεια, ίσως και συμμετοχή σε συνωμοσία (εισαγγελέας δεν είμαι, ίσως υπάρχουν και άλλες κατηγορίες).
Η διατήρηση του ασύλου είναι μια προβληματική υπόθεση επειδή λειτουργεί εις βάρος της κοινωνίας.
Θα μπορούσαμε να αποφύγουμε την κατάργησή του αν τα κόμματα συμφωνούσαν για την προστασία των πανεπιστημίων με άλλους τρόπους. Τα πανεπιστήμια δεν πρέπει να είναι κέντρα παράνομων δραστηριοτήτων. Και εφόσον είναι, πρέπει να βρεθεί μια λύση. Οσα κόμματα δεν θέλουν την κατάργηση του ασύλου, πρέπει να προτείνουν μια άλλη λύση η οποία να λειτουργεί πρακτικά. Αν δεν προτείνουν λύση, θα πρέπει να προτείνουν τη σύλληψη των σημερινών πρυτάνεων, την αντικατάστασή τους με νέους και παράλληλα τη δημιουργία ενός νέου νόμου που να επιβάλλει βαριές τιμωρίες στους πρυτάνεις που δεν καλούν την Αστυνομία όταν διαπιστώνουν πως υπάρχουν παράνομες δραστηριότητες στα πανεπιστήμιά τους. Επίσης ο νέος αυτός νόμος ίσως θα πρέπει να επιτρέπει και στους ίδιους τους φοιτητές να καλούν την Αστυνομία όταν διαπιστώνουν παράνομες δραστηριότητες, όπως θα μπορούσαν να κάνουν και εκτός πανεπιστημίου.
Και αυτό τελικά είναι η κατάργηση του ασύλου. Να μπορεί η Αστυνομία να παρεμβαίνει όταν καλείται από οποιονδήποτε, όπως γίνεται εκτός πανεπιστημίου, ή όταν έχει διαπιστώσει η ίδια ότι υπάρχουν παρανομίες.
Τελικά η διατήρηση του ασύλου είναι θέμα ρομαντισμού για τις παλιότερες γενιές που πράγματι είχαν βρει άσυλο στις σχολές στα χρόνια της χούντας. Είναι θέμα πολιτικής εκμετάλλευσης για κάποια πολιτικά κόμματα που κατακυρίευσαν τα πανεπιστήμια στα χρόνια της Μεταπολίτευσης και προπηλάκιζαν κάθε φοιτητή που άρθρωνε κάτι αντίθετο με την κομματική γραμμή (οι παλιότεροι αναρχοαυτόνομοι και μη ορθόδοξοι αριστεροί ας θυμηθούν το ξύλο που έτρωγαν από τα ΚΝΑΤ, κατά το ΜΑΤ). Είναι και θέμα λειτουργικό για κάποιους που σήμερα παρανομούν, από τους κατασκευαστές μολότοφ και τους οργανωτές των μπαχαλάκηδων μέχρι τους ποινικούς.
Πάντως σε καμία περίπτωση το άσυλο δεν είναι σήμερα ένας θεσμός που προστατεύει τη δημοκρατία, αντίθετα είναι ένας θεσμός που την απειλεί. Αν δεν βρεθεί, λοιπόν, από τους υπερασπιστές του εναλλακτική πρόταση για να σταματήσουν οι παράνομες πράξεις, η κατάργηση θα είναι η μοναδική επιλογή. Και τελικά το άσυλο δεν θα το καταργήσει ο Μητσοτάκης, αλλά αυτοί που ενώ το υπερασπίζονται δεν βρήκαν μια εναλλακτική λύση για να διατηρηθεί.